Weer tijd voor een nieuwe aflevering van Boer Zoekt Vrouw, waarin Maud een mooie brief aan Evert schreef, Jouke voor Karlijn koos en Janine weer moest huilen. 

Waar is de diepere laag van Evert?

Zowel Maud als Nans leven nog steeds in de veronderstelling dat diep in Evert een hoogst intellectuele man verborgen zit die, als ze eenmaal samen zijn, op onverwachte momenten gedichten van Vondel zal gaan reciteren, helder uiteen zal zetten waarom Arthur Schopenhauer zo’n belangrijke filosoof was en op welke momenten de Brandenburgse concerten van Bach hem tot tranen brengen.

Terwijl Evert in de regel niet veel meer zegt dan: ‘Goed’ of ‘mooi.’ Of, zoals deze ochtend: ‘Zo, even het jongvee voer’n.’ 

Nans pakte haar ‘momentje.’ Tegen Evert zei ze dat ze het idee heeft dat hij alleen het topje van de ijsberg laat zien, en dat ze benieuwd is naar de diepe laag eronder. Je zag Evert: ‘Nee hè, jij ook al?’ denken, maar Nans kletste gezellig door en sloot af met: Heb jij nog vragen, Evert? Nee, had Evert niet. 

Waar halen ze dat gewroet naar diepere lagen toch vandaan? Hebben ze echt niet aan de mogelijkheid gedacht dat Evert gewoon een vriendelijke gast is die van ‘s morgens vroeg tot ’s avonds laat keihard werkt en die ’s avonds niets anders wil dan onderuit zakken met een biertje – zonder geouwehoer aan z’n kop – en dan naar bed? Om te slapen?  

Hoe dan ook, Evert en Nans vormen een vanzelfsprekender combinatie dan Evert en Maud. Al hebben die twee natuurlijk wel het hoogste entertainmentgehalte, dat is een realitysoap op zich.

Op haar beurt besloot Maud, Evert een brief te schrijven die ze voorlas. Nou, daar barstte ze los hoor, recht uit het hart. Liefde is volgens Maud ruiken, zien, voelen, horen. Ze is hartstikke verliefd op hem. Ze wil zijn maatje, liefje, vrouw zijn. Sterker nog, Maud voelt zich zelfs vereerd als Evert alleen al naar haar kijkt! 

In Evert ziet zij een veilige haven. 

En meer van die dingen. 

Everts reactie: ‘Da’s mooi’ en viel na deze blijk van verafgoding stil. ‘Hoe vond je het de afgelopen dagen’?, vroeg Maud, nadat ze een biertje voor hem gehaald had, omdat hij maar bleef zwijgen. 

‘Ik heb best wel genoten. Ook van jullie.’ (let even op dat ‘ook’)

Ik denk dat Evert volgende week voor Nans kiest.

Joukes keuze was geen verrassing

Bij Jouke was de keuze al enige tijd duidelijk. Maar eerst koos Karlijn op die laatste ochtend voor de aanval door hem te vertellen dat zij hem ‘superleuk’ vindt. ‘Je lijkt dan wel stug, maar je hebt een klein hartje. Ik vind je keilief.’

‘Stoer’, vond Jouke die liefdesverklaring. Even later, met Yvon aan de keukentafel, koos hij dan ook voor Karlijn. Geen verrassing, maar wel voor die arme Lotte, die door Jouke overigens verrassend netjes werd af-geserveerd.  Na een knuffel en een klapzoen reed een betraande Lotte weg en trapte Jouke Yvon met de sympathieke woorden ‘Ik heb jou niet meer nodig’ nog net niet van het erf af, want Karlijn en hij hadden kennelijk haast om de hooiberg in te duiken. 

