Op de bruiloft van haar vader moest Lies (53) de hele dag doen alsof ze blij was, terwijl ze het liefst wilde wegrennen. “Mijn moeder huilt terwijl pa zich gedraagt als een verliefde tiener.”
“Ik heb samen met mijn zussen een lied gemaakt en gezongen. De bruid – vijf jaar ouder dan ik – geholpen met het aantrekken van de jurk. Gasten begroet. Vrolijk aan tafel gezeten. Gekletst en gelachen. En toen we die avond van de bruiloft heel laat thuiskwamen ben ik in elkaar gestort en heb ik uren gehuild.
Mijn vader van 76 is hertrouwd met een vrouw die ook volwassen kinderen heeft. Hij verheugt zich erop dat we vanaf nu allemaal een grote gelukkige familie zijn, zei hij in zijn speech. Pa is een mooie man, hij heeft aanzien als ex-huisarts, dat vinden we mooi in ons Brabantse dorp. Zijn bruid mag er ook zijn. Het geluk spatte van hen af tijdens die bruiloft.
Terwijl ik het toneelstuk meespeelde, moest ik aan mijn moeder denken die nu op Curaçao zit. Die vakantie heeft ze zichzelf cadeau gedaan in de hoop dat de afstand de pijn wat zou verlichten. Want pijn heeft ze. Na vijftig jaar huwelijk te worden gedumpt, gaat je niet in je koude kleren zitten. Mijn moeder is moedig. Tussen de huilbuien door kleedt ze zich mooi aan, gaat naar de kapper, koopt nieuwe schoenen, past op haar kleinkinderen.
Ik dacht ook aan de ex van mijn nieuwe ‘stiefmoeder’. Die raakte van de ene op de andere dag zijn gezin kwijt. Hun kinderen zaten nog in de puberteit toen zijn vrouw hem vriendelijk verzocht het huis te verlaten omdat ze een ander had. Hun oudste zakte dat jaar voor zijn eindexamen. Hun dochter was pas zestien. Ze trok woedend bij haar vader in, troostte hem, deed boodschappen, kookte en stofzuigde terwijl ze natuurlijk gewoon op het hockeyveld had moeten staan, Franse woordjes had moeten stampen en de slappe lach met haar vriendinnen had moeten krijgen. Er is ook nog een nakomelingetje van 9, die woont nu bij mijn vader.
Mijn drie zussen en ik zijn allang volwassen. Maar je moet niet denken dat het er daarom minder inhakt: de scheiding van je ouders. Ik heb mijn moeder zien schokken van het huilen terwijl mijn vader als een verliefde tiener door zijn nieuwe huis sprong.
“Je bent de grote liefde van mijn leven”, sprak mijn vader zijn bruid toe. Zij knikte hem stralend toe. Mijn zussen en ik keken elkaar aan. Leuk pa, bedankt. Dat kan ma in haar zak stoppen. Neem haar dat ook nog even af. En ons. Want tot pa verliefd werd, hadden we toch echt het idee dat onze ouders het heel leuk hadden samen.
Ik begrijp dat-ie wilde trouwen. Wat ik niet begrijp is dat het een enorm feest moest worden met alles erop en eraan. Alsof er geen twee gezinnen kapot zijn gemaakt. Alsof er nooit een verleden is geweest. Alsof hun leven pas begon op de dag dat zij elkaar hebben ontmoet. Had er gewoon een kleine trouwerij van gemaakt met alleen een paar getuigen. Had dit je kinderen bespaard.”
Lees ook: ‘Mijn vader wordt steeds lastiger en achterdochtiger’
Pssstt… Wist je dat we ook een tijdschrift hebben? Neem een abonnement of koop een los nummer om te kijken wat je ervan vindt.
