Rens kwam voor een zakje aarde in het tuincentrum en vertrok vol vragen.

“Klimaatverandering of niet, door ervaring wijs geworden hou ik me aan de IJsheiligen en zet ik voor 11 mei geen plantjes in de tuin. Met dit ferme voornemen reed ik naar het tuincentrum, om daar te vallen voor de eerste de beste schaal narcissen die ik zag. Sint Mamertus, Sint Pancratius, Sint Servatius en Sint Bonifatius kunnen me wat – ik snakte naar een beetje kleur.

Allemaal beestjes

Ik wist me te beheersen bij de moestuinafdeling. In mijn dromen kweek ik kruiden, paprika’s en tomaten en pluk ik bloemen uit eigen tuin. Pogingen hiertoe zijn in eerdere jaren gestrand op teveel regen, zon die alles liet vergelen en weerzin om kruiden met spinrag en beestjes die zich niet makkelijk laten wegspoelen in de soep te gooien. Te weinig moestuintalent, teveel gedoe met verspenen of hoe het ook heet.

Voor het geld wat ik heb uitgegeven aan bakken, aarde, zaadjes en een beetje leuke tuinhandschoenen had ik maanden ‘in ijswater gewassen’ kant-en-klaar gesneden groente bij de supermarkt kunnen kopen. Leermomentje: van een zakje zaadjes komen er hooguit twee op en je kunt echt absoluut niet met twee mensen eten van een aardbeienplant.

De ijsvogel is hip

Nu heeft een tuincentrum tegenwoordig nog maar bar weinig met tuinen te maken, zodat ik al snel verdwaalde tussen het home decor. De hele kerstafdeling was inmiddels ingericht met barbecues, opzetzwembaden en tuinmeubilair, in afwachting van zomerse temperaturen.

De flamingo is uit, de ijsvogel is in. Stel, je hebt je tuinsfeer helemaal Miami gemaakt met pastelletjes en flamingo’s, zit je toch  mooi ontzettend last season te wezen zonder ijsvogels. Ik voel dezelfde kregeligheid als bij de aanmoediging om elk jaar nieuwe kerstversiering aan te schaffen – zo totaal niet duurzaam.

Broze pootjes

Verderop stuit ik op de nieuw kustsfeer: vergulde krabben en inktvissen. Ik dacht eerst dat die octopussen een soort aliens waren.

En denk nog even na over een eventuele aanschaf. Voor je het weet zit je weer een avond tentakels en pootjes te lijmen. Het leek me geen home decor voor huishoudens met ondernemende poezen en een tikje lompe labrador.

Maar, wat ís het?

Tot zover kon ik het allemaal nog wel duiden, maar toen stuitte ik op dit. Het middelste schijnt een wandhanger te zijn. Je schijnt er meerdere te moeten aanschaffen, om die over een muur te verspreiden voor extra stofnesten gezelligheid.

Maar wat ter wereld doe je met een buis met een stuk touw erin? Is het om je leidingen mee te flossen? Is het onderdeel van een groter geheel? Of is het decoratie die ik niet snap omdat ik te oud ben om het nut in te zien van buizen met een stuk touw erin?

Weemoed

Zoals gebruikelijk was er geen mens te bekennen aan wie ik het kon vragen, zodat ik vol vragen richting kassa ben gedrenteld. Een tikje overprikkeld, wat dan wel weer heel hip is. Met ook een vleugje weemoed naar de tijd dat ik hier met mijn zoontje rondliep om bij de visjes te kijken en de wereld (en home decor) nog te doorgronden was. Gelukkig had ik mijn narcissen nog. Nu maar bidden dat het niet gaat vriezen.”

Nooit meer iets missen?

Schrijf je in voor de nieuwsbrief en je krijgt wekelijks een verzameling van de beste stukken, updates over de podcast en de beste aanbiedingen van Saar in je mailbox!