Hoe Miriam zich tevergeefs een slag in de rondte shopt achter haar laptop en tot de conclusie komt dat ze geen online winkellijf heeft. En ten einde raad – een mens moet toch wat – haar winkelmandje vult met een fijn seksspeeltje.
Online shoppen draait bij mij altijd uit op een grote teleurstelling. Negen van de tien keer is mijn maat niet voorradig en krijg ik een of andere alternatief voorgeschoteld. Eentje waarvan ik denk: mèh. Dat weerhoudt me er overigens niet van urenlang online winkels af te struinen om te kijken of er iets van mijn goesting is.
Wat voor het oog een prima wit getailleerd overhemd lijkt te zijn, heeft bij nadere inspectie rare knoopjes. Knoopjes die er op het uitvergrootte plaatje al uitzien of ze er elk moment spontaan af kunnen vallen. Een rood jurkje dat er op het superslanke model stijlvol uitziet, moet ik volgens de maatadvies-widget bestellen in een dikke XXL. Als ik mijzelf via dezelfde maatadvies-widget vijftien jaar jonger jok, verschijnt er ineens een L op het beeldscherm.
De moed zakt me in de schoenen, maar ik ga stug door. Shoppen zal ik! Ik wil ook zo’n Zalando-meneer aan de deur. Ik wil net als in de reclame trillend als een espenblad mijn voordeur openen en verrukte kreten en gilletjes slaken.
Als er pakketjes worden afgeleverd zijn ze nooit voor mij. JP bestelt online saaie shit als kleurenwaaiers, gevel-en dakrandpanelen of Kiwa-gecertificeerde onderdelen. Klinkt dat duf? Is ook duf. Het allerergste vind ik dat hij elke keer helemaal opgetogen zo’n doos opent. Zit hij daar als een kind blij te zijn met een dakrandpaneel.
Misschien moet ik meer out-of-the-box denken. Niet meer zoeken naar het ideale witte overhemd met perfecte knoopjes. Niet langer scrollen naar een zachtgrijze trui met V-hals. Ik pak het anders aan. Hop: homepage, dames, nieuwe collectie. Daar gaan we.
Er verschijnt een, jawel, rode jurk in beeld. Een gebloemde rode maxijurk waarin ik er uit zal zien als een omgedraaide lampenkap. Volgende. Een knalgroene jas met capuchon. Zo’n jas die eigenlijk is bedoeld voor Vrije School-kleuters. Een gebloemde rok. Nee. Een overslagjurk met panterprint. Ja! Die vind ik leuk. Even alle gegevens invullen om de perfecte maat te vinden. Lengte 1.82 meter. Gewicht 73 kilo. Cupmaat 85 F. Leeftijd. Leeftijd?? Oké, 50. Er verschijnt een tekst: ‘Dit artikel past je het beste in maat M.’ Wat? Een M? Een panterjurkje in maat M? Hoe ordinair. Ik ga op mijn vijftigste toch niet in een strak panterjurkje ronddabberen?
Een donkerblauwe tuniekjurk. Dertig euro. Dat is geen geld. Alleen jammer dat ik die al in mijn kast heb hangen. Een basic zwangerschaps-tanktop. Ik ben niet zwanger en zal het nooit meer worden, maar het ziet er comfortabel uit. Een fijne top waarin al een buikje is te zien. Nee, niet doen. Een lang geel vest dan maar? Tuurlijk. Wat nou: L is niet meer beschikbaar – geef mij een seintje. Moet ik nu wachten tot iemand een lang geel vest heeft besteld, het aantrekt en denkt: wat een stom vest? Om het vervolgens terug te sturen waardoor ik uiteindelijk mee word opgescheept? Dikke doei.
Misschien een mix & match bikinibroekje? Een knalgroene trui met boothals – ook verkrijgbaar in het knalgeel, roze en blauw? Na anderhalf uur zinloos surfen zit er nog steeds niets in mijn winkelmandje. Conclusie: Ik heb geen online winkellijf.
Moedeloos staar ik naar mijn zoekgeschiedenis. Naar mijn lege winkelmandje. Anderhalf uur van mijn leven verspild. Er rest mij nog maar één ding wil ik morgen de Zalando-meneer kirrend kunnen begroeten. Iets wat wel bij mij hoort.
Googelt op: seks toys. Kijk, now we are talking. Kunststof onderdelen waar je wat aan hebt. Zalando-meneer, ik kan niet wachten tot u langskomt. Ik zal u kirrend begroeten.
Lees ook: Online shoppen gaat niet altijd goed – 8 voorbeelden
