De moeder van Wies werd op een gruwelijke manier door twee mannen overvallen in haar huis. Als het aan Wies lag kregen die klootzakken levenslang.
Inmiddels is het al weer een aantal jaar geleden, maar nog steeds heeft mijn moeder er last van. Het was een uur ‘s nachts en zoals altijd zat ze tv te kijken vanuit haar lievelingsstoel. Haar hele leven lang is mijn moeder een avondmens geweest. Voor twee uur is ze met geen stok naar bed te krijgen. Terwijl ze nippend aan haar portje allerlei herhalingen zat te kijken, hoorde ze gerommel in huis, maar het onweerde dus zou ze zich wel vergisten. Niet veel later stonden er twee jonge mannen voor haar neus. Ze hadden donkere jacks aan met capuchons en bedreigde haar met de dood als ze ook maar iets zou doen. Terwijl mijn moeder verstijfd van angst in haar stoel bleef zitten, rukten de mannen de ringen van haar vingers. Daarna pakten ze haar portemonnee uit de handtas die naast haar stond en graaiden haar pinpas eruit. Ze moest haar pincode zeggen anders zouden ze haar een kopje kleiner maken. Mijn moeder zei heel slim dat alleen haar zoon de code wist omdat zij het niet kon onthouden.
LEES OOK Zorgen voor je ouders, het is wat
Meer dan uur hebben ze haar bedreigd. Voordat ze bij mijn moeder in de woonkamer stonden, hadden ze boven al alles ondersteboven gehaald. Ze hadden de sloop van moeders kussen getrokken en daar alle sieraden in gedaan. Maar eigenlijk kwamen ze voor geld. Oude mensen hebben toch altijd een kluis of een la waar ze dat in stoppen? Mijn moeder heeft geen rode cent in huis maar dat konden ze niet geloven, hoe vaak mijn moeder ook zei dat ze echt geen kluis had. Na anderhalf (!) uur verlieten ze het huis door de achterdeur die ze met een koevoet hadden opengebroken om binnen te komen. Omdat de mannen tegen mijn moeder hadden gezegd dat ze haar gingen vermoorden als ze de politie zou bellen, durfde mijn moeder niks te doen. Tot zeven uur ’s ochtends heeft ze in haar stoel gezeten, bibberend van angst. Pas toen durfde ze mijn broer te bellen.
De dagen erna heeft de politie van alles gedaan om de mannen te pakken te krijgen. Speurhonden werden ingeschakeld, vingerafdrukken genomen, maar ze werden niet gevonden. Nog steeds ben ik zo ontzettend kwaad. Durven jullie wel, stelletje klootzakken, om zo’n kwetsbaar oud vrouwtje te pakken. Hebben jullie zelf geen moeder of oma? Beseffen jullie wel wat jullie hebben aangericht? Hebben jullie überhaupt wel een geweten? Mijn moeder was altijd zo onbezorgd en relaxed, nooit was ze bang in huis. Ik heb een paar keer alleen in haar huis geslapen toen ze in het ziekenhuis lag en dat vond ik doodeng. Zij niet, ze dacht er niet eens bij na dat er iets kon gebeuren. Dat onbezorgde is ze nu kwijt. Verhuizen wil ze niet want overal kan ingebroken worden en dit is de plek waar ze gelukkig is.
Inmiddels is het huis voorzien van een tiental camera’s waarvan wij, de kinderen de beelden kunnen zien op onze mobiel. Mijn zus ontvangt een bericht via de app zodra er beweging wordt gesignaleerd. Soms schrikt ze ‘s nachts wakker van een piepje, maar tot u toe was het altijd een vogel. Sinds de overval slaapt er elke avond een student in mijn moeders huis. Dat vindt ze heel fijn. Nu al het waardevolle al is gejat en het huis als een bunker is beveiligd, verwachten we dat er niemand meer binnenkomt. Dat voelt mijn moeder gelukkig ook, maar zo zorgeloos als vroeger wordt ze nooit meer. Inbrekers, bedankt voor alles en geniet van de dierbare sieraden van mijn moeder. Nooit zullen wij nog iets van haar kunnen dragen dat ons aan haar doet denken.
LEES OOK 5 geweldige boeken over ouders die aftakelen
