Als Miriam een keer de kans krijgt om tegen sterk gereduceerd tarief business class te vliegen, komt het kind in haar boven. ‘Even een selfie maken. Als we nu neerstorten, heb ik witte sokken aan.’
- Waarom heb ik mijn schoenen niet gepoetst?
- Zo word ik vast geweigerd.
- En natuurlijk breekt er nu een nagel.
- Zit ik daar zo meteen decadent te wezen met ongepoetste schoenen en zo’n armoedig nageltje.
- Die jongen voor mij is van een zoon van een sheik.
- Vaste klant bij Gucci zo te zien.
- Ja joh. Gucci sheikenzoon, ga een beetje staan gapen.
- Nu moet ik ook gapen. En bedankt.
- Dit stond altijd al op mijn bucketlist. Gapen. Nee grapje. Business class vliegen.
- O nee. Ik heb helemaal geen bucketlist, maar als ik die zou hebben gehad, dan zou dit erop staan.
- Dat én badderen in een bad vol chocolademelk.
- Yes. Ze laten mij gewoon door.
- Volgens mijn dochter krijg ik zo champagne aangeboden.
- In een echt glas. Een flûte.
- Ga ik net doen of dat ik dat heel normaal vind.
- Hé? Kijk eens wie we daar hebben.
- Wie is dat ook alweer?
- Kom aan. Van vroeger. Ze was omroepster.
- Of is het mijn achterbuurvrouw?
- Die haal ik altijd door elkaar.
- Nou. Nu op zoek naar mijn stoel.
- Zo dan. Mag ik daar plaatsnemen?
- Lijkt wel een caravannetje.
- Kijk. Daar is de champagne. Kom maar doorrrrr.
- Ik heb mijn eigen barretje met water en sapjes. Even een foto maken.
- En daar is de menukaart.
- En de wijnkaart.
- Hahahahahaha, zie mij nou zitten joh.
- Even een selfie maken met mijn champagneglas in mijn hand.
- Oké. Overnieuw.
- Nog een keertje dan.
- Oké. Nog één keer?
- Laat ook maar.
- Dat zo’n groot ding de lucht in kan, hè? Onbegrijpelijk.
- Ik kan mijn benen helemaal uitstrekken.
- Even een foto van mijn uitgestrekte benen.
- Mijn voeten verdwijnen helemaal in een donker holletje.
- Wacht. Volgens mijn dochter liggen er ergens witte sokken voor me klaar.
- Klopt. Plus zo’n ding voor je ogen dat je altijd in series ziet waarin mensen niet kunnen slapen.
- Even opdoen.
- Ik zie niks. Ook zonde.
- Riem om. Wat een gewone riem. Je zou toch minstens een Gucci-riem verwachten.
- Daar gaan we. Als we nu neerstorten, heb ik witte sokken aan.
- Even mijn adem inhouden.
- …..
- …..
- Dat adem inhouden was niet zo’n goed idee.
- Ha. Daar is de ober slash steward.
- Even net doen alsof ik het heel normaal vind om te kiezen van een menukaart in een vliegtuig.
- Welke wijn ik er bij wil drinken? Joh, doe maar wat.
- O nee: een glas Chablis, gaarne.
- Weet u niet van welk jaar die is? Geintje.
- Eerst maar eens een tukje doen. Waar zit dat knopje waardoor mijn stoel verandert in een bed?
- Het stikt hier van de knopjes.
- Direct druk ik op het verkeerde knopje en hang ik aan een parachute te bungelen.
- Met mijn witte sokken aan.
- Ik lig. Oogjes dicht. Snaveltje toe.
- Turbulentie. Nu weet ik wat het is om in een kinderwagen rond te worden ge….zzzzz
- Heb ik nou twee uur liggen slapen?
- Zo’n airbus 380 schijnt een loungebar aan boord te hebben. Dat moet ik zien!
- Oké. Dit is weird. Ik sta gewoon in een café op 4700 kilometer hoogte.
- Daar moet op gedronken worden. Barman? Doe mij maar een mojito.
- Als we nu neerstorten, heb ik witte sokken aan en ruik ik naar mojito.
- We vliegen boven Roemenië. Nog twee uur en we gaan al landen. Wat jammer.
- Nog even snel een film kijken in mijn caravannetje.
- Mijn achterbuurvrouw/omroepster uit lang vervlogen tijden ligt nog steeds te slapen.
- Ook zonde. Betaal je een vermogen, ga je liggen slapen.
- Zo. Ik zit. Even een filmpje uitkiezen uit het aanbod van zeshonderdmiljoenduizend films.
- Lady MacBeth! Die wil ik graag zien.
- ‘Bepaalde delen uit deze film zijn aangepast…blablabla…’ Wat zou dat nou betekenen?
- O. Dat alle erotische scènes zijn verwijderd.
- Supersaaie film.
- Ik ga een klacht indienen.
- Nee hoor. Ik ga een gegeven paard niet in de bek kijken.
- (Maar een paard heeft toch een mond?)
- De piloot meldt dat we gaan landen.
- Nu al? Ik ben er net.
- Dat zo’n groot ding gewoon weer kan landen, hè. Onbegrijpelijk.
- Adem in…
- Pfff. En weer uit…
