Wat doe je als je man zijn paperclips op kleur sorteert? Precies weet wanneer de kliko op de stoep moet worden gezet? En de was sok bij sok, broekje bij broekje aan de lijn hangt?
Op een zondagavond zitten we knus op de bank als JP ineens zijn pantoffels uittrekt en schoenen aandoet. Wat gaat hij nou doen? JP strikt zijn veters en zegt: ‘Even de papierkliko buiten zetten.’ Mijn hartje vult zich met blijdschap. Wat knap dat hij dat onthoudt. Als ik kliko-verantwoordelijk zou zijn, stond binnen no time de GGZ op de stoep.
We hebben drie containers. Eentje voor tuinafval. Eentje voor restafval. Eentje voor papier. De ene wordt elke week geledigd. De ander om de week. Geen van allen op dezelfde dag. Ik begrijp nooit hoe het systeem werkt, maar gelukkig is daar JP.
JP die toen ik bij hem kwam wonen op de vraagof hij een paperclip had, antwoordde: ‘Een gekleurde of een witte?’ Ik staarde hem geschrokken aan. ‘De witte zitten in een doosje achter de gekleurde paperclips in het derde laatje van die kast.’ Ik dacht: fokking hell, wat voor creep is dit?
JP? Plakband? ‘Bureaula links.’
JP? Maatbeker? ‘Halve liters in het bovenste, liters in het onderste kastje links van de vaatwasser.’
JP? Schoenlepel? ‘In de la onder mijn broeken.’
JP? Die ene oranje slip passend bij mijn beha? ‘Zoek het uit, Miriam.’
In de loop der jaren is hij iets minder georganiseerd geworden. En ik ben ietsje minder chaotisch geworden. Nee, dat lieg ik. Ik kan het tegenwoordig beter verbergen. ‘Die grijze trui van jou, JP? Je bedoelt die trui waar ik olijfolie op heb gemorst? Die ligt bij mijn moeder. Die wast die vlek eruit’. (Kut, die trui… waar is die trui.)
JP is Koning Onthouden. Soms moet ik een telefoonnummer noteren en heb ik geen pen bij de hand. Geeft niks. Ik schakel JP in. Ik zeg het nummer hardop en weet dat hij het drie weken later feilloos weet op te lepelen. Hij vindt het schattig dat ik nooit iets onthoud. Dingen vergeet. Naar boven loop, op de overloop stilsta, weer naar beneden loop en hardop zeg: ‘Oh ja.’ Naar de winkel fiets voor broodbeleg en thuiskom met wasmiddel. Dat hij verantwoordelijk is voor ons afval is voor iedereen beter.
Ergens zijn wij tweeën aandoenlijk, besef ik als JP naar buiten loopt om de kliko op de stoep te zetten. Ik doe de boodschappen en kook, hij doet de klusjes in- en rondom het huis. Hij doet de was en hangt het op, ik haal het van de waslijn, vouw de was, leg het in de wasmand, zet de wasmand in de gang en denk een paar dagen later: wat doet die wasmand hier?
Maar het allerfijnste is dat hij het hele afvalrooster paraat heeft. Wij zijn yin & yang. Wij vullen elkaar aan. Als ik hem prijs om zijn klikoactie, glimlacht hij: ‘Ja chaootje, dat zullen we maar aan mij overlaten hè?’
Dan licht het beeldschermpje van zijn telefoon op. Wat staat daar nou? Snel zet ik mijn leesbril op: Vergeet niet uw papiercontainer vanavond buiten te zetten. Ik hink-stap-sprong de trap op.Ik open de la met de paperclips. Trek de dekseltjes eraf en meng ze door elkaar. Dat zal hem leren. Als ik weer op de bank neerplof kan ik het niet nalaten hem te prijzen. ‘Hoe jij dat toch elke keer weer onthoudt, zo bizar knap.’ Hij schudt zijn hoofd. ‘Ik heb daar een herinneringsapp voor, schat.’
Ik denk: shit, morgen twee doosjes paperclips op kleur sorteren.
Lees ook: 9 krankzinnige tips: zo word je de perfecte echtgenote en huisvrouw
