Miriam zat er eigenlijk al op te wachten. Te wachten op de volgende BN’er die in de overgang aan het raken was en zou laten weten dat dit nog steeds taboe was. Iets waar maar weinig over werd gesproken. Iets dat werd weggemoffeld. Iets dat, nu zij ermee werd geconfronteerd, blijkbaar daarvóór niet bestond. 

Dit keer was het Bridget Maasland. In welke context of welk programma zij daarover sprak weet ik niet meer. Ik weet wel dat het eerste wat ik dacht (en uitsprak) toen ik haar hoorde praten: gáán we weer. ‘Nee Bridget. Er zit allang geen taboe meer op de overgang. Echt niet’.

Beeld van vrouwen in overgang

Er is geen taboe op de overgang an sich. Vrouwen in de overgang worden in de media weggezet als niet-relevant. Dat is wat anders. Te jong voor een traplift, te oud om aantrekkelijk genoeg gevonden te worden om, voor nu althans, mee te tellen. Als er al vrouwen van onze leeftijd worden ‘opgevoerd’ dan is dat meestal om een product aan te prijzen waarmee we onze overgangsklachten te lijf kunnen gaan. Of we spelen een bijrol als half overspannen moeder of nieuwsgierige buurvrouw. Nooit zijn we de heldin. Nooit spelen we de rol van de hardwerkende vrouwen die we zijn. Nooit zie je hoe juist wij alle ballen hoog weten te houden ondanks, of juist misschien wel dankzij, alle fysieke klachten die wij door de overgang hebben.

De overgang als niemandsland

Uit eigen ervaring weet ik dat het hele overgang gedoe een heel ver van mijn bed show was, totdat ik er zelf inrolde. Net als al die andere BN’ers, Isa, Medina, Anita, Caroline* en nu dus ook Bridget, ging ik, als onbekende Nederlander, ook enorm andersom selectief waarnemen. Ineens kon ik mezelf met niemand meer identificeren. Waar ik eerst nog jong, aantrekkelijk en vruchtbaar was, kwam ik ineens terecht in een soort van niemandsland. Het voorland van ouderdom. Een voorland waar pas na het verstrijken daarvan, ‘wijsheid’, ‘kennis’ en ‘ervaring’ weer geprezen zouden gaan worden. Tot die tijd werd ik gevoelsmatig in een wachtruimte geplaatst en beschouwde ik de overgang als een taboe. 

‘Oud lijk’

Meer dan de helft van alle vrouwen in Nederland is net wat ouder dan vijftig. Zie ik mezelf als vijftig plusser vertegenwoordigd? Nee. Maken reclamemakers, programmamakers gebruik van deze grote groep? Nee. Komt dat door de overgang? Zit daar een taboe op? Als je mij deze vragen vijf, zes jaar geleden had gesteld had ik volmondig ‘ja’ geantwoord, maar inmiddels weet ik wel beter. Juist omdat wij vrouwen in de pré-menopauzale fase onzichtbaar gemaakt worden, maken wij onszelf ook onzichtbaar. Houden wij ons gedeisd. Zwijgen we. Laten we de meest walgelijke grappen over ons maken. Protesteren wij niet als wij worden omschreven als ‘oud lijk’. 

Overgang hoort bij het leven

Het is wachten op Bridget Maasland die achter haar desk bij RTL-Boulevard even pauzeert, en zegt: ‘Wacht. Heb een opvlieger.’ Wachten op Yvonne Jaspers die tijdens haar introductie van boer nummer zoveel haar plotseling blozende wangen benoemt. Wachten tot Katja Schuurman op Instagram haar verdwenen taille exposeert met de hashtag: #overgang #thatslife of wachten tot Irene Moors in een interview laat weten dat ze zo’n last kreeg van de overgang dat ze al haar werkzaamheden tijdelijk on hold moest zetten. Pas dan komt de overgang uit dat verdomhoekje. 

Die hele overgang hoort bij het leven. Zolang vrouwen dat gedeelte in hun leven verborgen houden, het niet zichtbaar maken, erover zwijgen in de media blijft het “taboe”. De overgang hoort bij het leven. Ook bij die van BN’ers. 

*’Het verboden woord – documentaire over hoe Caroline Tensen haar overgang beleefde. Te zien op Videoland. 

NIEUW: SAAR CURSUSSEN Hey! Wist je dat we nu ook cursussen hebben? Niet van die niemendalletjes gemaakt door jonge meiden, maar stevige en slimme online trainingen gemaakt door en voor 50+ vrouwen. Kijk hier voor ons nieuwe cursusaanbod.

NU MET 15% INTRODUCTIEKORTING (gebruik bij het afrekenen de code: introductiekorting)