Ella krijgt echt de raarste stemadviezen. Van de ene stemwijzer moet ze Groen Links stemmen, van de andere toch echt ChristenUnie. Een mens zou van minder gek worden.
Ik hang aan de lippen van Frits Wester. Ik lees braaf verkiezingsprogramma’s (nou ja, de samenvattingen dan, want wie heeft er nu tijd voor 171 pagina’s D66?). Ik probeer niet in slaap te vallen bij de debatten. En ik vul nijver stemtools in, om te kijken of mijn opvattingen een beetje overkomen met één partij. Het idee dat er een honderd procent match moet zijn, heb ik allang losgelaten, ik ben al blij met een ruime meerderheid aan overeenkomsten, om het in Haags jargon te houden.
LEES OOK Twee vriendinnen over sex (en de grote roze olifant in de kamer)
En volgens mij is er iets raars aan de hand met al die stemwijzers en kieskompassen. Als ik me naar waarheid door de vragen heen worstel, kom ik als overtuigd atheïst bij de een uit op de ChristenUnie en bij de ander als fervent autorijder bij Groen Links. Bovendien zitten er vragen tussen die je als fatsoenlijk mens maar op één manier kunt beantwoorden. Terwijl sommige dingen toch echt vragen om meer nuancering dan eens, oneens of geen van beide. Natuurlijk is vrijheid van meningsuiting heilig, maar qua gescheld mag het wat mij betreft best wat minder. Je moet wel van steen zijn om niet meer geld naar de zorg te willen. Maar € 250.000 om het leven van één persoon een paar maanden te rekken ten koste van de wijk- en verpleeghuiszorg voor 2500 mensen, daar moet ik toch even van slikken. En ik vind meer natuur prima, maar dan niet met een hek eromheen zodat je er niet in mag. Van die dingen.
Verwarring alom, dus. Voor de lol doe ik ook de andere stemhulpen en de uitkomst is voorspelbaar. Het Groenkieskompas is van mening dat ik op de Partij van de Dieren moet stemmen. Nu vrees ik dat Marianne Thieme na het ontruimen van dierentuinen een algeheel verbod op huisdieren zal instellen. En de teckels en ik kunnen elkaar niet missen, dus ik dácht het niet. De Christelijke Stemwijzer stuurt me – hé, verrassing! – richting SGP. Hoewel ik een zwak heb voor Kees van der Staaij, heb ik ook een zwak voor de grondrechten van vrouwen, dus no way. Als ik mezelf voordoe als jongere bij de Jongerenstemwijzer is de uitkomst PvdA. Je weet wel, de partij waar ze elkaar zo gretig onder de bus gooien. Bij de Partijwijzer duikt CDA voor het eerst in het stemadvies op, bij MijnStem speelt opeens D66 een rol van enige betekenis. Huh?
Stemhulpen lijken me vooral een vorm van politiek prijsschieten. Het enige wat ze allemaal goed doen, is me dwingen om na te denken over wat er speelt en wat ik belangrijk vind. En het enige wat ze duidelijk maken dat over de hele linie één partij gestaag opduikt in het stemadvies. Lang niet altijd met de hoogste score, maar uiteindelijk naar verhouding met wel de meeste stemmen. En dat is de partij waar deze liberaal al sinds haar achttiende op stemt. Niet echt een verrassing en zeker geen honderd procent match. Hooguit een bevestiging dat ik uren van mijn leven heb verspild aan democratisch verantwoord klikken en swipen.
LEES OOK 9 dingen die je in huis moet hebben voor je 50 wordt
