Filmrecensent Kathleen Warners gaat wekelijks naar premières van de nieuwste films. Voor SAAR deelt ze sterren uit. Weet jij ook meteen of het de moeite waard is om een avondje bios te plannen. Deze week: Nowhere Special.

Nowhere Special

Het is een akelig dunne lijn tussen makkelijk melodrama en voor de hand liggende ontroering in dit soort films, maar regisseur en schrjiver Uberto Pasolini houdt alles prettig realistisch en vooral zo liefdevol!

De film Nowhere Special is gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Het is een Brits drama, dat zich afspeelt in Noord- Ierland.

John, een 35-jarige glazenwasser, heeft een vierjarig zoontje: Michael. De moeder van Michael is kort na de geboorte van haar zoontje teruggekeerd naar haar geboorteland Rusland, omdat ze zoveel heimwee had. Althans dat beweert John, maar wij tasten in het duister. Er is geen contact meer met haar.

John is een superfijne vader. We zien hem als luizenvader, voorleesvader en in alles een extreem zorgzame vader.

Maar helaas heeft John te horen gekregen, dat hij aan een ongeneselijke hersenkanker lijdt en nog maar een paar maanden te leven heeft. Dat betekent dat John, die zelf pleegkind was en geen familie kent, een opvangplek voor zijn zoon moet gaan zoeken, voor als hij komt te overlijden. Hij besluit om zijn zoon niet te vertellen dat hij doodgaat, omdat hij vindt dat zijn zoon daar te jong voor is.

Via een adoptiebedrijf krijgt John uitnodigingen om mogelijke adoptiegezinnen te bezoeken met Michael. Zo zien we ze op bezoek bij een zeer rijke familie, die extreem aardig is, maar ook wel duidelijk maakt dat als Michael hun adoptie zoon wordt naar kostschool Eton zal worden geplaatst, iets wat glazenwasser John verschrikkelijk vindt. En zo volgen we zeer uiteenlopende adoptiegezinnen, waar John maar geen keuze in kan maken, omdat het niet goed voelt voor hem en zijn zoon. Als John’s conditie steeds slechter wordt, verkoopt hij zijn auto inclusief wasinstallatie en gaat hij een mooie memory-box maken voor zijn geliefde zoon. Een prachtige scène is hun bezoek aan een pretpark, waar ze zo intens van elkaar genieten.

Ik vind de film zeer direct en aangenaam rauw. Hij is ook vaak ingetogen subtiel, maar nergens sentimenteel. De chemie tussen vader en zoon is fenomenaal, de problematiek verrassend en ik heb nog lang nagedacht: voor welke adoptie zou ik als ouder hebben gekozen?

Aantal sterren: ★★★★

NIEUW: SAAR CURSUSSEN Hey! Wist je dat we nu ook cursussen hebben? Niet van die niemendalletjes gemaakt door jonge meiden, maar stevige en slimme online trainingen gemaakt door en voor 50+ vrouwen. Kijk hier voor ons nieuwe cursusaanbod.

NU MET 15% INTRODUCTIEKORTING (gebruik bij het afrekenen de code: introductiekorting)