Het afscheid was onvermijdelijk. Erica (63) had al een paar keer eerder met hem gebroken, maar dan viel ze toch al snel voor de lange, slanke rakker.

“Voor ik het wist zat ik dan weer op een pakje per dag. Roken vind ik het lekkerste wat er is. Die kickstart in de ochtend, bij mijn eerste kop koffie. Hoe lekker je ervan naar de wc kunt. De rust die over je heen komt als je je aansteker hoort klikken.

Maar ook: de onrust als je niet kunt roken. En die is alom aanwezig, want het mag nergens meer. Bij een etentje sta je als paria op de stoep even te paffen. En dat is prima, hoor. Ik wil er mensen niet mee lastig vallen. Maar ik rookte al in de tijd dat het in de trein en het vliegtuig nog mocht, dan mag je volgens mij wel eens weemoed hebben naar die keren dat je na het eten in een bistro er gewoon eentje op kon steken.

Zestig euro per pakje?

Een pakje kost nu iets meer dan elf euro. Er zijn mensen die dertig euro per pakje pas te duur vinden of zelfs blijven roken als het zestig euro per pakje wordt. Maar voor mij is die elf euro echt al veel te duur. Doe normaal, zeg. Als ik denk wat ik met die krap tachtig euro per week nog meer zou kunnen doen, dan gaan de boodschappen toch voor de sigaret.

Omdat ik de accijnsverhoging al zag aankomen, ben ik twee maanden geleden gestopt. Je kunt niet ‘van de ene dag op de andere’ zeggen als je het met nicotinepleisters en kauwgom hebt gedaan, vind ik. Maar zonder die hulpmiddelen zou ik het niet hebben gered, denk ik. Trillende handen, woeste trek in een sigaret, bloedchagrijnig – ik was blij dat ik alleen woon.

Smoesjes

De eerste weken waren het ergste. Alle smoesjes kwamen voorbij. Ik moet een sigaret, want ik heb stress. Ik moet een sigaret, want anders ga ik vreten en word ik te dik en dat is óók niet gezond. Of gewoon: ik wil een peuk, want ik heb er zin in. Dan ging ik naar buiten, een rondje lopen. En rochelen, want mijn longen waren niet zomaar gewend aan frisse lucht – ik hoestte met echt een slag in de rondte.

Daar moet je even doorheen. Je weet dat je met één peuk meer lucht zult hebben, maar ook weer terug bij af bent. Volhouden, dus. Ook op een dag waarop je stijf staat van de stress. Ook als je het punt hebt bereikt dat het je eigenlijk niet meer kan schelen of je rookt of niet.

Te duur

Dat zal voor iedereen anders zijn. Bij mij was het keerpunt geld. Dan zag ik mijn mandje brood-van-gisteren en goedkope fabriekskaas, terwijl ik zin had in aardbeien, maar ook sigaretten wilde kopen. Je kunt het maar één keer uitgeven, voor mij woog het geld niet meer op tegen het genot, nog even afgezien van het feit dat ik echt wel wist dat roken ontzettend ongezond is.

Wanneer mag je jezelf een niet-roker noemen? Ik denk als je een jaar niet gerookt hebt. Zover ben ik nog niet, maar na de eerste maand werd het wel veel makkelijker om niet te roken. Niet dat ik er geen zin meer in had, maar het kostte me minder moeite om afleiding te zoeken. Het is bovendien waar wat iedere gestopte roker zegt: je ruikt frisser, je huid knapt op, je proeft meer en je ruikt beter. En je wordt heiliger dan de paus: loop ik achter een roker in het park, dan erger ik me dood.

Trots

Hoeveel ik ermee bespaar is nog niet helemaal duidelijk, er ligt nu wel vaker chocolade in mijn boodschappenkarretje en dat is óók duur, maar ik ga het mezelf nog even niet nog moeilijker maken dan het al is. Want ik ben ook trots, dat het me is gelukt om te stoppen en dat ik het volhou, al langer dan in de 46 jaar dat ik heb gerookt. Alles in huis dat kon worden gewassen heb ik gewassen, nadat ik dankzij een betere ruikende neus zelf kon constateren dat het naar rook stonk. De asbakken zijn naar de kringloop. In het schattige rokersetuitje zit nu kauwgom. Zo wis ik mijn verleden als roker stukje bij beetje uit.

Weemoed

Het is op alle denkbare manieren een verstandige stap geweest. Financieel, voor mijn gezondheid, voor mijn omgeving. Maar ik wil één keer zeggen hoe ontzettend ik het mis. Even neerstrijken om een sigaret te roken. Instant rustmoment. Het ritueel van een nieuw pakje, cellofaan eraf, klepje open, eerste sigaret eruit pulken. De verbroedering van een aansteker delen. De eerste teug. De instant kalmte. Begin er alsjeblieft nooit aan. Ik verlang er nog vaak naar terug.

Nooit meer iets missen?

Schrijf je in voor de nieuwsbrief en je krijgt wekelijks een verzameling van de beste stukken, updates over de podcast en de beste aanbiedingen van Saar in je mailbox!