‘Lieve zoon, ga alsjeblieft het huis uit’

-

Astrid (56) houdt heus veel van haar zoon, maar na vierentwintig jaar wil ze hem elke dag smeken eindelijk het huis uit te gaan.

LEES OOK: 52 opmerkingen waarmee je je kind het huis uitjaagt

Het is een lieverd, daar ligt het niet aan. Een nakomertje, mijn troetelkind. Je hebt hem ook veel te veel verwend, zegt mijn man. Misschien is dat zo. Maar nu is mijn jongste zoon vierentwintig. Het verwennen zit erop. De opvoeding ook. Alleen krijg ik hem met geen mogelijkheid van mijn bank af.

Vorig jaar studeerde hij af en had meteen een baan. Mooi, dacht ik, dan is dit het moment. Maar nee, eerst sparen, geen woonruimte beschikbaar, wij wonen dicht bij zijn werk – er waren allemaal redenen om nog niet te vertrekken. Toen ik zei dat ik vond dat het tijd werd, keek hij me aan alsof ik iets heel opmerkelijks had gezegd. Mijn man viel me ook al niet bij. De boodschap kwam niet echt over.
Overdag is hij weg, maar dat ben ik meestal ook. ’s Avonds is hij heel vaak thuis. Je laat hem ook niet op z’n kamer zitten, dus zit hij bij mijn man en mij in de huiskamer. Televisie kijken, of in discussie met mijn man over iets wat met politiek te maken heeft. Terwijl ik gewoon rustig wil lezen. Als er voetbal op televisie is, ga ik maar boven zitten. Hij gaat ook zo vreselijk laat naar bed, veel later dan wij. En als hij ’s ochtends heeft ontbeten, kan ik daarna met een sneeuwschuiver over het aanrecht. Ook al zeg ik een miljoen keer dat hij zelf zijn zooi moet opruimen.

Lees ook: Kinderen het huis uit: lang leve de vrijheid

Volgens mijn man heb ik dat dus zelf gedaan. Oké, misschien heb ik hem en zijn broers iets te veel gepamperd. Maar toen waren ze acht, nu niet meer. Alleen verander je zulke gewoontes blijkbaar niet. Ik doe hier alles. Moeders doet de was wel, moeders kookt, moeders maakt schoon – het lijkt hier net de jaren vijftig. Doe het dan niet, zeggen mijn vriendinnen. Maar van die berg wasgoed die zich dan opstapelt tot het plafond krijg ik de rillingen. Dan heb ik meer stress dan wanneer ik het wel doe.

Hij is op zoek naar een woonruimte, al maakt hij niet zoveel haast. Ik wel, ik zoek me suf naar een leuk huurhuis. Kopen is helaas geen optie, in de huidige huizenmarkt is het met één inkomen niet te doen om een betaalbare woning te vinden. Niet in het gebied waar wij wonen, in elk geval. Zeker twee keer per week stuur ik een link naar hem door voor een leuk appartement, maar er is altijd wel wat: te klein, te duur, geen leuke buurt. Ik wil dan zeggen: het is geen verzoek, het is een opdracht. Ga kijken. Neem het huis. Lieve zoon, ga alsjeblieft op jezelf wonen. Maar ja, dat zeg je niet, hè. Het blijft toch je kind. Al heb ik wel tegen mezelf gezegd: nog maximaal een jaar. Als hij dan niet weg is, zet ik hem eruit. Kom op zeg, vijfentwintig, dan kun je toch wel voor jezelf zorgen?’

Lees ook: 50 redenen waarom je kind nu écht een keer het huis uit moet

NIEUW: SAAR CURSUSSEN Hey! Wist je dat we nu ook cursussen hebben? Niet van die niemendalletjes gemaakt door jonge meiden, maar stevige en slimme online trainingen gemaakt door en voor 50+ vrouwen. Kijk hier voor ons nieuwe cursusaanbod.

NU MET 15% INTRODUCTIEKORTING (gebruik bij het afrekenen de code: introductiekorting)

Redactie
Redactie
De redactie van Saar bestaat uit een heel professioneel en toch gezellige groep van vrouwen rond de 50 & 60, plus een paar superleuke meiden van rond de 30 die wel alles weten van de nieuwste trends, techniek & social (en trouwens zo langzamerhand ook (bijna) alles van 50+ zijn).

RECENTE ARTIKELEN