Sommige vrouwen blijven in het huwelijksbootje stappen. Gewoon, omdat ze in eeuwige liefde geloven. Zo ook Gerda (50), die drie keer trouwde: “Deze keer moest het lukken.”
“Mijn eerste man had smetvrees. Daar kon ik in het begin wel mee leven, maar toen we kinderen kregen werd het een groot probleem. Je kunt niet van een kind verlangen dat het op een klein kleedje speelt omdat de vloer niet hygiënisch is. Ik probeerde geduldig te blijven. Het is zijn ziekte, hield ik me voor als hij het huis uit pure frustratie kort en klein sloeg. Ik dacht dat mijn liefde hem kon genezen, het werd alleen maar erger. We besloten dat het zo niet verder kon.
Na de scheiding had hij diep berouw. Hij ging in therapie en gebruikte medicatie en had diep berouw. De ouderlingen van mijn kerk wisten me te overtuigen naar hem terug te gaan. ‘Oh nee meiske, doe het niet’, zeiden mijn ouders. Zelfs mijn schoonouders raadden me het af. Ik ging toch overstag, overtuigd als ik was van zijn goede intenties. Met bezwaard hart stond ik voor het altaar.
Al snel werd ik zwanger van ons derde kind. Op dat moment ging hij veelvuldig vreemd. Dat had niets te maken met zijn dwangneuroses. Ik zette zijn spullen buiten, hij bekeek het maar. Daarna ontmoette ik een man die ook mijn ouders helemaal zagen zitten. Toen ik bij hem introk, trof ik zakken post met rekeningen en aanmaningen. Zijn bedrijf bleek failliet. Ik wist diep in mijn hart dat ik moest maken dat ik wegkwam, maar ik had mijn huis al verkocht en alle schepen achter me verbrand.
Geldzorgen mogen de liefde niet in de weg staan, maakte ik mezelf wijs. Onze bruiloft was groots, ik nam me stellig voor dat dit huwelijk moest slagen. Uiteindelijk moesten we naar België vluchten voor onze schuldeisers. Natuurlijk wilde ik weg bij die man, maar ik wilde niet dat mijn kinderen weer een echtscheiding meemaakten. Pas toen we drie ton schuld verder waren, had ik de moed hem te verlaten.
Ik tref ze wel, de foute mannen. Ik denk niet dat een goede relatie voor mij is weggelegd, maar niemand weet wat de toekomst brengt. Ik hoop ooit de ware te vinden. Het lijkt me fantastisch samen oud te worden, maar voorlopig is mijn motto: bezint eer ge begint.”
Tekst: Laura van der Meer | Foto: Jennifer Kunes
NIEUW: SAAR CURSUSSEN Hey! Wist je dat we nu ook cursussen hebben? Niet van die niemendalletjes gemaakt door jonge meiden, maar stevige en slimme online trainingen gemaakt door en voor 50+ vrouwen. Kijk hier voor ons nieuwe cursusaanbod.
NU MET 15% INTRODUCTIEKORTING (gebruik bij het afrekenen de code: introductiekorting)
, die drie keer trouwde: "Deze keer moest het lukken." ){kind=link}