Dat Miriam verstrooid is, vergeetachtig en chaotisch is mag inmiddels bekend zijn. Maar bij de Borstenbus zorgde het voor nogal wat verwarring.
‘Op mijn 45ste kreeg ik voor het eerst een uitnodiging om deel te nemen aan het bevolkingsonderzoek borstkanker. In de Borstenbus. De Mammomobiel zoals dat in België heet, waar ik toen woonde. Ik werd van alle kanten gewaarschuwd. Dat ze je tieten tussen twee platen persen totdat ze zo plat zijn als een dubbeltje en dat dat verschrikkelijk veel pijn doet. Met angst en beven ging ik het onderzoek tegemoet. Deed het pijn? Het was zeker niet pijnloos, maar ik heb het overleefd. Toen ik weer in Nederland woonde ging ik een paar jaar geleden weer naar de Borstenbus. Ik wandelde ik vrolijk naar binnen, en huppelde weer naar buiten. Geen centje pijn.
Dus toen ik op de dag van mijn tweede onderzoek in Nederland de bus instapte deed ik dat zonder enkele angst. Ik ontblootte mijn borsten en antwoordde keurig op de vraag wat mijn geboortedatum was: acht mei, negentienachtenzestig. De verpleegkundige keurde dat antwoord goed. Ze legde mij uit wat ze precies ging doen toen ik haar onderbrak. ‘Uh, ik ben hier al eerder geweest hoor en het viel hartstikke mee’. Verbaasd keek ze mij aan. ‘U bent hier al eerder geweest? U heeft al eerder een onderzoek gehad? Vreemd. Daar hebben we geen gegevens van’. Nou ja zeg. Heb ik hier dus ooit mijn blote borsten op glazen platen laten pletten, is daar geen bewijsmateriaal van? ‘Dit is al de derde keer’, vertelde ik. ‘Eerst een keer in België waar ik toen woonde, en een aantal jaar geleden hier.’
Ze vroeg mij nogmaals naar mijn geboortedatum. Ik raakte geërgerd. Hallo? Dat zei ik toch? Acht mei, negentienachtenzestig. Ze snapte het niet. ‘Weet u zeker dat u eerder bent geweest?’ ‘Ja. Dat weet ik nog heel goed want in België was dat onderzoek pijnlijker dan hier in Nederland. Hier had ik totaal geen pijn. Ik weet nog hoe rolstoelgebruikers hier naar binnen konden. Daar hebben jullie een speciaal liftje voor.’ Ik keek haar triomfantelijk aan. In haar ogen las ik blinde paniek. Beduusd begon ze aan het onderzoek. Eerst borst nummer 1. Toen borst nummer 2. Beide keren moest ik even een paar seconden mijn adem inhouden. Kanonnen, dat deed pijn! Dat kon ik mij helemaal niet herinneren.
Na afloop mocht ik mijzelf weer aankleden en moest ik even wachten of het onderzoek geslaagd was. Een paar minuten later verscheen de verpleegkundige met een andere verpleegkundige in haar kielzog. Op bitse toon vroeg ze aan de verpleegkundige of ze hier in Etten-Leur wel op schema lagen? De andere verpleegkundige keek geërgerd. ‘Nee. En dat weten jullie ook.’ Er viel een dodelijke stilte. OMG, ik was in een soort van bevolkingsonderzoekoorlog terecht gekomen. De rijksoverheid versus het RIVM. Een paar medische organisaties die nu over mijn hoofd zouden gaan lopen bekvechten wiens schuld het was dat we hier in Etten-Leur niet helemaal op schema liepen.
Ineens moest ik aan mijn schoonmoeder denken. Waarom moest ik nu toch aan mijn schoonmoeder denken? De bitse verpleegkundige wees naar mij. ‘Waarom is mevrouws dossier niet compleet? Mevrouw zegt dat ze hier al eerder is geweest!’ De andere verpleegkundige keek mij verbaasd aan. ‘U bent toch nog maar 51 jaar oud? Onmogelijk dat u hier al eerder bent geweest. Ik heb geen enkele informatie van u in het systeem. Dit onderzoek vindt pas plaats vanaf uw vijftigste.’
Ja lekker dan. Geef mij de schuld joh. ‘Ik ben hier toch echt eerder geweest’, zei ik. En ook dat het, ondanks alle horrorverhalen van vrouwen, eigenlijk een fluitje van een cent was geweest. Ik ben toch niet gek? De drie vrouwen raakten in paniek. Er werd driftig op een toetsenbord getikt en op computerschermen gekeken. Ineens wist ik waarom ik aan mijn schoonmoedertje moest denken. Ik was hier zeker eerder geweest. Als begeleidster. Van mijn schoonmoeder. In haar rolstoel… Vandaar dat ik me van de vorige keer niet kon herinneren dat het pijn had gedaan. Ik heb toen alleen in de wachtkamer gezeten.
Ik barstte in lachen uit. De drie verpleegkundigen staarden mij beduusd aan.
Lees ook: Els krijgt een oproep: moet ik nou poepen op een po?
NIEUW: SAAR CURSUSSEN Hey! Wist je dat we nu ook cursussen hebben? Niet van die niemendalletjes gemaakt door jonge meiden, maar stevige en slimme online trainingen gemaakt door en voor 50+ vrouwen. Kijk hier voor ons nieuwe cursusaanbod.
NU MET 15% INTRODUCTIEKORTING (gebruik bij het afrekenen de code: introductiekorting)
