Ooit, heel lang geleden (oké, twee jaar), deed de dochter van Marleen (55) nog gewoon wat haar moeder zei. Nu is Eloise veertien en een wandelende eyeroll die haar eigen plan trekt. Haar moedertje vraagt zich af: ‘Waar deed ik het eigenlijk allemaal voor?’
“Eloise is veertien en doet haar uiterste best om eruit te zien als vierentwintig. En dan geen keurige student van vierentwintig, maar meer als een straatmadelief met extreem korte rokjes en hakken die aan een paaldanseres doen denken. Ze leeft op zelf aangeschafte roze koeken en paprikachips, haar taalgebruik is, like, doorspekt met, Oh My God, een soort Paris Hilton-Engels: ‘That’s hot.’ Haar vader en ik zijn echt totally not hot, voor wie het wil weten.
Hier kan ik allemaal nog wel om lachen. Vooral ook omdat ze negen van de tien keer met die paaldanshakken in haar tas thuiskomt omdat ze er weer eens af is gevallen. Er dient dan te worden getut over de enkel als ware die gebroken voor volk en vaderland. ‘Wie mooi wil zijn moet pijn lijden’, is haar vaste overtuiging.
Haar vader en ik amuseren ons hier enorm mee. Het is gewoon heel leuk om ons meissie te zien experimenteren met kleren, make-up en typetjes. Zou ik willen dat haar rokjes iets langer waren? Nou en of, ik ben altijd bang dat het verkeerd zal worden begrepen door een vuns. Aan de andere kant heb ik haar wel eens horen tieren tegen een jongen die in haar ogen te ver ging en dat was wel geruststellend. Ze is geen naïef kipje dat alles maar laat gebeuren.
Waar ik me wel zorgen over maak, is haar ongezonde manier van leven. Ruim dertien jaar heb ik mijn best gedaan om er voldoende groente en fruit in te krijgen. Ze at altijd met smaak, nu loopt ze in de supermarkt demonstratief kokhalzend over de groenteafdeling: ‘Broccoli is voor losers’. Ondanks mijn nachtelijke patrouilles slaapt ze soms om twee uur nog niet. Telefoon afpakken heeft geen zin, ze neemt gewoon een boek ‘want ik heb nog geen slaap’. Maar uiteraard is ze de volgende ochtend niet vooruit te branden. Ooit ging ze de deur niet uit zonder te zijn ingesmeerd met SPF 50, nu ligt ze onbeschermd in de zon ‘want ik heb geen zin om te plakken en OMG – laat me met rust!’
Haar ‘kennis’ haalt ze voor een groot deel van TikTok waar van de pot gerukte influencers haar wijsmaken dat je ongestraft onbeschermd kunt zonnen, vooral geen zonnebril op moet zetten en ‘klei moet eten om je darmen te reinigen’. Voor wie het wil weten: het leverde helse obstipatie op en ik had geen medelijden met haar (al heb ik uiteindelijk wel een dulcolaxje voor haar gekocht – het blijft toch je kind, hè?).
Omdat zo’n gesponsord poppetje het zegt, gelooft ze ook heilig dat vapen ‘nou ja, misschien niet echt supergezond, maar toch veel gezonder dan echt roken’ is. Voor wie denkt dat smaakjes sinds 1 januari verboden zijn, op het schoolplein is een levendige zwarte handel in buisjes met variaties als hazelnootpasta, aardbeien en mojito.
Elders aangeschaft en geïmporteerd, je zou er een leuke economieles van kunnen maken, ware het niet dat het natuurlijk illegaal is. Wat het nog eens extra spannend maakt. Er wordt over gesmoesd in codetaal en hoewel ze beweert dat ze het niet doet, maak je mij niet wijs dat ze uit zichzelf naar ananas ruikt.
Ik denk met weemoed terug aan de tijd dat ze gewoon groente at en water dronk in plaats van haar zakgeld uit te geven aan energiedrankjes. Lunchtrommels met volkoren bammetjes en fruit maak ik niet meer, ze gooit de inhoud stelselmatig weg of ruilt het voor een blikje Monster Energy dat ik dan op Stories langs zie komen als ‘#girlslunch’. Op een of andere manier is het de normaalste zaak van de wereld om uit school vette hap te gaan schranzen en dan stinkend naar de shoarma thuis te roepen dat ze geen trek heeft en naar haar kamer gaat. Het geld van haar bijbaantje gaat zo schoon op.
Van alles heb ik al gedaan om het een beetje bij te sturen. Ik heb geprobeerd haar enthousiast te maken voor hippe smoothies. Ik heb non-confronterend tijdens een ritje eens gepolst wat ze ervan vond dat ánderen zoveel energiedrankjes wegklokken. Ik laat haar kiezen wat we eten mits het een beetje gezond is. Ik stuur TikTokjes door waarin men wel smeert voor de volle zon erop gaat.
Heel soms blijft er iets hangen en daar moet ik dan beslist niet te enthousiast over doen, anders is het meteen stom en haakt ze af. Maar veel vaker lijkt Eloise alleen maar bezig alle gezondheidswinst die ik haar hoopte mee te geven teniet te doen. Het begrip ‘voeden in plaats van vullen’ doet haar niets. En dat ze later huidkanker kan krijgen, is echt de ultieme ver-van-mijn-bed-show als je veertien bent.
Ze ziet er ondanks alles niet slecht uit. Je zou scheurbuik verwachten bij zo’n groente- en fruitmijder, maar ze is in blakende conditie. Al het slechte voer heeft ook nog niet geleid tot extra pukkels of overgewicht. Ik vind het stiekem onuitstaanbaar dat je zo kunt leven en eten zonder gevolgen, maar dat is vermoedelijk de magie van een jong lijf.
Op school doet ze het goed, wat ook al geen ammunitie biedt voor goede gesprekken over gezonder leven. En hoewel ik niet de illusie heb dat ze nog nooit een mixdrankje heeft geproefd, is alcohol op een of andere manier niet cool in haar kringetje, dus ik tel mijn zegeningen.
Misschien moet ik het voor nu maar even laten gaan. Misschien hoort het er gewoon bij. Misschien gaat ze over een paar maanden wel experimenteren met gezonde dingen en moet er chiazaad in huis komen? Hoop doet leven.”
Nooit meer iets missen?
Schrijf je in voor de nieuwsbrief en je krijgt wekelijks een verzameling van de beste stukken, updates over de podcast en de beste aanbiedingen van Saar in je mailbox!
