Als Wies zich even niet lekker voelt neemt ze geen aspirientje maar beeldt ze zich in dat ze heel erg rijk is en gaat los op Funda. Knapt ze reuze van op.
In mijn dromen woon ik in een grote loft in Amsterdam. Ik zal hem even schetsen. De woonkamer is ontzettend groot, licht en hoog. Gigantische openslaande deuren leiden naar een immens terras. In de kamer is er een vide. Op die vide, waar je via een heel gave trap komt, hebben we ons open werkgedeelte. Bureaus van glas, een grote fluwelen bank om even uit te rusten en een tv voor als je even apart wil zitten. De loft heeft verder vier grote slaapkamers waarvan één is getransformeerd tot inloopkast. De logeerkamer heeft een eigen badkamertje. De hoofdbadkamer heeft een fantastisch bad en twee regendouches. In de woonkamer met grote ramen staat een vleugel zodat ik weer eens kan beginnen met pianospelen. Verder een open haard met een waanzinnig kleed ervoor. Voor de open keuken staat een hoge bar als in een grand café waar de duurste koffiemachine op staat, een grote bos bloemen en veel leuke glazen en heel nonchalant een stapel tijdschriften en kranten. Het huis staat midden in Amsterdam maar wel in een rustige buurt waar je geen enkele toerist ziet.
LEES OOK Wies vindt twee afspraken per week meer dan genoeg
Omdat ik deze loft voor geen goud wil mislopen, kijk ik regelmatig op Funda. Vaak als ik ergens geen zin in heb of me niet lekker voel. Met de zoektermen speel ik een beetje. De prijzen waarop ik zoek zijn telkens hetzelfde. Het maximum bedrag is twee miljoen en het minimum acht ton want onder die prijs is er echt niks voor mij. Allemaal klein grut. Meestal zie ik appartementen die ik heel stom vind en waarvan ik me afvraag waarom die zoveel moeten kosten. Maar dat is niet erg, scheelt weer tijd. Soms lijkt een appartement ideaal maar moet er nog wel veel gebeuren. Dan maak ik mijn hoofd vast een renovatieplan en schat de kosten daarvan in. Verder dan drie ton wil ik daarbij niet gaan. Het moet niet te gek worden. Soms vind ik de grootte en de ligging van de loft fantastisch, maar kan ik niet door de protserige inrichting heenkijken. Dat zou ik nog eens moeten leren want een kitscherige schouw en een vloer van goudgerande, witte tegels is er natuurlijk zo uitgehakt. Starend naar alle foto’s kan ik me minutenlang afvragen hoe het kan dat mensen zo’n wansmaak hebben. Dan heb je zoveel geld en snap je niks van inrichten. Zonde.
Tegelijkertijd kan ik me ook van de wijs laten brengen door een supergaaf interieur. Dan zijn de spullen die erin staan zo mooi en zo helemaal mijn smaak dat ik denk: dit is te gek. Dan vergeet ik even dat ik een plafond wil van minimaal vier meter hoog en niet van twee meter en moet ik mezelf weer even tot de orde roepen. Af en toe word ik afgeleid door een te gekke stoel of mooi schilderij die ik ook wil hebben en moet ik Funda even verlaten om te googlen waar ik die spullen kan kopen. Als ik mijn loft niet op Funda tegenkom, doe ik er soms nog wat geld boven op. Maar als je naar woningen zoekt van drie miljoen kom je al snel uit op hele huizen met meerdere verdiepingen en op de een of andere manier zijn die in Amsterdam vaak smal of je hebt te maken met kruip-door-sluip-door ruimten. Nee, het moet wel ruim en licht zijn.
De meeste huizen ken ik nu wel, dus ben ik meestal in tien minuten klaar. Als ik me dan nog niet beter voel, wil ik nog weleens een uitstapje maken naar grote villa’s in de Vechtstreek. Want soms wil ik buiten wonen. In dat geval hoeft het geen loft te zijn, maar zoek ik meer op grote boerderijen en statige panden aan het water. Ik kijk meteen even of ik dieren kan houden in de tuin. Voor drie miljoen kun je best aardige dingen vinden. Soms zit er een boot bij. Als ik de villa dan een beetje heb ingedeeld, klap ik tevreden mijn laptop dicht. Ik kan ik er met mijn duizend euro op de spaarrekening weer een tijdje tegenaan. Wat een heerlijk leven heb ik toch.
Pssstt… Wist je dat we ook een tijdschrift hebben? Neem een abonnement of koop een los nummer om te kijken wat je ervan vindt.
