Renske (59) ziet tot haar verbijstering en vermaak dat haar dochter Mariken (23) droomt van huisvrouw worden: ‘Het zal allemaal wel loslopen, maar wat bezielt die meiden?’

“Het begon tijdens de lockdown met #cottagecore. Mariken raakte gefascineerd door zuurdesemstarters, moestuintjes en jurken van broderie. Ik vond het schattig dat ze er zo’n leuke nieuwe hobby aan had en het was nog best knap, hoe ze op haar flat in hartje stad een soort plattelandsleven bij elkaar had geflanst.

Toen we weer terugkeerden naar normaal, kocht ze gewoon haar brood, ging aan het werk en droeg weer jeans. Maar er is blijkbaar toch nog een restantje van die pastorale idylle blijven hangen, want de laatste tijd hoor ik haar vol vuur praten over de tradwife lifestyle en hoe ze van plan is huisvrouw te worden als haar vriend en zij (‘Wel eerst trouwen, natuurlijk’) kinderen krijgen.

Tradwife is een trend die momenteel groot is op de socials. Jonge vrouwen kiezen bewust voor de traditionele rol van huisvrouw en moeder. Je kunt zeggen dat het ’t toppunt van feminisme is om zelf te kiezen hoe je je leven inricht. Je kunt ook zeggen dat het oliedom is om je blind te staren op zorgvuldige gestylde kiekjes uit de jaren vijftig, waarin moeder zorgt en slooft en vader het vlees snijdt.

Ik zeg vooralsnog helemaal niks, want ik ken mijn kind: hoe meer ik het afkeur, hoe meer ze zich erin vastbijt. Wel kan ik er, als ze er niet bij is, smakelijk om lachen en vraag ik me af waar ze het vandaan haalt, want ze heeft met eigen ogen kunnen zien dat haar beide oma’s niet bepaald gelukkig waren in die traditionele rol.

Toen de kinderen het huis uit waren ging de ene de gemeentepolitiek in en was in geen tijd wethouder die rondwegen voor elkaar kreeg door eindeloos te zeuren bij de provincie. De ander ging ondanks protesten van mijn vader werken en liet zich scheiden zodra ze het zich kon veroorloven. Ik was heel verdrietig over die scheiding, maar eerlijk is eerlijk: mijn moeder bloeide daarna wel enorm op.

Zelf heb ik altijd gewerkt, ook toen mijn man en ik kinderen kregen. Allebei vier dagen, Mariken en haar broer gingen drie dagen naar de opvang. Ze hadden het daar naar hun zin, hun vriendjes zaten er ook, ik heb nooit de indruk gehad dat ze er onder hebben geleden. Het leverde mondige, sociale pubers op die allebei via het VWO op het HBO terecht zijn gekomen.

Mariken heeft een leuke baan bij een jong bedrijf met zitzakken, hangmatten en veel eigen verantwoordelijkheid. Uit de hipsters en eigengereide meiden die er werken valt volgens mij niet veel tradwife inspiratie te putten. Maar het leeft wel erg bij haar: ze strijkt de overhemden van haar vriend (uiteraard filmt ze zich erbij, want het moet wél op Instagram). Ze maakt deel uit van een bloemschikbrigade die gezellige stukjes maakt. En ze doet boodschappen op de markt met een ontzettend onhandige rieten mand uit haar #cottagecore fase.

Tot op zekere hoogte snap ik het wel. Er zijn traditionele huishoudens waarin iedereen gelukkig is, good for them. Ik zal de laatste zijn om huisvrouwen en thuismoeders af te vallen. Ze werken 24/7 zonder salaris en het is vaak nog afstompend en ondankbaar werk ook – ik geloof niet dat Mariken dat beseft, omdat ze gewoon nog nooit dat leven heeft geleid.

Ik snap ook dat ze het een interessante optie vindt. Alles is momenteel onrustig en onzeker, wat is er dan makkelijker en fijner om terug te grijpen op nostalgie, gefilmd met een retrofiltertje op je telefoon om het net echt te laten lijken? Het is natuurlijk níet echt en zo top was die goeie ouwe tijd nu ook weer niet, al helemaal niet voor vrouwen. Maar ze heeft die droom nu even nodig en ik laat haar.

Ik kan wel roepen dat er een roze saus over de beweging ligt, maar dat komt toch niet aan. Ze zal net zo min gevoelig zijn voor het argument dat stoppen met werken haar financieel extreem kwetsbaar maakt. Ze houdt van hem, hij houdt van haar, het scenario waarin het mis zou kunnen gaan, bestaat niet voor haar. Maar de belangrijkste reden dat ik niet flip over de truttige schortjes die ze draagt, is dat het volgens mij wel los zal lopen.

Om te beginnen weet ik niet of Peter er wel op zit te wachten om ‘voor haar te zorgen’, zoals zij het nu voor zich ziet. Ik heb hem leren kennen als iemand die werken en geld verdienen nou niet echt als het hoofddoel in zijn leven ziet en hij wil volgens mij liever een partner dan een vaderfiguur zijn. Haar ‘wees de grootste fan van je man’ instelling lijkt hem enigszins te benauwen. Daarnaast heb ik de indruk dat hij bovendien een beetje zenuwachtig wordt van haar ‘Peter gaat voor’ instelling in hun relatie, ze legt zo wel erg veel verantwoordelijkheid bij hem voor haar geluk.

Daar komt bij dat Mariken qua karakter nu niet echt het onderdanige type is. Stel dat hij bepaalt waar ze op vakantie gaan. Ik moet nog zien of ze stralend met hem mee naar Noorwegen gaat om te hiken, gezien het feit dat ze zelf het liefst all inclusive in de zon ligt. Zo’n gestileerd TikTok clipje van dertig seconden geeft niet echt een representatief beeld van je 24/7 schikken naar een ander.

Maar de geruststellendste reden dat ik me niet zo druk maak over haar traditionele dromen is dat ze het zich helemaal niet kan veroorloven om te stoppen met werken. Alles is hartstikke duur, die schattige schortjes kosten geld. Ze betalen samen een forse huur en als ze ooit een huis willen kopen, wat hoog op hun verlanglijstje staat, dan zal dat alleen met twee salarissen mogelijk zijn.

Het heeft iets ironisch dat de tijdgeest aan de ene kant dat verlangen naar vroeger aanwakkert en aan de andere kant volstrekt onmogelijk maakt. Intussen knik ik als ze met een stalen gezicht zegt dat ze zal stoppen met werken als er kinderen komen en smul ik van haar, ik moet het toegeven, zalige zelfgebakken appeltaart. Het zal wel loslopen, de tradwife trend waait vanzelf over.”

Om privacyredenen zijn de namen veranderd.

Nooit meer iets missen?

Schrijf je in voor de nieuwsbrief en je krijgt wekelijks een verzameling van de beste stukken, updates over de podcast en de beste aanbiedingen van Saar in je mailbox!