Esther Cornelder (51) is verre van sportief, houdt van luxe-vakanties en haalde het toch in haar hoofd om in haar eentje aan één stuk door het Pieterpad te wandelen en te overnachten in een tentje. “Ik ben de avonturier in mezelf aan het ontdekken”

“Een trip to hell, zo noemde mijn zoon het toen ik vertelde dat ik binnen drie weken het Pieterpad ging lopen. Met een backpack en een tentje! Normaal ga ik op luxe-vakanties waar ze je cocktails komen brengen, nu was ik met drie paar onderbroeken en sokken onderweg door wind, regen en storm.

Liever alleen 

Ik heb een heel goed leven heb waarin alles goed voor elkaar is: liefde, een baan, huis, geld op de bank. Maar dat maakt niet automatisch gelukkig. Ik had het gevoel dat ik geleefd werd en niet meer lééf. Ik werk op kantoor, heb daarnaast een eigen praktijk maar het is net alsof we alleen maar bezig zijn om naar ons pensioen toe te werken. Nadat ik ook nog eens met de naweeën van corona op de bank zat en al na een half uurtje wandelen met de hond helemaal buiten adem was, kwam de gedachte in me op: nu ga ik het Pieterpad lopen. Toen ik 20 was, had ik graag willen backpacken, maar dat durfde ik toen niet. Ik heb heel veel dingen niet gedaan omdat ik alleen niet durfde. Tot ik me realiseerde dat ik het gewoon alleen moet doen, omdat het mijn leven is en mijn dromen en wensen. Mijn relatie heb ik beëindigd. Ik was vijf jaar samen met een hele lieve man, maar ik zag in dat ik veel liever in mijn eentje op avontuur ga. Mijn kinderen zijn groot en hebben me niet meer nodig, niks hield me tegen.

Beste beslissing ooit 

Voordat ik vertrok zag ik werkelijk overal tegenop. De kou, de blaren, de vermoeidheid. De eerste nachten waren vreselijk, met maar drie graden in mijn tentje. Mijn hielen deden zeer vanwege het gewicht van de zware rugzak die ik meezeulde. En al op dag twee werd ik overvallen door de hongerklop, waardoor ik misselijk, rillend en koortsig wakker werd. Pas daarna raakte ik in het ritme van lopen, eten en slapen. ’s Ochtends had ik geen keuzestress meer want ik die dag zou aantrekken. Het verbaasde mij hoe weinig ik nodig had. Onderweg kwam ik vrouwen van 70 tegen, die heel Europa op de fiets aan het doorkruisen waren. En wat genoot ik van de omgeving! Nederland is heel mooi en de mensen die ik ontmoette waren behulpzaam en vriendelijk. Altijd kreeg ik wel ergens koffie of een kommetje soep. Ik ben zo blij dat ik dit nu heb gedaan en niet heb gewacht tot ik gepensioneerd ben. Mijn energie is terug, mijn conditie is goed en allerlei vage ouderdomspijntjes zijn verdwenen. Ik heb weer zin in het leven. Ik ben de avonturier in mezelf aan het ontdekken en heb in gedachten al meer tochten op de planning staan. Ik vertel het mijn omgeving wat gedoseerd, want het liefst zeg ik mijn huis op om als een nomade rond te zwerven. Als ik dát zeg, denken ze dat ik gek geworden ben. Maar op je 51^ste is nog van alles mogelijk. Zolang je maar eerlijk naar jezelf bent en gewoon je hart volgt. Het alleen-doen bleek voor mij de beste beslissing die ik kon nemen.” 

TEKST: Laura van der Meer

NIEUW: SAAR CURSUSSEN Hey! Wist je dat we nu ook cursussen hebben? Niet van die niemendalletjes gemaakt door jonge meiden, maar stevige en slimme online trainingen gemaakt door en voor 50+ vrouwen. Kijk hier voor ons nieuwe cursusaanbod.

NU MET 15% INTRODUCTIEKORTING (gebruik bij het afrekenen de code: introductiekorting)