Rob voelt vlinders

Alweer hallucinerende beelden bij Rob! Wat was daar aan de hand? Naar links! Naar rechts! De snollebollekes denderden door het pand, het was partytime! Later, tijdens een rustige wandeling in een natuurgebied waar de Konikpaarden links en rechts langs het trio galoppeerden, besloot Sonja even verderop foto’s te maken. Of ze wat losser kan worden, had Rob haar gevraagd. Dat zat er niet in. Gaf niks, want Rob zonderde zich met Wendy af om wat te vozen. Nou ja, dat wilde Rob. Wendy voelt fysiek nog niets. Vervolgens ontspon zich de wet van aantrekken (Rob) en afstoten (Wendy). Rob hield een liefdesverklaring met een hoop vlinders en vuurwerk. Wendy legde haar hand op zijn mond.

Thuisgekomen, stuurde Rob Sonja naar huis. Wendy moest een beetje snikken toen Sonja vertrok. Was dat omdat zij zich realiseerde dat ze Rob nu echt van het lijf moest zien te houden? 

Wendy uitte zich in zinnen als: ‘Ik weet ook niet of ik verliefd word.’ ‘Er is geen wauw-gevoel, ik wil hem niet bespringen.’ 

Rob: ‘Ik wil de citytrip gebruiken om te kijken wat er in zit.’

Wendy: ‘Of wat er NIET in zit.’ 

Tegen Yvon: ‘Ik ben bang dat Rob luddevedu krijgt. Ik voel nog niet veel.’ 

Yvon: ‘Jullie hebben veel te bespreken.’

Wendy: ‘Maar dat dat is niet genoeg. Ik moet het ook gaan voelen.’

Hoeveel rode vlaggen wil je hebben? 

Janine zoekt diepgang 

Allemachtig, wat een tranendal was het weer in Zuid-Limburg. Het gesprek tussen Janine en Christiaan liep nog steeds voor geen meter, want Chris kan niet over gevoelens praten. Is-ie niet wat te rustig, dacht Janine, dus vroeg ze hem: 

‘Zou je drukker worden als we elkaar beter kenden?’ 

‘Nee, dat niet.’

‘Heb je voor je gevoel nu alles van jezelf laten zien?’

‘Ja, ik heb alles van mezelf laten zien.’ 

‘Je hebt wel mooie blauwe ogen.’

‘Dank je. Jij hebt ook mooie ogen.’

Nou, zo dus. 

Janine zit op slot door gebeurtenissen in haar vorige relatie.

Christiaan zit ook op slot. 

Gelukkig, daar kwam Sander aangescheurd. Vrolijk, open, gezellig, harde werker, maar Janine vindt hem dus ‘te druk.’ En te direct. 

Sander vertelde veel voor haar te voelen, sterker nog, hij was eigenlijk al verliefd. En Janine zei dat zij wel eens heel erg verliefd op hem zou kunnen worden. Maar: ‘ik moet weg uit mijn hoofd.’

Klopt als een bus! Ik kreeg zowaar even hoop. 

Maar nee. 

Sander gaf haar een knuffel. Vond ze leuk. Maar de knuffel had in iets anders (lees: zoen) moeten overgaan en dat had-ie niet gedaan. Dus was het weer niet goed. Dat zij hem zelf in een houdgreep had kunnen nemen, kwam kennelijk niet in haar op. 

’s Avonds begon ze weer te huilen. Ze weet het ‘ech ech èch nie’, en wil nog een keer met Christiaan praten in de hoop daar enige diepgang in te ontdekken. Vergeefse moeite lijkt me, maar ik vrees dat die leuke Sander het toch af gaat leggen tegen Christiaan. 

Hans en Annette gaan het proberen

Zowel boer Hans als Annette zaten tamelijk opgeruimd aan de ontbijttafel. Hans ziet de liefde als: je moet jezelf blijven en af en toe een grap of grol mag best. Annette is wel van de grappen en grollen. En dat Hans haar een keer Dinie en Annie noemde, ach, dat hoort er bij. De kinderen kwamen op bezoek. Annette deed de hele tijd enorm haar best om leuk en spontaan over te komen. Toen Yvon de volgende dag naar De Beslissing vroeg, gaf Hans te kennen graag met Annette verder te willen gaan. Annette trok, vond hij schuddebuikend, zijn kop er bijna af, en zij deelde mee dat ze het ‘Hans puzzeltje’ compleet hoopt te krijgen. 

En Hans? Die moest weer een beetje huilen.