Generatieverschillen: als moeder en dochter Marije (52) en Kim (25) het leven bespreken, worden ze extreem duidelijk. Deze keer hebben ze het over ongesteld zijn. Is dat magisch mooi, of gewoon vervelend?
Lieverd, gekke vraag. Kun je straks tampons voor me meenemen?
O, die heb ik helemaal niet in huis… ben jij niet in de overgang?
Jawel! Het irritante aan de overgang is dat het een overgang is. Het gaat geleidelijk. Maandenlang was ik niet ongesteld en nu ineens weer wel een beetje. Waarom heb jij geen tampons? Gebruik je maandverband?
Ik ben aan de cup.
De wat?
De menstruatiecup! Veel beter voor het milieu. Het is een soort trechtertje zonder opening, dat vouw je klein op en dan schuif je het, nou ja, naar binnen dus. Daar vang je het bloed mee op. Na iets van acht uur haal je hem eruit, dan leeg je hem, gewoon in de wc, en spoel je hem even om. En dan gebruik je hem opnieuw. Zo’n cup gaat heel lang mee.
Maar als je hem eruit haalt, zit je dus met een kopje bloed in je hand?
Tja, dat is wel een beetje grimmig – je voelt je een soort eenentwintigste-eeuwse heks. En je moet oppassen dat je de inhoud niet door de kamer slingert.
Zakt zo’n cup niet naar beneden?
Nee hoor. Je koopt ‘m op maat: als je nog maagd bent, moet je een kleinere dan als je al een kind gebaard hebt. En trouwens: een tampon blijft toch ook zitten!
Maar die is van watten gemaakt, die zet uit… Goh, ik voel me ineens wel echt oud, ik mis een heel nieuw hoofdstuk aan menstruatieproductkennis. Hoe oud was jij ook alweer toen je ongesteld werd?
Ik was bijna zestien, weet je dat niet meer? Beschamend vond ik het, zo laat. Ik voelde me veel minder ‘vrouw’ dan mijn vriendinnen die het al waren.
Herkenbaar. Ik wilde dolgraag ongesteld worden, mee kunnen praten op school. Ik was dertien toen ik probeerde expres een bloedneus te krijgen op de wc, zodat ik kon doen alsof… Ik was vijftien toen ik het echt werd.
Een groot moment! Maar ik ben wel blij dat jij en papa niet, zoals sommige andere ouders, uitgebreid mijn ‘volwassenheid’ gingen vieren met een heel feest met een tampontaart…
Ik gaf je een kus, een kruik en een paracetamolletje, denk ik. En je mocht waarschijnlijk kiezen wat we die avond gingen eten?
Dat kan ik me niet herinneren hoor. Ha, wat een bizar feestmaal had dat moeten worden. Met een special menstruatiemenu. Tomatensoep, kersenvlaai …
Haha, nou moe. Tomatensoep was destijds toevallig wel echt je lievelingseten! Het vreemde met ongesteld worden is dat het feestelijk en belangrijk is om het te worden. Maar daarna is het vooral heel vervelend om al die jaren te menstrueren, ja toch?
Ik vind het helemaal niks. Huilerig zijn, buikpijn, rugpijn, gehannes met die cup…
Of met tampons en maandverband. Organiseer jij maar wel een feest, als ik definitief stop met menstrueren!
