Je kwam voor een wonderzeem, je vertrok met een elektrisch broodmes dat zelden werd gebruikt, want: voorgesneden brood.

Van 17 tot en met 24 februari 2024 kun je weer snuffelen, snoepen en shoppen op de Huishoudbeurs, een fenomeen dat al meer dan honderd jaar bestaat.

Hoogtepuntje: de Huishoudbeurs

Laat het woord Huishoudbeurs vallen en je kunt rekenen op gegniffel en meewarige blikken, want suf, commercieel, burgerlijk en wat al niet meer (alsof daar iets mis mee is).

In werkelijkheid was de beurs vanaf het begin (de eerste was in 1920) gericht op het empoweren van (huis)vrouwen, met snufjes om het leven makkelijker te maken, zodat ze ook eens tijd voor andere dingen dan de rolveger hadden. En laten we niet vergeten dat er in de vorige eeuw niet veel evenementen waren die zich speciaal op vrouwen richtten en ook nog eens mode en entertainment te bieden hadden. Hier halen Saartjes herinneringen aan de Huishoudbeurs op.

Anna (68): “Ik ging als meisje met mijn moeder mee, het zal in de jaren vijftig zijn geweest en ik vond het overweldigend. Het was echt een uitje, compleet met een kroketje en zo. Mijn moeder was niet weg te slaan bij een naaimachine waar je speciale sjablonen in kon zetten. Ik zie haar nog alles noteren en drie maanden laten had ze zo’n machine. Het leverde talloze jurkjes met zigzagjes en andere gezellige motieven op voor mijn zus en mij. Mijn moeder was huisvrouw, maar zoals ze met die naaimachineman praatte, klonk ze als een vakvrouw. Het maakte indruk op me.”

Ingrid (58): “Het heeft een beetje het imago van een vreet- en bietsfestijn, maar je ontdekte er nog wel eens wat. Ik was in de jaren tachtig mee met mijn moeder en tante toen er nieuwe zoutjes werden gepresenteerd. Ik geloof dat het Pretletters waren en de fabrikant had er ook nog slim dipsausjes bij gezet. Zoet, zout, bros, kraak – in de RAI is mijn chipsverslaving geboren.”

Sylvia (61): “De Huishoudbeurs had veel snufjes die je nu op teleshoppingzenders ziet. Van die ‘amazing discoveries’, snijmachines met duizend hulpstukken of opbergdozen die uiteindelijk niet konden tippen aan tupperware. Mijn moeder hield er een Handy Scale aan over. Dat was een pollepel met een ingebouwde weegschaal. Zo’n ding dat op het moment zelf reuze handig leek, maar een probleem oploste dat eigenlijk niet bestond. Ze heeft ‘m jaren tegen haar zin gebruikt ‘want het heeft geld gekost’ tot hij sneuvelde bij een experiment van mijn broer.”

Soraya (74): “Volgens mij was het begin jaren tachtig, ik was er met mijn zus en we zagen voor het eerst een magnetron. Gepresenteerd door een mevrouw die ‘m olijk omschreef als een manjétrôn – we hebben het jaren verkeerd uitgesproken. We vonden het allebei een doodeng ding – heet water in dertig seconden, dat kon niet goed voor een mens zijn. Uiteindelijk kwam er toch een in huis, het bleek gewoon te makkelijk.”

Karin (53): “Was er niet ook een hobbyafdeling? Ik herinner me experimenten met mozaïeken, smyrna en macramé. Mijn vader werd er gek van. Ik heb laatst nog een paar plantenhangers voor mijn kleindochter geknoopt, die zijn nu weer helemaal hip.”

Marianne (66): “Een relikwie van de Huishoudbeurs vonden we bij het leegruimen van het huis van onze moeder: een droogkap die eruit zag als iets uit een ruimteschip, met een opblaasbare rand. We hebben er vertederd naar gekeken, mijn kleindochter wilde hem proberen. Hij deed het nog. Nou ja, een paar seconden. Daarna klapte de aardlek eruit. Geen idee hoe we de jaren zestig hebben overleefd.”

Harriët (50): “Mijn eerste Huishoudbeurservaring was zwanger op de Negen Maanden Beurs rondlopen. Het zullen de hormonen wel zijn geweest, maar ik vond alles fantastisch en wilde ook alles hebben. Gelukkig was mijn moeder erbij, die zei nuttige dingen zoals ‘Je hebt echt geen speciale onderlegger voor op de commode nodig’. Al die dikke buiken ook, het was zo’n gezellige happening!”

Belie (69): “Mijn moeder ging met haar moeder, ik ging met mijn moeder en nu ga ik met mijn dochters. Schaamteloos met een boodschappenkarretje in ons kielzog, hoor – je bent gek als je dat niet doet. Je kunt op zo’n dag nooit alles in je opnemen, zo kun je thuis het nog eens rustig nakijken terwijl je meteen wat te snaaien hebt.”

Greet (58): “Ik kende mijn moeder als een vrouw die niet ijdel was. Ze droeg haar haar in een knot en had in huis vaak een schort over haar jurk om haar ‘goeie goed’ te beschermen. Bij een bezoek aan de Huishoudbeurs bleef ze maar kijken naar een krulset. Het was op alle denkbare manieren onpraktisch voor een huisvrouw met een varende man en drie kinderen. Maar de verkoper kletste haar briljant om en toch kwam er zo’n krulset. Ik herinner me de geur nog als je de stekker in het stopcontact stak en ie warm werd. Ze liet haar haar korter knippen, ze gebruikte die krulspelden en ze zag er echt twintig jaar jonger uit. Ik weet niet of dat zonder het bezoek aan de RAI zou zijn gebeurd. Ze kwam er voor een wonderzeem…”

Esmée (59): “Ik zie mijn moeder nog verliefd naar een van de eerste vaatwassers kijken. Ze had zó’n hekel aan afwassen. Het zou nog zeker twintig jaar duren voor er eentje in huis kwam. Maar we zagen er voor het eerst een op de Huishoudbeurs.”

Irene (62): “Het is nu vooral een beauty- en fashionevent geworden. Leuk voor jonge vrouwen, denk ik. Maar ik heb toch weemoed naar de tijd dat je er spannende duizend-dingen-doekjes vond en stofzuigers waarmee je ook je haar kon drogen.”

Nooit meer iets missen?

Schrijf je in voor de nieuwsbrief en je krijgt wekelijks een verzameling van de beste stukken, updates over de podcast en de beste aanbiedingen van Saar in je mailbox!