“Een van de pijnlijkste dingen aan scheiden is dat je niet weet wat je met ‘de verhalen’ aan moet”

Voor feiten heeft Aïsha (53) geen goed geheugen, voor persoonlijke verhalen des te meer. Ze is verrukt door wat haar nieuwe partner over zijn kindertijd en de rest van zijn vroegere leven voor hij met haar was vertelt. Maar ze weet ook van alles over haar ex. Wat moet ze daar nu mee?

Lees ook: Vrouw, gescheiden, 50+ en geen cent te makken

Zijn broer kreeg een goudstaaf in zijn schoen: hij wist het zeker. Het pakje had precies de vorm van een broodje goud, zoals ze opgestapeld liggen in het pakhuis van Dagobert Duck. Wat kon het anders zijn? Diep ontgoocheld was hij, jaloers en onzeker (was zijn broer liever geweest dan hij?). Tot zijn broer ten langen leste uit bed kwam en zijn pakje openmaakte. Het was een plakbandrol-houder.

Scheiden doet lijden. Een van de pijnlijkste dingen is dat je niet meer weet wat je met ‘de verhalen’ aan moet. De verhalen van hemzelf en je ex-schoonfamilie, over het jongetje dat hij was en dat je al die jaren samen zo goed, gemakkelijk en graag terugzag in de man die hij werd. Jouw man. Je koesterde hem, inclusief zijn verhalen. Het voelde als iets wat bij je hoorde.

Er zijn zoveel dingen die je na het scheiden niet meer langs je neus weg op kunt merken, omdat die ene, over wie ze gaan of die erbij was, er niet meer is. Vooral herinneringen natuurlijk, aan wat je samen allemaal beleefde. Tijdens de eerste vakantie samen, dertig jaar geleden, klonk er in Sint-Petersburg ineens een wijsje op een plein. Hij weet welke, dus ik hoefde dat maar te neuriën of het verhaal erover was, als het ware, alweer verteld. We deelden zoveel associaties. Als ik ineens gedecideerd ‘purd’ zei, wist hij waar het op sloeg (het eerste woordje van onze oudste: paard). Enzovoorts.

Ik heb intussen een nieuwe partner die een heel goede verteller is. Ik geniet heel erg van de verhalen over zijn leven voordat hij mij kende. Natuurlijk stroom ik vol gevoel voor de jongen die hij was. Zijn verhalen zullen, naarmate de tijd vordert, gaan voelen als iets wat bij mij hoort, omdat het bij hem hoort. Ze zullen bijdragen aan ons verhaal, dat we samen maken.

Het een zit het ander niet in de weg. Er is genoeg ruimte in me, lijkt me. Het is heel leuk en meeslepend om heel nieuwe dingen te horen, natuurlijk. Het is levendig en onvoorspelbaar – niet onvoorstelbaar. Maar intussen speelt wel ook nog de pijn over die andere, eerdere jongen en zijn, onze verhalen, waar een eind aan kwam. Ik moet die op een nieuwe manier een plek leren geven, in mezelf. Vergeten ga ik ze niet. Dat wil ik ook niet, al doen ze me nu nog wel pijn.

De buitenwereld geeft me vaak het gevoel dat geluk en gemis niet naast elkaar zouden mogen bestaan. Alsof scheiden en opnieuw beginnen zou moeten betekenen dat je alles meteen maar uitwist en vergeet, er niets meer bij voelt. Ik zou dat niet kunnen verkroppen, al weet ik soms nog niet goed wat ik aan moet met alles wat ik weet van mijn vorige liefde – maar niet langer bij hem kwijt kan.

Is het nog goed genoeg?
Onderzoek je relatie in 15 vragen

Weet je niet meer zeker of dit nog de man is met wie je samen oud wilt worden? Twijfel je over je relatie, maar aarzel je ook om uit elkaar te gaan? Dan is dit het moment waarop je wilt weten of je nog blij kan worden van elkaar. Onderzoek met deze 15 vragen of je nog een positieve draai aan je relatie kunt geven – of dat je toch beter zonder elkaar gelukkig oud kunt gaan worden.