Edith is nogal gehecht aan haar deo. En daarom vindt ze dat ze de rest van haar leven recht heeft op gratis deodorant. Of een lintje, dat vindt ze ook prima.
Vanaf mijn veertiende gebruik ik dezelfde deodorantroller. Dat zijn er in 44 jaar ongeveer 133 en komt neer op € 385,70. Dat rond ik af naar € 300 omdat de rollers vroeger goedkoper waren. Het valt dus reuze mee aan wat je in je leven aan je oksels uitgeeft.
Het leuke van mijn roller is dat-ie er nog net zo uitziet als 44 jaar geleden – op wat minieme aanpassingen na. De geur is ook nooit veranderd, behalve de naam: marine freshwas vroeger marine fris. De marine heeft er niks mee te doen, maar hij ruikt inderdaad lekker fris en niet te chemisch. Ook de werking heeft me nooit teleurgesteld, behalve dan dat de roller in het vliegtuig vacuümtrekt en dat er dan bij aankomst weinig te rollen valt.
Als ik het gezellige ronde dingetje in de winkel zie staan, denk ik altijd trots: mijn roller. Het is weleens voorgekomen dat ik een andere deo moest gebruiken (omdat ik dus in het buitenland zat en mijn roller vacuüm was getrokken). Niet leuk. Welke deo ik ook gebruikte, ik vond ’m stinken, hij rolde niet lekker of hij rook naar niks. Ik denk dat mijn lichaam helemaal van slag raakt als ze, god verhoede, de roller uit de handel zouden halen.
Ik ben inmiddels natuurlijk een wandelende reclame voor mijn deoroller. Niets zo suggestief als geuren, dus wie weet hoeveel mensen ik al onbewust heb aangezet dezelfde roller te kopen. Eigenlijk verdien ik een zilveren speldje, zoals ik kortgeleden kreeg van de vakbeweging waarbij ik al honderd jaar ben aangesloten (waardoor ik me best wel oud voelde, maar dat is weer een ander verhaal). Als dank voor mijn trouw zou ik eigenlijk de rest van mijn leven recht hebben op gratis rollers. Maar dan moet ik nu naar de badkamer lopen en kijken waar mijn deo vandaan komt en een brief schrijven aan de fabrikant. En dat lijkt me wel erg veel moeite voor een deodorantroller.
