Op Saar las je al eerder over het fenomeen Karen, in Nederland ook bekend als een Gerda (zo herken je haar).

Er hangt geen heel positief sfeertje omheen. Een Karen (en dan hebben we het uiteraard niet over de schatten die gewoon Karen heten) is inmiddels een algemene karikatuur geworden van een hysterische vrouw van middelbare leeftijd, vaak in het bezit van een ‘kort, pittig kapsel’ die zichzelf tot norm heeft verheven. Ze heeft geen gevoel voor humor, meent recht te hebben op meer dan de gemiddelde mens normaal vindt, komt graag verhaal halen en is nogal veeleisend. Weldenkende mensen vinden haar vre-se-lijk.

Arrogant of assertief?

Die insteek is hartstikke vrouwonvriendelijk. Je kunt ook zeggen dat een Karen assertief is, weet wat ze wil en voor zichzelf opkomt. De tijd dat we inschikkelijke deurmatten dienden te zijn, ligt goddank achter ons. Waarom zou je niet de manager mogen spreken als je shitty behandeld wordt of een heilige moeten blijven als iemand je parkeerplaats inpikt of het eten in een restaurant zwaar tegenvalt? Van altijd maar de lieve vrede bewaren en niet lastig zijn word je niet gelukkig, vraag maar aan je moeder en oma.

Alsof er geen mannelijke Karens zijn

Iemand een Karen noemen is bovendien seksistisch. Hoeveel mannelijke Karens ken je? Het leven is ervan vergeven, maar je hoort er niemand over. Over privileges gesproken. Mannen zijn daarentegen wel dol op de Karen-meme, in de wetenschap dat geen vrouw zo genoemd wil worden. Lekker weer even controle uitoefenen over de vrouwtjes, die hen links en rechts inhalen. Het zegt meer over hen dan over de Karens in kwestie.

Karen = leeftijdsdiscriminatie

Het is ook pure leeftijdsdiscriminatie. Jonge mensen kunnen net zo goed zuigen, zeuren en klagen, dat is geen voorrecht van middelbare vrouwen. Maar als een vrouwelijke midlifer haar mond opendoet? Ieuw. Alsof je na je vijftigste al niet onzichtbaar genoeg wordt voor de meeste mensen.

Hoezo, hysterisch?

Nog even over het hysterische aspect. Weet je nog, in de goede ouwe Victoriaanse tijd, toen vrouwen werden weggezet als hysterisch als ze een beetje emotie toonden? Dit is precies hetzelfde: de rest van de wereld mag tot vervelens toe alles sharen, maar een Karen mag niet voelen wat ze voelt en dat al helemaal niet uiten. Zó ongemakkelijk, een boze midlifer met eierstokken. Daar murmel je snarky ‘Oké Karen’ tegen, alsof dat geen microagressie is. Pak ook vooral even je telefoon om het filmen en een vrouw levenslang te shamen omdat ze wat voelt.

Inner Karen

Er is, kortom, best iets te zeggen voor Karenesque gedrag. Maar komt je inner Karen nu wel erg vaak buitenspelen – de hormonen van de overgang kunnen rare dingen met een mens doen – dan is de beste remedie tegen al die adrenaline een beetje relativeringsvermogen. Gevoel voor humor helpt ook. Net als af en toe ‘liever geluk dan gelijk’ denken. Omdat niemand een Karen 24/7 trekt, ook jij niet.