Shit, uit een nieuwe documentaire blijkt dat Michael Jackson kinderen seksueel misbruikte. Dat is verschrikkelijk, maar bij Noor overheerst een diep medelijden met de briljante zanger.
Als ik met iemand medelijden heb, is het Michael Jackson. Van een talentvol jochie met ondeugende ogen werd hij een behoorlijk bizarre volwassene. Rijk en beroemd, en toch hing er altijd een zweem van eenzaamheid en triestheid om hem heen.
Vooral zijn vroegere muziek vond ik mooi: I want you back, ABC en Ben. Zijn latere hits waren minder mijn ding. Maar toch: hij was een superster. Net als Prince, George Michael en Freddy Mercury – allemaal zangers die ook niet meer leven. Wat hielden we van ze, hoe vreemd ze soms ook waren.
Nou was Michael Jackson de overtreffende trap van vreemd. Met zijn Neverland, zijn verknipte uiterlijk, zijn mondkapje en zijn babyzoontje dat hij over de rand van een balkon liet bengelen. Misschien geen wonder dat je een beetje vreemd wordt na zo’n jeugd met een tirannieke vader die hem mishandelde. Als piepklein jochie wereldberoemd worden, zal ook niet hebben geholpen.
Om zijn verloren jeugd goed te maken bouwde Michael zijn eigen pretpark: Neverland. Hij vroeg jongetjes te logeren en hield pyjamafeestjes. Er waren geruchten dat hij seksueel veel te ver ging. Tot een veroordeling kwam het nooit – vermeende slachtoffertjes en hun ouders werden afgekocht.
En nu is er een documentaire waarin schokkende details worden onthuld over het seksuele misbruik. Kijkers zijn geschokt, de jongetjes van toen zijn inmiddels volwassen mannen en komen zeer geloofwaardig over. De docu zelf heb ik niet gezien. Ik wil ‘m ook niet zien. Ik wil Michael Jackson blijven zien als een arme, verknipte man die wanhopig op zoek was naar liefde. Niet iemand die je in de gevangenis wilt stoppen, maar iemand die je een dikke knuffel wil geven, een kop thee en een warme deken. Iemand die je wil vertellen dat het allemaal goedkomt.
Hoe zal het zijn voor Michaels kinderen: die horrorverhalen over hun vader. Want hoe vreemd die vader misschien ook was, het was wel hun vader. En we willen allemaal dat je vader een held is. Wat mij betreft zou het beter zijn geweest als de slachtoffers hun verhaal aan een psycholoog hadden verteld en aan de mensen van wie ze houden. Niet aan de hele wereld. Dan hadden Michaels zoons en dochter nog een mooi beeld van hun vader. En leefde ik nog in de waan dat mijn held een echte held was.
beeld screenshot YouTube
Lees ook: Elke slimme vrouw is een feminist. En dit is waarom
