Veel gedoe afgelopen week, met een paar exits die wel te verwachten waren (Hans overtrof qua botheid iedereen) en één verrassende. En wat wil Martijn toch?
Portugal: Richard stuurde Claudia weg
Simone was al twee dagen bij Richard toen Claudia arriveerde. Dat de twee een klik hebben, vond Claudia maar zozo. Om de sfeer wat te verhogen, besloot Richard tot een strand tripje.
Op het parkeerterrein kreeg hij een woedeaanval, veroorzaakt door ‘die kut Fransen’ die ‘godverdegodver’ met de Franse slag hadden ingeparkeerd.
Even later vermaakte hij zich opperbest met Simone, waardoor Claudia gefrustreerd afdroop.
Op de terugweg kreeg ze bonje met Richard die geen zin had in ‘negatief gedoe, weet je wel.’
Nadat hij was gekalmeerd vertelde hij dat zijn vrouw hem de hele Harry Potter reeks had voorgelezen, omdat hij geen rust in zijn hoofd heeft voor het lezen van een boek.
Dat ontroerde niet alleen Claudia. Ik moest ook even wat wegslikken.
Ontroering of niet, het is over en uit met Claudia.
‘Veel te druk weet je wel,’ zei Richard, ‘Ik heb een vrouw nodig die rust brengt en die boeken leest.’
Heel verstandig, Richard.
Claudia nam zijn mededeling met wisselende emoties in ontvangst, maar beweerde dapper dat ze al vanaf de eerste seconde had geweten dat het niks zou worden.
Waarna Richard haar uitgeleide deed met de onvergetelijke woorden: ‘Je weet het niet, weet je wel.’
Simone mag redelijk zeker van haar zaak zijn. Ze is leuk, nuchter en kan naar eigen zeggen Richards gedrag ‘goed filteren.’ “Als hij uit z’n plaat gaat, gaat dat langs me heen.” En Richard? Die voelt vlinders, maakte een rit met haar op zijn schitterende motor en liet Simone ook al aan zijn dochter zien.
Maar toen arriveerde kandidaat nummer 3, verpleegkundige Gerry, die naar eigen zeggen enorm op mannen met ADHD valt…
Spanje: Giovanni zei toedeledoki tegen Denise
Veel Bokito-gedoe tussen Dave en Giovanni. Dave sloofde zich uit – kijk eens hoe gespierd ik ben! – en ‘Gio’ maakte dan gewoon een opmerking over Daves geringe lengte.
Denise – die duidelijk meer voor de über sportieve Dave voelt – zag het allemaal met lede ogen aan, en vond Giovanni opeens niet oprecht genoeg.
Waarom is mij een raadsel.
Tijdens hun 1 op 1 wandeling werd duidelijk dat Denise Gio niet begrijpt. Zij zoekt overal wat achter, en Giovanni, die mij gewoon een aardige, nuchtere vent lijkt, besloot na drie keer vergeefs uitgelegd te hebben dat Dave en hij gewoon ‘mannen onder elkaar’ zijn: Weet je wat, zoek het maar uit.
Ik haak af.
Toedeledokie!
Verstandig.
Dave deed zijn best om Gio’s vertrek erg te vinden. Dat lukte niet helemaal.
Oostenrijk: Doet Harmjan niet teveel zijn best?
In Oostenrijk lijkt Astrid zowaar iets meer ontspannen, en doet Harmjan zijn uiterste best om in haar pulletje te passen. Handdoeken vouwen, het bed voor de naderende concurrentie opmaken, de lekkende wasmachine in orde maken, kortom, van alles.
Hij wil niet meer weg en beloofde kandidaat 3 blaffend. grommend en misschien wel bijtend te zullen verwelkomen.
Harmjan doet ook enorm zijn best om goede maatjes te worden met Astrids kinderen.
Pas op Harmjan, denk aan wat er met Alex is gebeurd. Straks gaat Astrid weer over de zeik en dingen roepen over grenzen en zo.
Er was werk te doen in de tuin, hetgeen Harmjan deze uitspraak ontlokte: “Bij deze wijze van relaxtheid komt de humor ook wel. En als je samen humor op dezelfde manier beleeft, komt de rest ook goed.”
Aha.
Harmjan zit wel met een giga dilemma. Hij is vrachtwagenchauffeur, vindt dat niet leuk meer en heeft vlak voor vertrek zijn droombaan als wagenparkbeheerder aangeboden gekregen.
Neemt hij de baan of gokt hij op Astrids eeuwige liefde?
Op haar beurt weet Astrid nog steeds niet wat ze wil.
Ja, een man. Maar is ze er wel aan toe? “De deur zit nog steeds potdicht, die gaat niet snel open. Daar is veel geduld voor nodig.”
