Het was een heerlijke aflevering van Boer Zoekt Vrouw waarin Dinie twijfels kreeg, Maud sterk terugkwam en Rob een bijzonder soloconcert gaf.

Rode vlag: Jouke eet liever Brinta dan taart

Onze iets te nuchtere boer Jouke wil liever geen personeel want: ”Ik stoor me snel aan mensen.” Dus werkt Jouke het liefst alleen. Verder bekende Jouke niet knuffelig te zijn maar dat hij, als het op romantiek aankomt, ‘wel een paar trucjes in zijn mouw heeft zitten.’ Door Lotte, Karlijn en Marion even met hem op de tractor te laten rijden, misschien? Ook liet hij weten dat hij ze allemaal knap vindt, en dat hij Brinta prefereert boven ontbijten met taart. 

En de drie vrouwen? Die blijven hem maar leuk vinden. ‘Huismoedertje’ Lotte wordt zelfs heel blij van hem. Het waarom is een raadsel. Ook voor gedragsdeskundige Karlijn trouwens, die naar eigen zeggen geen peil op hem kan trekken. Gedragsdeskundige dus hè. 

Voorspelling wie volgende week weg moet: Marion.

Heeft boer Hans twee gezichten? 

Bij de gemoedelijke boer Hans begon opeens een andere wind te waaien. Zijn  drie vrouwen, die tot nu toe in hem gewoon een gezellige, lieve Brabander zagen, raakten helemaal in shock toen ze Hans aan het werk zagen. Hans zit in de paarden en zoals meteen duidelijk werd, kan werken met deze dieren verdomd gevaarlijk zijn. Toen een paar paarden waar hij vlakbij stond, het met elkaar aan de stok kregen, vreesde ik even dat boer Hans met een traumahelikopter afgevoerd zou moeten worden. Het liep gelukkig goed af. Met paarden werken betekent nu eenmaal dat je – voor je eigen veiligheid – soms moet schreeuwen met toevoeging van een krachtterm zo hier en daar. Nadat de kudde in de vrachtwagen was geladen, zaten de dames bibberend aan de keukentafel: Nou zeg, als hij net zo tegen mij gaan doen als tegen de paarden… Het is wel een baasje zeg, met dat gecommandeer. Zou boer Hans misschien de Brabantse versie van Dr. Jekyll en Mr. Hyde zijn, een man met twee gezichten? Nee, natuurlijk niet, maar zelfs Dinie, die in de paarden gezeten heeft, sloeg spontaan aan het twijfelen. En dat terwijl het ontbijt zo leuk begonnen was, met verse croissants en die door de kerk ingewijde ‘hupkes’ die naar verluid beschermen ‘tegen het gek worden van koeien en mensen.’ Die malle Brabanders toch! Annette, die houdt van ‘een stukje humor en van een stukje lachen,’ en die enigszins opgewonden was geraakt van het douchen tussen scheerkwasten, verklaarde Hans een puzzel te vinden. Puzzel of niet, Hans moest een  keuze maken en dat betekende het vertrek van Margriet, die het daar om onduidelijke redenen helemaal mee eens was. Twijfelende Dinie en puzzelende Annette waren plots weer helemaal blij. 

Voorspelling wie de volgende keer weg moet: Of Dinie vertrekt vrijwillig en zo niet, dan Annette.

Boer Everts knotsen zijn zacht!

Wow, Maud, die vorige week nog in haar schulp kroop,  kwam terug, en hoe! Maar ja, het hoofd van Boer Evert – duidelijk overbelast door het uitvallen van broer Koop – loopt om. 186 melkkoeien en dan die drie vrouwen die van alles van hem willen weten. Maar, boer Evert zou boer Evert niet zijn, als hij niet tot een memorabele uitspraak kwam: “Door het voeren van oppervlakkige gesprekken krijg ik een steeds beter beeld.” 

