Miriam baalde ervan dat ze vijftig werd. Niet vanwege dat getal, maar omdat ze van die opmerkingen kreeg waaruit bleek dat ze lid werd van de club.
Ik wil helemaal niet lid worden van welk clubje dan ook. Schei uit. Als ik leeftijdgenoten tegen het lijf loop, kan ik de klok erop gelijk zetten. Wat ik ook zeg, elke keer weer gaat het over onze leeftijd.
‘Wat is het warm hè?’
‘Tja Miriam. Op onze leeftijd heb je daar gewoon meer last van.’
Hoezo heb ik ineens meer last van de warmte, de regen, de wind, of de kou? Wat ik ook zeg, ik hoor: ‘Ja, we zijn de jongsten niet meer hè?’ Of, nog erger: ‘Oh, die hormónen van ons.’
Hou je mond. Wat is dat toch met dat getal vijftig? Hoe kómt het dat je, wanneer je de vijftig nadert ineens aan de andere kant staat? Is vijftig de grens tussen Jong & Oud? Wie bepaalt dat? Klopt. Er zijn dingen die als je eenmaal de vijftig aantikt een beetje apart zijn. Een kind krijgen bijvoorbeeld. Dat dat te maken heeft met hormonen, snapt elk mens. Maar om daar nou zo’n ophef over te maken? Dus omdat je langzaam maar zeker niet meer vruchtbaar bent hoor je ineens bij die ene club? Ik ken genoeg jonge vrouwen die niet vruchtbaar zijn. Horen zij daar dan ook ineens bij? Zijn zij ook oud? Nee. Het is het getal vijftig.
‘Iedereen wil oud worden, niemand wil het zijn.’ Mag ik even kokken? Tuurlijk weet ik dat ik geen twintig meer ben. Of dertig. Of jong – whatever – maar oud gaat mij te ver. Ik ken een vrouw die zestig werd en tot haar grote geluk rolschaatsen kreeg van haar man. Ik snap dat. Ik snap ook dat je over een paaltje wilt springen. En dat je dan baalt als je enorm op je plaat gaat, maar het de volgende keer weer probeert.
Natuurlijk wil ik ouder worden, heel oud het liefst, maar er is een verschil tussen oud wórden en oud zijn. Ik ken mensen waar ik met een grote boog omheen loop. Omdat het van nature azijnpissers zijn. Omdat ze negatief in het leven staan. Omdat ze al jarenlang dezelfde baan hebben, dezelfde partner en dezelfde weet-ik-veel en daar al jarenlang over klagen zonder er iets aan te veranderen. Zij waren al oud toen hun leven net was begonnen. En ik hoor daar niet bij. Toen niet. Nu niet. En ook de komende jaren niet.
De een springt tijdens een wandeling over een slootje. De ander gaat op zoek naar een bruggetje. De een schopt een bal keihard terug, de ander springt geschrokken en vloekend opzij. Sommige mensen verstaan de kunst van het ouder worden als geen ander. Sommigen ontberen het vermogen om het te zijn. Maar lid van welke club dan ook? Dacht Het Niet.
Pssstt… Wist je dat we ook een tijdschrift hebben? Neem een abonnement of koop een los nummer om te kijken wat je ervan vindt.