Maar Harmjan heeft geen tijd om eindeloos te wachten, dan gaat de droombaan aan zijn neus voorbij.
Neem de baan, Harmjan!
Italië: Hans had opeens een B&B Vol Leegte
Exitgesprekken met een geliefde zijn altijd lastig, maar doe het niet zoals Hans die Desiree plotseling de deur wees:
“Ik wil dat je je koffers pakt en vertrekt.”
Kon het nog botter?
Desiree, die toch al ieder sociaal signaal in haar omgeving lijkt te missen, reageerde overdonderd. “We kunnen toch geweldig met elkaar? Het moet toch groeien?”
Verrassing van de week: Hayriye kondigde eveneens haar vertrek aan. De permanente aanwezigheid van ex Libera (mogelijk houden Hans en zij elkaar in een financiële wurggreep, dat is althans mijn vermoeden) had de avond ervoor voor grote spanningen tussen Hans en Libera gezorgd.
Voor Hayriye voldoende reden om te vertrekken.
“Nou, daar sta ik dan met een B&B Vol Leegte”, zei Hans sip, terwijl hij de taxi’s nakeek.
De verlossing was nabij, want daar stapte Sylvia al de taxi uit. Een charmante vrouw die op Hans meteen grote indruk maakte. Libera werd door Sylvia direct gepaaid met de belofte van een nail art sessie, en daarna ging ze met Hans pasta eten, dikke sigaren roken en dromerig in het haardvuur staren.
Hans helemaal stralen.
Heeft hij nu eindelijk zijn droomvrouw?
Niets is zeker, aan de vooruitblik te zien.
Frankrijk: Hans ziet wel iets in Petra
Vermoedde ik de vorige keer nog enige Bert-uit-het-vorige-seizoen-achtige trekken bij Hans, inmiddels weet ik het zeker. Hans maakt geen ontbijt voor zijn gasten, ligt liever tot tien uur, half elf in bed en qua gastvrijheid lijkt hij ook op zijn collega uit Saint-Seine.
Na een mooie rit te paard nam Hans Petra mee naar zo’n typisch Frans, uit formica opgetrokken Café Tabac, alwaar de aanwezige clientèle net zo’n gedeprimeerde indruk maakte als de inrichting. Daar ging Hans lekker met anderen kletsen. In het Frans. Wat Petra niet verstaat.
Weer thuisgekomen diende zich een orkaan in de gedaante van Yovan aan, die een paar pakken worstenbroodjes meenam – dat doen Brabanders nou eenmaal, kunnen ze niks aan doen – en dreigde zich aan een boom vast te binden omdat ze wilde blijven.
Yovan is nogal hyper en daar houdt Hans niet van.
Petra vermoedde dat de spontane Yovan beter bij Hans in de smaak valt dan zij.
Niet dus.
Al helemaal niet nadat Petra de longeer-proef van Hans glansrijk had doorstaan, en Yovan door haar ongeduldige houding het paard een stevige migraine bezorgde.
En zie, Hans begon zowaar te ontdooien: “Ik vind Petra een hele leuke, toffe meid. Ik zie haar wel een tijdje blijven.”
De volgende morgen wilden Petra en Yovan de was doen, maar bleek de vraag waar Hans zijn wasmiddel verstopt, te vroeg in de morgen gesteld.
Onthoud: Hans bestaat niet voordat hij 2 koffie, 1 yoghurtje en het wereldnieuws tot zich heeft genomen.
“De wereld staat in brand”, gromde hij. “Er is oorlog in Oekraïne! En dan om wasmiddel zeuren!”
Nadat zijn humeur enigszins was opgeklaard nam hij Petra en Yovan mee naar het mooie Sarlat. In de auto kletste Yovan aan een stuk door. Hans moest zich zichtbaar inhouden om haar niet uit de auto te kieperen.
De vrienden van Hans bevestigden het nog maar eens:
Yovan past niet bij hem. Petra wel.
Portugal: Martijn voelt nog geen vlindertjes
Na Britts vertrek besloot Simone om Martijn een yogales te geven. In het Engels, waarom is een raadsel.
Mams stond eerst stiekem om een hoekje te gluren, om daarna samen met paps het stel vanachter de vegetatie te begluren.
Zagen zij dat het goed was?
Nou….
Simone, die nog al duidelijk is in wat ze wil – Martijn dus – legde bij een ingewikkelde pose haar hoofd vrijwel in het kruis van Martijn – nogal o lala – maar Martijn gaf geen enkele sjoege.
Even later op het strand, deed Simone weer alles om hem in een romantisch-sensuele mood te krijgen. Eerst samen met Martijn schaterend de branding in rennen en dan weer beeldig het strand oplopen.
Ik denk dat ik niet de enige ben die naar de televisie schreeuwde: ‘Pak haar hand dan, sukkel! Zoen! Dóe iets!’
