Esthers man heeft een probleem. En dat probleem is Esther (48). Die neemt namelijk geen genoegen met gesprekken over postzegels uit 1986 of het nagelknippertje. Arme man.

Geschreven door: Esther Vuijsters 

Mijn man heeft een probleem en dat probleem ben ik. Dat komt, ik mopper wel eens over de gesprekken die wij voeren. Zeker als je wat langer bij elkaar bent – honderd jaar ofzo – moet je ervoor waken dat je niet vervalt tot uitsluitend functionele dialogen. (‘Heb je het nagelknippertje gezien?’ ‘Bovenste kastje, linker laatje.’ ‘Yes! Gevonden! Dank je!’).

Blijven verwonderen

Hoe langer de relatie, hoe belangrijker het wordt dat je elkaar blijft verwonderen. En dan heb ik niet over de soort verwondering die optreedt wanneer je bijvoorbeeld eens goed onder een kastje of de bank kijkt (‘Nou! Wat hier toch nu allemaal ligt! Deze postzegel is uit 1986!’) maar de meer universele soort: dit wist ik nog niet van jou. Of: interessante gedachte, vertel me meer!

Om de relatie goed te houden, blijf ik daarom vaak aansturen op een ‘goed’ en ‘gezellig’ gesprek. Mijn man vindt dat verwarrend want de dialoog over het nagelknippertje was heel goed en het gesprek over wat hij allemaal onder de bank gevonden had buitengewoon gezellig. Hij begrijpt niet dat ik slechts matig enthousiast ben over smalltalk rond het avondeten of over algemene bezigheden van de kinderen.

Heel Intiem Moment

Nou zijn dat soort gesprekken ook best prima. Maar soms is meer gewenst dan ‘best prima’ en dan zit ‘t probleem ‘m dan natuurlijk in de aandacht voor elkaar. Ik zie dat vaker misgaan, niet alleen tijdens gesprekken maar ook op andere momenten.

Zo deelden we laatst een Heel Intiem Moment. Lees: we keken samen dezelfde Netflix-serie. Ik zeg bewust ‘dezelfde Netflix-serie’ want het aanbod is zo groot en de verleiding zo intens dat je voor het weet Netflix-technisch compleet langs heen leeft (hij in de wereld van drugs en maffia, jij dwalend door paleistuinen in een mooie jurk). Maar in dit geval zaten we op dezelfde golflengte, in de dezelfde serie. Dat wil zeggen: tót hij tijdens dit kwetsbare moment besloot om te gaan appen met zijn tennisclubje en niet meer aangehaakt was op ‘onze’ serie. Ik: ‘Je moet wel kijken?’ Hij: ‘Ik kijk!’ Ik: ‘Niet, je kijkt niet, je zit op je telefoon.’ Hij: ‘Ik kijk tegelijkertijd.’

Ik ben het probleem

Maar dat kan dus niet, vind ik. Je bent of hier, of daar. Je ben in gesprek of niet. Je bent aangehaakt of afgehaakt. En had ik al gezegd dat ik het sowieso irritant vindt als iemand op zijn of haar telefoon zit, terwijl je samen iets aan het doen bent?

Man vindt dit allemaal maar onzin. Hij kan best twee dingen tegelijk. Wat hij níet kan, is daarbij ook nog een discussie met mij voeren. ‘Echt, ik zie het probleem niet.’ Ik kijk hem zoet aan. ‘Het probleem zit naast je op de bank,’ zeg ik, ’en het probleem wil nu heel graag gezellig met jou deze serie verder kijken.’ Zuchtend legt hij zijn telefoon weg. Waar waren we gebleven?

NIEUW: SAAR CURSUSSEN Hey! Wist je dat we nu ook cursussen hebben? Niet van die niemendalletjes gemaakt door jonge meiden, maar stevige en slimme online trainingen gemaakt door en voor 50+ vrouwen. Kijk hier voor ons nieuwe cursusaanbod.

NU MET 15% INTRODUCTIEKORTING (gebruik bij het afrekenen de code: introductiekorting)