Onbelangrijke zaken, journalist Maike Jeuken is er dol op. Zaken die totaal niets toevoegen, maar wel haar aandacht trekken. Vaak bevinden ze zich op de achtergrond of zijn ze per ongeluk in beeld. Op Marktplaats of Funda kan ze haar hart ophalen. Maar gisteren ook op TV: Prinsjesdag.
Inmiddels ben ik de schaamte voorbij en uit ik te pas en te onpas mijn liefde voor het Koningshuis. Op Koningsdag of bij Royal weddings zijn er hier in huis precies twee opties: net zo idolaat als ik voor de TV komen zitten of oprotten. Ik zit doorgaans alleen op die bank.
Ook gisteren heb ik weer gebiologeerd zitten kijken naar volstrekt onbelangrijke zaken. Ik bedoel natuurlijk niet de koning. Want die is per ongeluk woest aantrekkelijk geworden sinds die opknapper uit z’n kin groeit. Ik bedoel ook niet de Koningin. Die vind ik alleen maar bloedmooi en slim. En de Nederlandse politiek zou ik ook niet per se als onbelangrijk willen betitelen. Zeker nu we een heuse ‘Designated Survivor’ hebben in de persoon van minister Stef Blok, die mij dus weer sterk doet denken aan Doug Stamper uit House of Cards. Maar goed, terug naar de onbelangrijke zaken.
Meestal gaat de troonrede compleet aan me voorbij. Dan ben ik druk met niet ter zaken doende dingen zoals de bekleding van de troon, de keuze van een bloemstuk, niet gepoetste schoenen, een neuspeuteraar in beeld, gehannes met een pen of een ongemakkelijke blik. Maar dit jaar trok juist de troonrede mijn aandacht. En riep ‘ie een belangrijke vraag op:
Waar is de bril van de koning?
Hoe kun je op deze leeftijd zo’n grote stapel papier voorlezen? Bij voorkeur een beetje soepel en foutloos terwijl er zoveel ogen op je gericht zijn? En dat alles Zonder Leesbril? Als generatiegenoot van onze koning vraag ik me af: hoe dan? Wat moet de lettergrootte van de troonrede wel niet zijn geweest? Toch zeker Arial 32, schat ik zo in? De blaadjes wisselden te snel voor een reguliere lettergrootte 12, zoveel was duidelijk. En voor ogen laseren zie ik hem ook niet snel aan.
Het houdt me dus bezig, sinds gistermiddag. Want als de koning zich al schaamt voor zijn leesbril, waar moet het dan heen met dit land?Heeft hij de moed van zijn vader, prins Claus, die pardoes zijn stropdas aan de wilgen hing? Ik hoop het. Dan graag volgend jaar een leesbril.
Op ons staatshoofd. Hoera, hoera, hoera!
