Wie heeft er geen herinneringen aan de Vrijmarkt op Koninginnedag en Koningsdag? Saartjes blikken terug op hun ervaringen met kleedjes, tompouces, kleumende kinderen en leuke winstjes.
Vroeg opstaan
Iris (66): “In de schuur had ik een ‘Koninginnedaghoek’ waar het hele jaar door spul in verdween dat verkocht kon worden. Mijn man werd er gek van, want in januari kon de grasmaaier er eigenlijk niet meer bij. Op de dag zelf was het een kwestie van gruwelijk vroeg opstaan om de beste plek in het centrum te hebben. Mijn zus en ik zaten meestal al om vier uur ’s nachts klaar met onze spullen een beetje leuk uitgestald op de klaptafels van de camping. Klapstoeltjes mee, koffie en krentenbollen mee. De serieuze schuimers kwamen altijd zodra het licht wordt, het andere publiek later. Op onze beste dag – we hadden goed aanbod én mooi weer – waren we zo goed als los en hebben we iets meer dan zevenhonderd gulden verdiend. Daarvan zijn we met onze gezinnen een paar dagen naar een huisje geweest. Het was voor de lol, maar we waren wel bloedfanatiek.”
Tweede leven
Philo (64): “Ik ben een loper. Tas op wieltjes mee, want ik kom altijd van alles tegen en anders zeul je je een breuk. Het moet wel een beetje leuk blijven, ik geef niet veel geld uit. Mijn favorieten zijn souvenirs die mensen van vakantie hebben meegenomen. Een prachtige Portugese schaal voor vijf euro is mijn pronkstuk. Leuk dat ie niet veel kostte, leuk dat ie een tweede leven krijgt.”
Afgeknapt
Moniek (55): “In goede jaren waren we bijna los, maar ik heb ook wel eens om vijf uur bijna alles weer in moeten pakken. Daar was mijn man dan niet zo blij mee. Ik vind het niet leuk dat het bij ons tegenwoordig bijna meer een braderie dan een kleedjesmarkt is. Jongeren die om elf uur ’s ochtends aangeschoten zijn en zo. Ik ben ermee gestopt nadat ik tussen twee bloedfanatieke vrouwen zat. Pff – het is de vrijmarkt maar, hè?”
Verzamelaar
Carmen (51): “Ik was (en ben) dol op de vrijmarkt. Het liefst ga ik vroeg, in mijn eigen stadje – de grote steden zijn me te massaal. Ik zoek naar beeldjes en andere dingen die ik voor mijn kijkdozen kan gebruiken. Het is een hobby, maar Koningsdag is bij uitstek de gelegenheid om mijn voorraden aan te vullen met leuk spul voor een prikje.”
Koud en nat…
Sheila (59): “Wat een armoede, in de regen onder paraplu’s met je kleumende kinderen bij een kleedje zitten. Ze wilden het zó graag, maar voor mij was het pas feest als ik met een tompouce weer thuis op de bank kon zitten. In de jaren daarna heb ik een euh… ontmoedigingsbeleid gevoerd.”
Vallen & opstaan
Farida (57): “Ik herinner me de innerlijke strijd van mijn destijds achtjarige zoon die eigenlijk niets van zijn speelgoed wilde missen, maar intussen wel gouden bergen voor zich zag van het geld dat hij zou kunnen verdienen op de vrijmarkt. Ik had met hem te doen, hij vond het eng en het viel tegen. Het is toch een lesje economie op een kleedje. Het jaar erop liep hij langs de kleedjes met zijn zakgeld, maar toen hij tien was herpakte hij zich weergaloos. Hij leende van een tante een suikerspinmachine, bietste bij mij suiker en kocht van zijn zakgeld kleurstof en stokjes. En kreeg een kennis die boven het plein woonde zo gek dat ze een kabel naar beneden liet hangen voor hem. Alles plakte, ik moest op pad voor extra suiker en hij liep echt binnen. Ik was zó trots op hem – alles zelf bedacht, het zelfvertrouwen spatte van de jonge ondernemer af.”
Koningsdag 2.0
Angela (64): “Het was zó goed om te leren rekenen! Mijn kinderen hadden een blikje met kleingeld en onderhandelden schaamteloos. Mijn dochter kocht ooit bij een ander kleedje twee boeken over ballet die ze voor het dubbele doorverkocht op haar eigen kleedje. Maar niemand heeft nu nog contant geld op zak. Ze doen het tegenwoordig met een QR-code of een Tikkie. Koningsdag 2.0.”
Waarzegster
Monica (52): “Mijn meest succesvolle Koningsdag bestond uit een tafeltje met een mooi kleed, drie klapstoeltjes en een pak tarotkaarten. Tien euro voor een lezing van tien minuten. Ik dacht dat het veel te duur zou zijn, maar ze stonden in de rij. Voor het jaar daarop heb ik ook maar een handleescursus gedaan.”
Steeds meer
Vera (62): “De voorpret was al leuk. Schoendozen bewaren om spullen mooi te kunnen uitstallen. Vrienden en familie afschuimen of ze nog dingen kwijt wilde. Het werd door de jaren heen wel groter: het kleedje werd een kraampje, er kwam een kledingrek, een radio op batterijen voor een muziekje, omdat mensen iebel worden van stilte en dan niet zo makkelijk iets vragen. Ik verkocht meer, maar op een of andere manier was de lol er ook een beetje af. Het werd een Ding, Vera op de Vrijmarkt. Het voelde steeds meer als werk. En dat was nooit mijn bedoeling geweest.”
Schuimer
Lot (51): “Ik zet er de wekker voor, want hoe vroeger bij de kleedjes, hoe beter de keuze. Ik schuim alles af. Mijn favorieten zijn vazen uit de jaren zeventig en ander retrospul, je kunt altijd zien of verkopers een ouderlijk huis hebben moeten leeghalen. In de kringloopwinkel is dat niet meer te betalen, op de vrijmarkt word je nog wel eens wat gegund. Mijn mooiste vondst was een nestje bijzettafeltjes, van die driepootjes. Ze staan prachtig in mijn huis. Dankjewel, Koningsdag.”
Nooit meer iets missen?
Schrijf je in voor de nieuwsbrief en je krijgt wekelijks een verzameling van de beste stukken, updates over de podcast en de beste aanbiedingen van Saar in je mailbox!