Jodie Foster (61), acteur, regisseur en mentor van jonge acteurs, kreeg er onlangs flink van langs op de socials, toen ze zich had laten ontvallen dat ze wel eens gefrustreerd raakt van de mentaliteit van veel Generatie Z’ers, zo’n beetje geboren tussen 1995 en 2010.

“Ze zijn heel ergerlijk, vooral op de werkvloer,” zei ze in The Guardian. “Ze zeggen: ‘Nah, ik ben niet zo in de stemming, ik kom pas na half elf.’” En dan hun mails: “Ik zeg: ‘Hier klopt grammaticaal niets van, heb je je spelling wel gecheckt?’ En dan zeggen ze: ‘Waarom zou ik dat doen, is dat niet een beetje beperkend?’”

Het zal elke vijftigplusser bekend in de oren klinken: jonge collegae kijken anders naar het leven dan zijzelf vroeger deden. Ze willen uitdagende functies, persoonlijke groei en positieve impact aken en verwachten dat elke keuze die ze maken zal leiden tot geluk. Zit het even tegen, dan vallen ze om.

Gen-Z, demografisch gezien een grote groep, 32% van de wereldbevolking, kan desondanks rekenen op aardig wat empathie, omdat ze ook echt behoorlijk wat voor hun kiezen krijgen aan klimaatangst, woningnood en chronische FOMO als gevolg van wat ze op hun socials voorbij zien komen.

Maar is het echt zo anders dan de werkeloosheid, recessie, oorlogen en problemen in pakweg, de jaren tachtig? Saar’s Ella, bouwjaar 1965, maakt de vergelijking “We waren onzeker en gemankeerd, we hadden geen cent te makken, de toekomst was vervuld van doem en dreig, harten werden verloren en gebroken – kortom, we waren twintigers. Het hoort ook gewoon bij deze leeftijd.”

Alles lezen?

Het hele verhaal vind je in de nieuwste Saar die nu in de winkel ligt. Nooit meer eentje missen? Neem een abonnement!