Na jaren te hebben gegriezeld van schimmelkaas ben je op eens gek op gorgonzola, maar wee degene die een uitje door je salade snippert. Dit doet de overgang met je smaakpapillen en lekkere trek.

Je favoriete wijn, waar je al jaren altijd een paar flesjes van in huis hebt, smaakt opeens anders. En dat ligt niet aan de wijn, maar aan jou.

Laat tafelen is niet langer cool. Niet alleen rammel je om half zes al van de honger, je doet geen oog dicht als je pas om half negen aan tafel bent gegaan.

Na jaren te hebben gesnipperd, gefruit en zonder morren te hebben gehuild bij uitjes, eet je ze opeens drie dagen later nog, vooral als ze rauw door de salade hebben gezeten.

Naarmate je vaker naar Rennies gaat zoeken, vermindert je trek in koffie evenredig. Waar komen toch die oprispingen vandaan? Vaarwel dubbele espresso ristretto… Andersom kan trouwens ook: dat je koffie nooit lekker vond en opeens zin krijgt in een bakje.

Smaken waar je eerst niet veel mee had, blijken alsnog verrukkelijk te zijn. Je ontdekt Marmite (met een drupje honing), ansjovis, schimmelkaas, jujubes en het soort rode wijn dat je altijd afwees omdat ie niet lekker wegdronk. Dat blijkt nog best mee te vallen.

Daarentegen kun je zomaar afknappen op iets wat je heerlijk vond. Berucht afhaaketen: truffel, bolognesechips, kaas-met-smaakjes en knoflook.

Je kunt snakken naar de meest random dingen: geroosterde amandelen, kersenbonbons (die je eerst altijd links liet liggen), augurken en paprikawokkels.

Waar komt toch in vredesnaam opeens die metaalsmaak in je mond vandaan?

Oestrogeen is gelinkt aan je speekselproductie. Minder oestrogeen betekent minder speeksel aanmaken en dat zorgt er weer voor dat je smaken minder intens ervaart. Dit overkomt overigens ook mannen, het hoort bij ouder worden en verklaart waarom de zoutpot steeds sneller leeg raakt.

Omdat het nooit eens meezit in het leven, maakt heel kruidig, heel zoet en heel zuur eten ironisch genoeg de smaaksensatie nog minder.

Niet dat je nog aan de gloeiend gepeperde curries zit, geen vrouw heeft zin in drie dagen extra opvliegers.

Een uitgebreide lunch en een licht diner worden steeds aantrekkelijker.

Bitter, waar je eerder misschien niets mee had, verschijnt vaak alsnog op je menu. Grapefruit, witlof, Campari, andijvie, artisjok – er gaat een wereld voor je open.

Maar je kunt ook zomaar een opgeblazen gevoel of jeukbulten krijgen van eten waar je eerder nooit genoeg van kon krijgen: het hele systeem is een beetje in de war. Als je porties pasta en gebakken aardappeltjes vanzelf kleiner worden, welcome to the club.

Nog eentje: de herontdekking van het nederige kaakje. Voor wie sneller last heeft van haar maag is het opeens een heerlijk probleemloos en kalmerend koekje. Kopje niet al te sterke thee erbij, niets meer aan doen. Who knew?!

Nooit meer iets missen?

Schrijf je in voor de nieuwsbrief en je krijgt wekelijks een verzameling van de beste stukken, updates over de podcast en de beste aanbiedingen van Saar in je mailbox!