Iedereen die wel eens een poging heeft gedaan om een kind te helpen met rekenen, weet dat kinderen tegenwoordig heel anders leren om sommen te maken.
Je zou denken dat als nu iets níet voor interpretatie vatbaar is, het de vraag ‘Hoeveel is 4 + 3?’ is. Maar het antwoord hierop kan nu ‘geel’ zijn. Of ‘dinsdag’. Of ‘krentenbol’, afhankelijk van de onderwijsvernieuwer van dienst.
Dit bericht op Instagram bekijken
Dit filmpje van Klikbeet is natuurlijk satire, maar ook weer niet heel ver bezijden de waarheid. Ik herinner me dat mijn suikerzoon sommen leerde maken die ‘bij benadering’ goed moesten zijn. BFF en ik waren verbijsterd: je wilt toch ook niet dat de apotheker ‘bij benadering’ je pillen draait of je aannemer ‘bij benadering’ een bestek opmaakt?
Grote achterstand
Die vage aanpak heeft gevolgen: een groot deel van de middelbare scholieren in de onderbouw is slecht in wiskunde- en rekenvaardigheden. Dat blijkt uit nieuw onderzoek van de Onderwijsinspectie dat in februari uitkwam. Door de achterstand is het volgens de inspectie de vraag of zij aan het einde van het voortgezet onderwijs het wettelijk gevraagde niveau behalen.
Vooral leerlingen in het vmbo zitten onder dat niveau: ruim 72 procent van de vmbo-basis of -kaderleerlingen hebben het 1F-niveau nog niet gehaald aan het einde van het tweede leerjaar. Bij Havo/vwo-ers haalt twintig procent van de leerlingen na het tweede jaar het 2F-niveau niet.
Niveau 2F is volgens de onderwijsinspectie noodzakelijk om maatschappelijk te kunnen functioneren en om een mbo-opleiding af te ronden. Leerlingen die dit niet beheersen, kunnen volgens de inspectie op een achterstand in de maatschappij komen.
Kinderen verdienen beter
Het is om woedend van te worden dat meesters en juffen het ene na het andere maatschappelijke verantwoorde project moeten afwerken en zo amper aan goed rekenonderwijs geven toekomen. Je laat kinderen zo ontzettend in de steek. En ik zeg dit als iemand die slecht in rekenen is. Optellen, aftrekken, delen en vermenigvuldigen kan ik. Maar zodra er breuken in beeld komen, haken mijn hersens af.
Vraag me echter hoeveel 7 x 12 is en ik dreun het zo op. Erin geramd door klassikaal eindeloos de tafels op te dreunen bij meester Van der Veer. Als je ‘m uit je hoofd kon, mocht je een blokje inkleuren in het schema dat aan de muur hing. De hele klas kleurde die poster in, niemand die ze niet leerde.
Ik kan vierkante meters berekenen als er eens een muur moet worden geverfd en als ik me heel kwaad maak, lukt een percentage ook nog wel. Dat zijn toch handige basisvaardigheden, net als een budget kunnen maken of zien dat een kassabon of rekening niet klopt. Het maakt me kwaad dat kinderen dit niet meer meekrijgen.
Talige sommen
Wat ze wel krijgen, zijn talige sommen waar menig volwassene de weg in kwijt raakt, terwijl 8+6 toch niet zo moeilijk is. And don’t get me started over hoe ze tegenwoordig staartdelingen maken: gevalletje waarom zou je het makkelijk doen als het héél moeilijk kan?
Ik zie kinderen in mijn omgeving stranden, ik zie ouders die er een telraam bijpakken, ik zie pubers op YouTube zoeken naar een manier waarop ze het wél snappen. Terwijl ze het natuurlijk gewoon in de klas zouden moeten leren. Ook al is dat niet altijd even leuk. Leren is soms ook gewoon stampen en herhalen, tot het erin zit en je het toe kunt passen in een wereld waarin 4 + 3 toch echt altijd 7 zal zijn.
Nooit meer iets missen?
Schrijf je in voor de nieuwsbrief en je krijgt wekelijks een verzameling van de beste stukken, updates over de podcast en de beste aanbiedingen van Saar in je mailbox!
