Elk normaal mens associeert de zomer met zon, zee en witte wijn. Maike Jeuken niet. Zij denkt aan haar. Haar in het eten, haar onder een oksel, haar op het afvoerputje van de campingdouche. “Ranziger wordt het leven niet.” 

Zomer en haren zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Je m’excuse, maar mooier kan ik het niet maken. Het is de eerste associatie die in me opkomt en dat is heus niet leuk. Terwijl het hebben van haar toch doodnormaal is. Haar is een uitgroeisel van de opperhuid. En zoogdieren zoals wij hebben dat nou eenmaal. Punt.

Losgeraakte haren

Ik kan het niet helpen, weinig dingen maken mij zo misselijk als h.a.r.e.n. Het zijn vooral individuele exemplaren die mij afschuw inboezemen. Gek genoeg vind ik één solohaar vaak smeriger dan een hoopje haren.

Hallo, bent u daar nog? We hebben het nog steeds over losgeraakte haren. De uitgroeisels die niet langer aan hun gastheer vastzitten maar pardoes zijn neergedwarreld op een altijd ongepaste plek. Want daar hebben ze een talent voor, die kutharen. Wanneer je het niet verwacht en er geenszins van gediend bent, duiken ze op. In je eten bijvoorbeeld. Gatverdamme.

Natte bosjes haar

Omgaan met plukjes haar gaat me daarentegen best goed af, al zeg ik het zelf. Zo draai ik voor het schoonmaken van mijn borstel de hand niet om. Dat ambachtelijk weefwerkje van haar, ruk ik koelbloedig tussen de pinnetjes vandaan. Met één uitzondering: natte bosjes haar. Daar reageer ik fysiek op. Ik kan er simpelweg niet mee omgaan.

Neem nou okseldossen, daar word ik onpasselijk van. En zo wordt het gezellige, zomerse terras een keiharde danger zone. Een beetje rondkijken is oppassen geblazen. Nietsvermoedend sabbelend op het citroenschijfje van een witbier, is het ineens uit met de pret. Als mijn oog blijft hangen op de oksels van een meneer die behendig de parasol omhoog takelt. Gewoon vlak voor me op zo’n heerlijk terras dat ik eigenlijk pas over een paar uur had willen verlaten. Tipsy en wel. Maar waar ik nu dus gotverdegotver tien euro op het tafeltje kwak en demonstratief wegbeen. Vol afgrijzen en zo nuchter als een drol.
Het valt, kortom, niet mee om ongeschonden de zomer door te komen.

Zonlicht is a bitch

De zon alleen al is een vals licht dat dingen blootlegt waar je liever geen lampje op had zien schijnen. Zoals – in mijn geval – de heksenhaar die uit mijn kin groeit. Als ik die ene middag in de tuin niet heel toevallig met een spiegeltje mijn nieuwe zonnebril had bewonderd, had ik ‘m nu nog niet ontdekt. Die dikke vette zwarte haar die zich semi-schuilhield onder mijn kin. WTF. Met een dusdanige lengte dat zelfs ík nog wel kan uitrekenen dat-ie daar al ettelijke maanden moet zitten. Zonlicht is a bitch. En mijn vriendinnen trouwens ook want niemand die me er ooit op heeft gewezen. De trutten.

Nu is het mijn missie om andere vrouwen hier subtiel op te wijzen. Opdat wij elkaar niet voor lul laten zitten. Dat beperkt zich overigens niet tot het spotten van heksenhaar. Zo ontwaarde ik onlangs een licht snorretje op de bovenlip van een vriendin. Dapper bracht ik mijn voornemen in de praktijk en informeerde haar subtiel over de plotselinge haartjes die ik in het zonlicht had waargenomen. Lachend stelde ze me gerust: “Je bedoelt dat donzige rupsje op m’n bovenlip? Lieve schat, daar heb ik allang vrede mee gesloten.” Owwkeee, dacht ik, súperinspirerend.

‘Ik hou van borsthaar’

De enige lichaamsbeharing die mij persoonlijk kan beroeren is borsthaar. Lekker kroelen door zo’n fijne laag tuinkers, I love it. Het hoeft voor mij niet per se door te lopen over de buik (om over rughaar maar te zwijgen). Nee, gewoon borsthaar. Borsthaar mag van mij zelfs uít de V-hals van een shirt piepen. Woest aantrekkelijk. Ik heb zo’n donkerbruin vermoeden dat borsthaar het mannelijke equivalent is van ons decolleté.

Maar goed, terug naar natte zwerfharen: dat is gewoon een vies verhaaltje. Losse plukken nat haar zijn als je het mij vraagt een foutje van de natuur. Nooit kan het de bedoeling zijn geweest de mens daaraan bloot te stellen. En toch; in het putje van de wasbak, het gootje van de douche, in de spoelbak van de camping en op de vloer naast het zwembad hebben we de meest weerzinwekkende encouters met haren. Soms zijn ze alleen en dan weer in kluwen, ze zijn altijd van een ander en nooit fris. Een doffe ellende, dat is het.

TEKST MAIKE JEUKEN

NIEUW: SAAR CURSUSSEN Hey! Wist je dat we nu ook cursussen hebben? Niet van die niemendalletjes gemaakt door jonge meiden, maar stevige en slimme online trainingen gemaakt door en voor 50+ vrouwen. Kijk hier voor ons nieuwe cursusaanbod.

NU MET 15% INTRODUCTIEKORTING (gebruik bij het afrekenen de code: introductiekorting)