Een Destination Wedding op een Spaans eiland. Drie dagen gezamenlijke activiteiten. En ze moet er alleen heen: Larissa is de moeder van de bruid en ziet er als een berg tegenop.
“Mijn dochter Lonneke was als peuter al gefascineerd door mooie kleren, mooie spullen en mooie foto’s. Het zit ín haar. Het was dus wel te verwachten dat ze ook in haar relatie het perfecte plaatje zou nastreven. Ze vond een schat van een man, Jonathan, die precies zo in elkaar steekt. Zijn aanzoek liet hij filmen door een vriend, zodat het op Instagram kon. Ze zijn echt voor elkaar gemaakt.
Draaiboek
Ik had me er dan ook op ingesteld dat het geen simpele bruiloft in Nederland zou worden. Maar een Destination Wedding op Ibiza met vijftig van hun beste vrienden, had ik toch niet aan zien komen. Het feest vindt deze zomer plaats en de bruid ziet het helemaal zitten. Haar draaiboek doet niet onder voor een gemiddelde Hollywoodproductie en ze is totaal geen Bridezilla, ze vindt alles enig. Vrijgezellenfeest en bridal shower in Nederland, trouwen voor de wet ook. Gevolgd door een tuinfeest met catering, dit is allemaal nog wel te overzien.
Cameracrew
Maar een paar weken later verhuist het hele trouwcircus dus naar Ibiza voor een driedaags festijn, compleet met fotograaf en cameracrew. Op vrijdag de pre-party, wat dat ook moge zijn. Op zaterdag nogmaals trouwen met daarna een groot feest. En dan op zondag ’the wedding breakfast’ voor iedereen weer richting vliegveld gaat. Ze heeft, met die voor het burgerlijk huwelijk erbij, vier bruids- dan wel feestjurken gekocht en het kost in zijn geheel een vermogen. Maar het gaat het stel om ‘making memories’ en het is hun geld – ik heb me daar niet mee te bemoeien.
Destination wedding
Zelf zit ik wat minder goed in de slappe was en vind ik het ticket en verblijf, wat we allemaal zelf moeten betalen, er best inhakken. Het kost me mijn vakantiegeld en had ik de keuze gehad, dan had ik het liever anders besteed. Maar mijn dochter denkt dat ze me op deze manier een leuke mini-vakantie bezorgt en ik wil haar niet kwetsen, dus ik hou mijn mond.
Making memories
Om eerlijk te zijn vind ik het meer klinken als hard werken, om drie dagen in groepsverband op te trekken met een groep mensen waarvan ik er maar een paar ken. In het draaiboek staan nogal wat dingen die we samen moeten doen (‘Making memories!’) zoals spelletjes, wandelingen en een film over het bruidspaar maken door allemaal iets leuks over hen te vertellen. Dat laatste gaat me best lukken, maar ik vind het ook nogal dwingend, dat iedereen zich zo moet schikken naar het hele programma. Misschien dat ik voor sommige onderdelen een hoofdpijntje veins? Met zijn allen naar het strand lijkt me eerlijk gezegd een nachtmerrie.
Wat moet ik aan?
Jonathans moeder is een slanke, gebruinde Gooise vrouw die ongetwijfeld de blits gaat maken in een prachtige bikini en zo’n designer wikkeljurk. Ik denk eerder aan een burka en zoek me wezenloos naar wat feestelijke outfits die niet te tuttig zijn, betaalbaar zijn en waarin ik me niet dood zal zweten in zomerse temperaturen. Voor geen goud wil ik dat mijn dochter zich voor me schaamt, maar ik zal er sowieso frumpy en dikkig uitzien naast die hippe godin met haar volmaakte lach.
Moeder van de bruid
Het is maar de vraag of ik hun Insta’tje zal halen. Het ergste vind ik nog dat ik er alleen naartoe moet. Nadat mijn man – Lonneke’s vader – is overleden, had ik vrij snel een nieuwe vriend, Pieter. Die nieuwe liefde overviel mij al, mijn kinderen konden het helemaal niet accepteren. Lonneke en haar zusje hebben hem de afgelopen vijf jaar hooguit drie keer gezien. Ze kennen Pieter niet, ze willen hem eigenlijk ook niet leren kennen en ze hebben nog altijd het gevoel dat ik hun vader wel erg snel heb vervangen.
Verdrietige keuze
En dat kan ik me best voorstellen, maar op mijn leeftijd liggen de lieve, leuke en grappige mannen niet voor het oprapen. Dat ik weer van iemand hou, doet niets af aan mijn liefde voor hun vader. Ik heb er geen spijt van dat ik toch voor een relatie ben gegaan al is het wel verdrietig dat hij er nog altijd niet bij hoort, wat hen betreft. Maar hij is dus niet uitgenodigd voor het festijn op Ibiza, omdat ze het ‘onder elkaar’ willen houden. Hun feestje, hun regels. Maar het steekt me wel, zeg ik eerlijk.
Het is haar feestje
Pieter zelf zit er niet zo mee. Hij heeft aangeboden mee te gaan en voor ons een B&B te boeken, zodat ik af en toe even kan bijkomen van de festiviteiten waar ik dan in en uit zou laveren. Dat vindt Lonneke echter weer niets ‘want je hoort erbij, ik vind het raar en ik zou je missen’. En het is natuurlijk wel haar feestje, dus misschien dat ik me er beter gewoon maar drie dagen aan over kan geven. Op een mensenleven is dat best te overzien en het is háár dag. Nou ja, het zijn haar drie dagen. Eigenlijk vier. Had ik al gezegd dat ik er als een berg tegenop zie?
Nooit meer iets missen?
Schrijf je in voor de nieuwsbrief en je krijgt wekelijks een verzameling van de beste stukken, updates over de podcast en de beste aanbiedingen van Saar in je mailbox!
