Ken je dat geweldige gevoel wanneer er ineens een verhelderende gedachte in je hoofd schiet? Of een top-idee dat je meteen moet noteren? Miriam heeft dat regelmatig. Maar soms blijkt een briljante inval gewoon een eekhoorntje.
Soms heb ik ineens een briljante gedachte. Zoals die ene keer dat ik een énorme berg strijk had liggen en geen idee had waar ik de tijd vandaan moest halen om die weg te werken. Ineens ging er een lampje branden in mijn hoofd. ‘Hoezo moet je alles strijken? Gewoon ophangen in de kast en pas strijken als iemand het desbetreffende kledingstuk aan wilt doen’. Zo. Opgelost.
Of die keer met de huishoudhandschoenen. Je kent het probleem wel: ze gaan nooit tegelijkertijd stuk. Nee. Altijd is er één motherfucker waar spontaan een scheur in ontstaat. Wat doe je dan? Dan gooi je ze weg en koop je nieuwe. Tip van mijn moeder? Niet doen. Die handschoen die nog goed is, bewaar je. Op de dag dat je ontdekt dat er wéér spontaan een gat is ontstaan in je huishoudhandschoen duik je in je keukenkastje. En zie daar. Daar ligt nog een volmaakt waterdicht exemplaar. Maar wat als er alleen een rechterhuishoudhandschoen is terwijl je een linker huishoudhandschoen nodig hebt? ……..komtie…..dan draai je die binnenstebuiten. Voilà: linkerhuishoudhandschoen. Echt. Briljant. Het heeft mijn leven in veel opzichten vervolmaakt.
Nou. Zo’n geweldig gevoel kreeg ik ook toen ik op mijn telefoon een app ontdekte genaamd: ‘Notitie’. Kippenvel! Voortaan zou ik nooit meer iets vergeten. Nooit, nooit nooit meer. Melk op? Notitie. Iemands verjaardag? Notitie. Hele boodschappenlijsten kon ik gaan noteren. To-do-lijsten zou ik in mijn telefoon gaan tikken. Afspraken. Mooie spreuken. Leuke gedachten. Echt. Mijn hoofd had voortaan een extern geheugen. Het enige wat ik nog zelfstandig diende te doen, was ademhalen. Eten. Voortbewegen en slapen. Mijn geluk kon niet op.
Elk invalletje, elk inspiratiemomentje, elk hersenspinseltje zou ik vanaf dat moment vastleggen. Mijn hele leven zou er beter van worden. Mijn warrige hoofd was voortaan met één knop te bedienen. Nooit meer stress. Nooit meer de angst dat mijn vergeetachtigheid de spuigaten uit zou lopen. Nooit meer stiekem een geheugentestje doen op Internet.
Dagenlang tikte ik alles wat mij te binnen schoot op in ‘Notities’. Elke keer maakte mijn hart een sprongetje. Wat hándig dit. Wat hándig. Ik zou elke dag wel tien Saartjes gaan schrijven. Het zou gewoon een kwestie worden van: app openen, lezen, o-ja-moment, en tikken maar.
Ik vergat alleen het allerbelangrijkste: mezelf.
Op de dag dat ik achter mijn computer kroop en knorrend van geluk mijn app opende las ik mijn volgende notities:
‘Iemand die heel langzaam zijn croissant opeet’ ….uh dus…?
‘Centrale plein’ ……CentralE plein? Hoezo? CentralE?
‘Ik wil een kat’…… Ik wil helemaal geen kat, gek.
‘Brigitte’…..Welke Brigitte? Macron? Bardot? Dat was het? Brigitte? Een jarige Brigitte? Ik schrijf toch niet zomaar die naam op. O help.
‘Eerlijk jokken’……Oké, er gaat iets niet goed.
‘Met powerpoint maar stiekem’…..Lekker dan, zo’n halve zin.
‘De Ander. Het gaat om de ander die wij niet kunnen begrijpen…..blablabla…hem met respect te behandelen, hem niet negeren…’ …..Tja.
Het enige wat mij ervan weerhield om niet meteen met een strijkbout al mijn verzamelde huishoudhandschoenen te lijf te gaan, was mijn mede-Saar Juliette. Ze stelde me gerust toen ze zei: ‘Schat. Maak je niet ongerust. Dat verschijnsel heet: ‘Eekhoorntje op lange weg’. Ooit werd Simon Carmiggelt verheugd wakker omdat hij ’s nachts een briljante ingeving had gehad en die in een notitieboekje op zijn nachtkastje had opgeschreven. Hij pakte zijn schriftje en las: eekhoorntje op lange weg. Hij had geen idee wat hij daarmee had bedoeld. Niemand is zo briljant als-ie denkt. Zelfs jij niet.’
Ik ben zelden zo opgelucht geweest. Ik heb al mijn eigen ‘eekhoorntjes’ uit mijn telefoon gewist en hoop dat ene Brigitte niet boos op me is. Maar ik bevind me goddank in goed gezelschap.
Pssstt… Wist je dat we ook een tijdschrift hebben? Neem een abonnement of koop een los nummer om te kijken wat je ervan vindt.
