Francien (49) kreeg een relatie met Harm (51), vlak nadat hij zijn vrouw verliet. 11 jaar waren ze bij elkaar, tot hij op een dag doodleuk meedeelde dat hij verliefd was geworden op een collega, en zij exact dezelfde behandeling kreeg.
We kenden elkaar al een aantal jaar voordat we een relatie kregen. Niet heel goed, maar we kwamen elkaar regelmatig tegen op feestjes. Ik vond Harm altijd al een leuke man. Intelligent, grappig, hield wel van een feestje, goede baan… Maar goed, hij was getrouwd en had een jong dochtertje, en ik had zelf ook twee jonge kinderen. Vandaar dat hij me nooit ‘op die manier’ was opgevallen. Tot hij ging scheiden…
Tussen Harm en zijn vrouw liep het al langer niet lekker. Zij had last van een burn-out, en hij kon daar weinig begrip voor opbrengen. Werkte zelf altijd keihard. Toen hun dochter vier was, besloten ze uit elkaar te gaan. En toen nam hij contact met mij op. Ik was het jaar daarvoor bij mijn ex weggegaan, en had tegen wil en dank ervaring met het regelen van een huis, co-ouderschap, het uit elkaar trekken van twee levens.
We vonden troost bij elkaar, eerst vriendschappelijk, maar al heel snel veranderde dat. Dat leverde pijnlijke situaties op. Harm en zijn vrouw waren nog niet eens officieel gescheiden, ze hadden het hun dochter amper verteld. En mijn ex was ook bepaald niet blij. Maar we waren blind van verliefdheid. We walsten overal overheen. Vooral Harm. Achteraf denk ik dat ik toen al vond dat hij zijn ex niet helemaal eerlijk behandelde, maar onze relatie was te pril om daar echt iets van te kunnen zeggen. Nu kan ik me veel beter voorstellen hoe lastig het voor haar moet zijn geweest. Harm is een heel dominante man, hij is gewend te bepalen hoe dingen gaan. Hij werkt als manager, en is duidelijk gewend dat mensen luisteren naar wat hij zegt. Dat het in een gelijkwaardige relatie niet altijd zo gaat, is hij niet gewend.
Het begin was heel moeilijk, maar uiteindelijk effende alles zich een beetje uit. Ik woonde met mijn twee kinderen nog in het huis dat ik samen met mijn ex had gekocht, en Harm kwam er bij wonen met zijn dochter. We hadden allebei gedeeld ouderschap, en dus werd het best een complexe gezinssituatie. Soms was er 1 kind, soms 2, soms 3 en soms nul. En die kinderen samen, dat was ook niet altijd makkelijk. Bovendien bleken we heel andere opvoedstijlen te hebben. Harm vond dat ik het absoluut niet goed deed met mijn kinderen. Ook daarin wilde hij zijn autoriteit graag laten gelden.
Soms heb ik getwijfeld of wat we deden het beste was voor onze kinderen. Er waren best vaak spanningen. Naar mijn idee leerden we eromheen werken. Ik heb altijd geprobeerd mee te buigen. Natuurlijk was de situatie niet ideaal, maar ik dacht dat onze liefde genoeg was om door te gaan.
Tot vorig jaar. We waren inmiddels bijna tien jaar bij elkaar. Onze kleine kinderen uitgegroeid tot pubers. Tot hij doodleuk meedeelde verliefd te zijn geworden op een vrouw van zijn werk. Ik was met stomheid geslagen. Het kwam compleet onverwacht. Hij had nooit eerder aangegeven ontevreden te zijn, maar ineens zei hij dat ‘hij nooit gelukkig was geweest met mij’. Dat hij nu pas ‘echt wist wat het was om verliefd te zijn’. Volgens hem had ik niet genoeg gedaan om het te laten werken, en was het ‘logisch’ dat hij verliefd was geworden op een ander. O ja, zijn nieuwe vriendin is trouwens 31 en heeft net een baby… Feitelijk begint hij dus weer helemaal opnieuw.
Inmiddels zijn we uit elkaar. Hij woont nog in het huis waar we samen woonden. Volgens mij komt zijn nieuwe vriendin er binnenkort bij, met de baby. Ik kon de hypotheek niet in mijn eentje opbrengen, dus hij heeft mij uitgekocht. Ik zit tijdelijk met mijn kinderen in een huurflat. Een nieuwe woning vinden op een salaris lukt me op dit moment niet. Ik ben er kapot van, maar hij lijkt moeiteloos over de breuk heengestapt. Het lijkt hem niet te deren dat het gezin dat we de afgelopen jaren hebben gebouwd in een keer uit elkaar gerukt is. Hij vraagt niet naar mijn kinderen, niet naar mij, hij is alleen maar met zichzelf bezig.
Pas nu kan ik me voorstellen hoe het indertijd voor zijn ex-vrouw is geweest. Hoe Harm eenzijdig kan besluiten dat iets over is, en sterker nog, überhaupt nooit iets heeft betekend. Ik heb het hem eerder zien doen, bij haar, dus eigenlijk zou ik niet verbaasd moeten zijn. Maar ik – stom, naief! – dacht echt dat het tussen ons anders was. Buiten mijn verdriet voel ik vooral schaamte. Dat ik er ook ben ingetrapt. Dat ik dacht dat het wel aan zijn ex gelegen moest hebben. Het liefst zou ik haar mijn excuses willen aanbieden, maar zij zit natuurlijk helemaal niet op mij te wachten. Dus zit ik hier alleen, op mijn eigen blaren, te denken aan hem, zijn nieuwe vriendin en de baby, in ons oude huis.
NIEUW: SAAR CURSUSSEN Hey! Wist je dat we nu ook cursussen hebben? Niet van die niemendalletjes gemaakt door jonge meiden, maar stevige en slimme online trainingen gemaakt door en voor 50+ vrouwen. Kijk hier voor ons nieuwe cursusaanbod.
NU MET 15% INTRODUCTIEKORTING (gebruik bij het afrekenen de code: introductiekorting)
 kreeg een relatie met Harm, vlak nadat hij zijn vrouw verliet. 11 jaar waren ze bij elkaar, tot hij op een dag doodleuk meedeelde dat hij verliefd was geworden op een collega, en zij exact dezelfde behandeling kreeg. ){kind=link}