José (56) is echt heel blij met haar nieuwe auto, maar verlangt stiekem ook terug naar haar allereerste AX’je, die nog een choke had. En knoppen waar je aan kon draaien.

• ‘Welkom’.  Dat staat er op het scherm. Aardig, hoor.
• Hoe moest ik ‘m nu ook alweer starten?
• Niet met de sleutel, niet met de sleutel!
• Hij heeft geen sleutelgat of een contactdinges, maar een aan-uit knop.
• Hij heeft ook geen pook, maar iets wat aan een clitoris doet denken.
• Misschien is het een zij? Ik noem haar Betsy!
• Mooi dat ik de motor nog altijd niet heb kunnen starten.,
• De hele handleiding zit in het scherm, maar daar heb je niet veel aan met het scherm op zwart. Er was toch ook een boekje?
• Adem in. Adem uit. Wat zei de adonis bij de dealer ook alweer?
• O ja, Betsy doet niets als je niet het rempedaal ingetrapt hebt.
• Veiligheidsdingetje.
• Ik druk op de startknop en Betsy komt tot leven.
• Holy shit, dit is geen auto, maar een rijdend scherm.
• Gewoon vooruit, is dat misschien teveel gevraagd? Toch redelijk basic, auto-wise?
• Zucht. Mijn eerste autootje kreeg ik in 1983 van mijn ouders. Het was een schattig tweedehands blikje met een choke, een pook, een radio en begrijpelijke knoppen waar je gewoon aan kon draaien als je het warmer of kouder wilde hebben.
• Die choke, dat was vooral in de winter een gevoelsdingetje. Liet je ‘m te lang open staan, dan verzoop je de motor. Tekort en de boel viel stil. Het vroeg om het soort feeling met je auto waar Max Verstappen nu enorme successen mee boekt.
• Ik voel nog niks bij knoploze en pookloze Betsy.
• Hooguit vrees. Het scherm heeft 73296 icoontjes.
• Maar geen CD-speler, natuurlijk. Of een cassetterecorder. Die je er altijd uit moest halen omdat ie anders gejat werd. Dat was óók best een gedoe.
• Maar toch: mixtapes en zelf gebrande CD’tjes voor roadtrips. ‘Meeeemories light the corners of my mind.’
• Ik weet zowaar de radio te vinden. En zenders waar ik nog nooit van heb gehoord.
• Er is zelfs een schlagerzender. Roadtrip naar Duitsland it is. ‘Theo, wir fahr’n nach Lodz!’
• Oh, sfeerverlichting. What the hell?
• Wat denken ze dat ik in deze wagen ga doen, schemeren met een glaasje wijn?
• Je blijkt het dashboard in alle kleuren van de regenboog te kunnen laten oplichten.
• Ik blijk zo saai te zijn dat ik gewoon kies voor blauw.
• Goed, het is wel de bedoeling dat er boodschappen in huis komen, dus vooruit.
• De motor loopt zowaar. Dit is niet ‘je auto starten’, maar ‘je auto aanzetten’. Brand New World, mensen.
• Er branden geen onheilspellende lampjes op het scherm. Ik heb de drive gevonden. Ik ben er gisteren mee van de dealer naar huis gereden. Het moet ook zonder gierende adrenaline kunnen. Daar gaan we.
• WTF? Waarom remt ie uit zichzelf? Mag ik niet eens zelf bepalen hoe ik op een rotonde afrij?
• WTF? Waarom stuurt ie zelf bij? Ik zit gewoon op het midden van de weg!
• WTF? Symbool van noodstop op het scherm, wegens bijna-botsing. Er slaat een auto voor ons af, negen meter afstand is al een gevarenzone?
• Betsy blijkt een zenuwpees te zijn, heb ik weer.
• Vroegâh was je gewoon zelf verantwoordelijk voor een beetje fatsoenlijk rijden. Mag ik alsjeblieft het AX’je uit 1983 terug, die met de knoppen en de pook?

Update

Niets werkt zo motiverend op een Saartje als woeste ergernis. José heeft in het helse schermdashboard allerlei irritante hulpjes tevoorschijn weten te vegen én kunnen uitschakelen. Ze rijdt inmiddels tot volle tevredenheid rond, maar tast bij het vaart minderen nog wel in het luchtledige naar de verdwenen versnellingspook om terug te schakelen naar de twee. Old habits die hard.  

Nooit meer iets missen?

Schrijf je in voor de nieuwsbrief en je krijgt wekelijks een verzameling van de beste stukken, updates over de podcast en de beste aanbiedingen van Saar in je mailbox!