Allemachtig, hoe duidelijk wil je het hebben?
Vervolgens trok Simone demonstratief voor zijn neus haar natte jurk uit, en liet ze Martijn weten zeker te kunnen aarden in Portugal.
Want zij wil Martijn.
En Martijn?
Die voelt geen vlindertjes, zegt-ie.
Zou hij dan wel vlindertjes gaan voelen voor blonde Marian?
Wat uiterlijk betreft, valt ze meteen in de smaak. Marian komt uit Leeuwarden, vertelde ze aan Simone. “En waar kom jij vandaan?”
“Uit Hawaï”. klonk het afgemeten. Waarna Simone zich terugtrok om ‘mijn eigen ding te doen.’
Volgende week wil Simone een gesprek met Martijn…
Madeira: Wie gaat Ted naar huis sturen?
De eerste kandidaat die zijn opwachting bij Ted maakte, was ‘opa Piet’, een gepensioneerde timmerman van 73 jaar. Opa Piet is een lieverd, maar – dat was direct duidelijk – geen man voor Ted.
Ted is een vrouw van de wereld die haar talen spreekt en die supersociaal is. En Piet is een bescheiden kerel die liever de gebroken planken van haar terras onderhanden neemt, dan zich onder Teds Engels en Frans sprekende vrienden en gasten te moeten begeven.
Hij zei het zelf al: “Ik ben maar een eenvoudige timmerman en Ted is wel een paar niveautjes hoger.”
Ted laat niets merken, maar weet heus wel dat Piet en zij geen match zijn. Toch blijft ze een geweldige gastvrouw en nam ze hem mee op een vistripje. Haar net gearriveerde date Ab bleef noodgedwongen meteen een middag alleen achter.
Ab is een gedistingeerde kerel, charmant, houdt van een wijntje, lijkt helemaal Teds type. Zij liet weten hem zowel ‘easygoing’ als ‘understanding’ te vinden.
En: “I like him.”
Ondertussen antwoordde Piet op de in het Engels gestelde vraag van de B&B gasten hoe de hond heet met: “Hij heb een lekker smoeltje.”
Ab ziet Piet niet als concurrent. En Piet ziet Ab niet als concurrent.
Wij weten beter, Piet.
Frankrijk: Natasja vindt Jos leuker dan Dirk
Natasja nam Dirk mee naar een tripe-festival waar je gestoofde maag en pens op je bord krijgt. Zou Dirk de betekenis van tripe wel weten, vroeg ik me af.
Natasja vertelde dat ze jaagt. O ja, heb je geweren?, vroeg Dirk.
Ja, drie, was het antwoord.
Toen vond Dirk dat hij wel weer genoeg belangstelling had getoond.
Hij liet Natasja voor de maaltijd betalen en bood zelfs niet aan om voor de helft op te draaien.
Enfin, gelukkig arriveerde date nummer 2, alleenstaande vader Jos, die een stuk beter bij Natasja in de smaak viel.
Dirk was acuut ontevreden, en ging zowaar iets doen: hout hakken, waarbij veel misging.
Houthakken is een kunst op zich, merkte Dirk.
Jos handen jeukten om lekker met de tuin aan de gang te gaan. Dirk moest meehelpen, maar vond een struik uitgraven veel te zwaar werk.
Tuinieren is dus niet Dirks’ ‘ikigai,’ zullen we maar zeggen.
“Jullie mogen me best een vraag stellen hoor”, zei Natasja na enige stilte.
“Hoe vind je het dat wij hier zijn?” vroeg Dirk.
Dat vond Natasja terecht een stomme vraag.
Dirk zwaar beledigd: “Oh, het moest een kwalitatief hoge vraag zijn?“
Hij ging vervolgens wat bozig in de tuin rondlopen. “Effe niks, ik moet nadenken over hoe het is om hier te zijn. Gedachten laten indalen.”
Dirk vroeg zich ook af of de Taoïstische monnik in hem wel voldoende aan bod komt met al dat fysieke gedoe. Of zoiets.
Ondertussen hadden Natasja en Jos het gezellig en deelde Jos alvast mee dat er donderdag hoe dan ook naar Feyenoord gekeken moest worden.
Ik verwacht dat Dirks rode cabrioletje snel koers zet naar Nederland.
Veel B&B plezier en tot over een week!
NIEUW: SAAR CURSUSSEN Hey! Wist je dat we nu ook cursussen hebben? Niet van die niemendalletjes gemaakt door jonge meiden, maar stevige en slimme online trainingen gemaakt door en voor 50+ vrouwen. Kijk hier voor ons nieuwe cursusaanbod.
NU MET 15% INTRODUCTIEKORTING (gebruik bij het afrekenen de code: introductiekorting)
