Miriam Mars wist een ding zeker: zij zou geen legenestsyndroom krijgen als haar kinderen uitvlogen. Ze verheugde zich op de vrijheid, een altijd opgeruimd huis, eten wat ze zelf lekker vond. Viel dat even tegen: “Ik raakte totaal de weg kwijt.” 

Toen ook mijn jongste het ouderlijk nest verliet, verheugde ik me op vele dingen. Nooit meer rommel achter een kinderkont opruimen. Achteloos op de vloer geworpen kleding, tassen en handdoeken oprapen. Halflege bekers en glazen van puberkamer naar vaatwasser verhuizen. De schuld krijgen van schoolspullen die op miraculeuze wijze zijn verdwenen. Dat soort dingen.

Stilte na moedertje spelen

Ik had dat allemaal verwacht. Ik had verwacht dat het na jarenlang zorgen en aansturen en opvoeden heel erg wennen zou zijn, zo’n kinderloos huis. Maar dat was niet zo. Daar wende ik vrij snel aan. Waar ik niet aan kon wennen was iets onverwachts. De stilte. De stilte na vele jaren moedertje spelen. Die had ik niet aan zien komen. Nooit meer een deur die werd dichtgeslagen. Een kind dat achter je rug opdoemt met een vraag. Geluiden vanuit een slaapkamer. Roffelende voetstappen op de trap. Gillen dat er nu echt haast gemaakt moet worden. Een onverwacht gesprek in de keuken.

Het was stil in huis en de eerste weken vond ik het heerlijk. Het huis bleef aan kant. Mijn vriend en ik aten wanneer het ons uitkwam. We konden gaan en staan waar we wilden zonder dat we werden gebeld: waar zijn jullie en waar blijven jullie nou? Naarmate de eerste euforie verstreek, doemde er echter iets op waar ik geen rekening mee had gehouden. De stilte kroop langzaam maar zeker in mijn lijf.

Wie ben ik?

Ik begon me allerlei dingen af te vragen. Wie was ik? Wie was dit mens dat freelance werkte omdat dat zo makkelijk is te combineren met een gezin? Moest ik niet gewoon fulltime aan de bak op een kantoor of in een winkel? Wat voelde ik? Wat gaf mij vreugde, zingeving, wat vond ik echt belangrijk? Wie was ik sowieso zonder kinderen? Hoe was ik voordat ik kinderen kreeg? Hoe bracht ik mijn dagen door toen ik nog geen moeder was?

Mijn jongste kind was uit huis, ik had me immens verheugd op eindelijk mijn eigen leven leiden, plannenmaken en grootste avonturen beleven, en nu was het zover en zat ik thuis en deed niets. Alleen het hoognodige: mijn werk, boodschappen, koken, slapen. De rest van de tijd zat ik als een zombie op de bank. Ik wachtte tot de avond viel en mijn vriend thuiskwam. Dan kon ik gaan koken, eten, afruimen, voor de tv neerploffen en na het tienuurjournaal eindelijk naar bed.

Zombiebestaan

Mijn vriend zag mijn zombiebestaan met lede ogen aan. Ga in hemelsnaam iets doen, zei hij. Ik beloofde beterschap. De tweede keer dat hij me aansprak op mijn lamlendigheid, beweerde ik dat het slechts een fase was. Binnenkort zou ik weer mijn ondernemende zelf zijn. Ik knikte er vastberaden bij. Hij haalde moedeloos zijn schouders op.

Het werd niet beter. De stilte in mij werd wie ik was. Ik maakte mijzelf wijs dat ik geen last had van het legenestsyndroom. Morgenochtend zou ik, Miriam fucking Mars, mijzelf een schop onder mijn reet geven en de hele wereld verrast doen staan. Om te beginnen mijn vriend die me nu zo bezorgd aankeek.

Elke avond nam ik mijzelf voor dat ik van die kutbank af zou komen en weer zou gaan leven. Elke ochtend werd ik wakker en wist ik dat het me niet zou lukken. Ik wist gewoon niet hoe ik verder moest.

Geen eurekamoment

Je verwacht misschien dat ik plots wakker werd geschud. Een eurekamoment. Ik zal je vertellen hoe het ging. Mijn zoon zou een weekend thuiskomen en zoals altijd verheugde ik me daarop. Ik maakte zijn slaapkamer gezellig en verschoonde zijn bed. Ik vulde de koelkast tot de nok. Ik kocht zijn favoriete chips en frisdrank. Ik keek ernaar uit voor hem te koken en hem te zien eten. Ik keek ernaar uit samen naar de sportschool te gaan en na thuiskomst eieren te bakken. Samen op de bank een film te kijken. Dan zou hij zijn voeten, schoenmaat 46, tegen mij aanduwen. We zouden urenlang kletsen over wat hem bezighield. Ik zou weer eens ouderwets over hem moederen.

Wat er gebeurde was het volgende: mijn zoon kwam binnen, pakte me stevig vast en gaf me een kus. Hij gooide zijn rugzak op tafel en zijn jas op een stoel. Hij vroeg wat we vanavond aten en liep naar de keuken. Hij trok een fles cola uit de koelkast, draaide de dop open en nam een slok. Ik stond erbij en ik keek ernaar.

Legenestsyndroom

Ineens werd mij alles duidelijk. Het kwartje viel. Bijna een jaar lang was het stil geweest in mij. Ik had geen flauw idee gehad wie ik was en waar ik naartoe wilde. Kijkend naar mijn zoon die uit de fles dronk, besefte ik dat ik al die maanden in mijn hoofd met mijn kinderen bezig was geweest. Ze waren het huis uit, maar ik was in gedachten blijven moederen.

Ik had wel degelijk geleden aan het legenestsyndroom. De stilte in mij was geen stilte, het was een diep gemis. Ik miste mijn kinderen en voelde me diep in mijn hart een slechte moeder omdat ik niet meer voor hen zorgde. Ik mocht niet genieten van een leven zonder mijn kinderen, dat was mijn onbewuste gedachte geweest.

Ineens wist ik weer wie ik was

Voor mij stond een man van twintig die zelfstandig woonde. Die net als zijn grote zus een baan had. Goed voor zichzelf zorgde. Zijn eigen problemen op kon lossen. Een jongen die zojuist in mijn huis een tas en jas op tafel had geflikkerd. Die aan mij vroeg wat we gingen eten, een colafles aan de mond.

Ik zei: “Julius, zou je uit een glas willen drinken, en kun je je tas in je slaapkamer zetten en je jas aan de kapstok hangen?” Zonder te morren, deed hij wat ik vroeg. Het werd een oergezellig weekend. Toen hij op zondagavond wegging, voelde ik me opgelucht. Het was goed zo. De volgende ochtend trok ik mijn slaapkamergordijnen open. Voor het eerst in maanden drong het tot me door hoe mooi het licht scheen door het wolkendek. Mijn hoofd vulde zich met plannen. Ik wist weer wie ik was, wat ik wilde, wat mijn leven zin zou geven. Na 28 jaar moederen mocht ik mijzelf weer zijn.

TEKST MIRIAM MARS

NIEUW: SAAR CURSUSSEN Hey! Wist je dat we nu ook cursussen hebben? Niet van die niemendalletjes gemaakt door jonge meiden, maar stevige en slimme online trainingen gemaakt door en voor 50+ vrouwen. Kijk hier voor ons nieuwe cursusaanbod.

NU MET 15% INTRODUCTIEKORTING (gebruik bij het afrekenen de code: introductiekorting)