Aan tafel vond Maud het een goed idee om haar opgedane boekenwijsheid over koeien te etaleren door over poep te beginnen: “Je kan toch aan het schijten van een koe horen of ze gezond is? Het mag toch geen woesh! zijn, maar juist plopperdeplop?” Voor Koop was dat het signaal om andermaal met rollator en al het pand te ontvluchten, en nee, appeltaart hoefde-ie ook niet, ‘eten jullie dat maar op!’ Daarna pakte Maud haar momentje door naast Evert op de bank te ploffen. Tot woede van Cora, die Maud inmiddels wel kan villen. Evert, die eigenlijk languit een tukkie wilde doen, wist zowaar een ‘spontane’ vraag te bedenken: hoe lang de lerarenopleiding duurt die Maud volgt? Maud was daar helemaal niet mee bezig, ze wilde Evert o zo graag aanraken, maar ze durfde niet, ze voelde opeens afstand. “Ik geloof niet dat zijn interesse bij mij ligt.” Ai. Cora voelde die afstand ook en dan die Maud… “Zo ben ik zelf niet,” verklaarde ze, en vertrok in tranen naar de kalfjes om aan hen te vertellen dat ze op deze manier niet voor een man kan strijden en – dit leek mij nogal passief agressief – ‘dan gun ik het een ander meer dan mijzelf.’ Jaja.

Weer aan tafel probeerden de vrouwen nog maar eens contact te krijgen met Evert. Of hij z’n ideale vrouw wilde beschrijven, vroeg Maud. “Iemand die hier gelukkig kan zijn”, was het antwoord. En nog iets over samen dingen oplossen, als ze bijvoorbeeld niet van koken houdt.” Wat bij Nans weer helemaal verkeerd schoot, omdat het over vrouwen en koken ging, en nou ja, als het zo moet… Gelukkig besloot Maud dat dit het juiste moment was om met Evert te ‘connecten.’ Over tafel reikte ze naar zijn grote knotsen, jubelde verrast dat ze zacht zijn en hield haar handen tegen die van hem aan. 

“Ja, laten we maar meteen naar de slaapkamer gaan”, snerpte Cora. 

Hoera, Maud is back! Maar voor hoe lang?

Voorspelling wie volgende week weg moet: Cora

Trekt Janine meer naar Michiel?

In Zuid Limburg mag Janine zich verheugen in het gezelschap van drie aanbidders. Michiel wist zich aardig te drukken tijdens de werkzaamheden. De ervaren Sander en Christiaan mochten dat opknappen, terwijl hij als een sluwe vos iedere kans aangreep om – om in BZV termen te blijven –  zijn ‘momentjes te pakken’. Met Janine dus, die dat merkbaar leuk vond. Aan tafel had Sander ook al wat zorgelijk geconstateerd dat die twee naar elkaar toe trekken. Dus kom op, Sander, doe daar wat aan! De lieve Christiaan doet zijn best, ook bij het scannen van 400 ooien, maar deze setting met twee concurrenten en een camera op je snuit is duidelijk niets voor hem.

Voorspelling wie volgende week weg moet: Christiaan

Ron deelde zijn vele talenten

De prijs voor ‘meest bizar‘ gaat deze week naar Rob.  Eerst zagen we hem in een ‘goed gesprek’ met Wendy, Silvia en Sonja. Rob vertelde over zichzelf en zijn wensen, iets over elkaar versterken, delen in openheid, en verwachtingen en zo. De vrouwen zaten ademloos te knikken. Hoewel, Wendy kwam scherp uit de hoek met de vraag: “Rob, kun jij ook luisteren?” Zij had al geconstateerd dat Rob alles aangrijpt om het gesprek weer op zichzelf te brengen. Een leermomentje, vond Rob, daar moet ik aan werken. Misschien is het ook wel een ‘stukje onzekerheid.’ Dus besloot hij – tuurlijk, heel logisch – om de vrouwen nog maar eens flink naar hem te laten luisteren door een solo concert te geven want: “Muziek is mijn verhaal. Dat is nu eenmaal mijn talent en dat houd je niet voor jezelf. Dat wil ik delen.” Hij opende, begeleid door gitaar, met een zelfgeschreven lied over – superromantisch – de pandemie, deelde na de toevoeging van een mondharmonica zijn ‘inner Bob Dylan’ met zijn harem, channelde vervolgens vanachter een contrabas Elvis Presley, om af te sluiten met een lied over een gebroken hart en iets met een deken, waardoor Sonja opeens ontroerd raakte, poeh poeh, die zoektocht naar de liefde toch. Kortom, het werd een lange, lange avond. 

Daarna kropen de vrouwen in bed waar ze hoogstpersoonlijk door Rob werden toegestopt en voorzien van drie smakkerds. Bizar!

Voorspelling wie volgende week weg moet: Sonja