Als kind kon ze al geen genoeg krijgen van de dolfijnenshows in het dolfinarium. Maar in het wild tussen de dolfijnen zwemmen in Egypte, overtrof al haar verwachtingen, ontdekte journalist Otje van der Lelij.
‘Door de patrijspoort van mijn slaaphut zie ik ze zwemmen. Hun rugvinnen dansen boven het wateroppervlak van de Rode Zee. Het is zeven uur ’s ochtends. Ik trek mijn slippers aan en loop naar het zonnedek van het prachtige jacht. Onze boot is omringd door scholen dolfijnen. Een paar vrouwen uit de groep liggen al in het water. Ik trek mijn snorkeloutfit aan en laat me ook in de zee zakken. Al flipperend volg ik de vinnen, en opeens zie ik ze overal om mee heen. Ze kijken me aan, komen héél dichtbij en maken hoge piepgeluiden. Het lijkt net of ze me begroeten – “welkom in het Sataya Reef.” Zo wil ik elke ochtend wel wakker worden.
In het dagelijks leven sta ik meestal in de doe-modus van mails beantwoorden, deadlines halen en mijn gezin draaiende houden. Hier in de Rode Zee van Egypte staat het ont-doen centraal. De hele week hoef ik helemaal niks. Niet te werken, niet te koken, niet op te ruimen. We worden in de watten gelegd met vriendelijkheid, rust en heerlijk eten. Elke ochtend kunnen we onder begeleiding mantra’s zingen op het bovendek. We kunnen reiki-behandelingen krijgen en leren geven. Maar, en dat vind ik heel fijn, het hóeft niet. Het is geen verplichting. Je mag ook gewoon lezen, voor je uit staren en luisteren naar het kabbelende water, met de zee als decor.
In eerste instantie was ik een beetje sceptisch over het hele zwemmen-met-dolfijnen-idee. Het leek me een waanzinnige ervaring, maar ik dacht ook: zitten de dolfijnen wel op ons te wachten? In de Volkskrant las ik een onderzoek van marinebioloog Liesbeth Slooten. Volgens Slooten is het slaapritme van spinnerdolfijnen omgekeerd aan mensen: ze jagen ’s nachts en slapen overdag. ‘Toeristen verstoren in feite de rust van dolfijnen door midden in de nacht van deze dieren een feestje te geven voor hun deur,’ aldus Slooten. Slooten pleit niet voor een verbod op dolfijnentours. Wel moeten de dieren ook rust krijgen, vindt ze. De Egyptische reisbegeleiders, die mee zijn met Nammu Travels, houden hier rekening mee. Ze gaan op een verantwoorde manier met de dolfijnen om. In tegenstelling tot de dagjesmensen die alles uit één dag willen halen, en soms iets te gretig met hun reisleider achter de dolfijnen aanjagen, nemen wij de tijd. We wachten tot ze in de buurt komen, en als ze na een tijdje wegzwemmen, gaan we weer naar onze boot. Er komen nog genoeg momenten, elke dag opnieuw. Ondertussen zitten wij heerlijk in het zonnetje met een fris drankje.
Ik vind het vooral ontroerend dat de dolfijnen ons zo toelaten. Ze spelen en vrijen voor onze ogen. Ze springen uit het water en spinnen in de lucht rond hun as. Het liefst zou ik ze willen aanraken, zo dichtbij zwemmen ze. Maar van menselijke aanraking worden de beesten ziek. Met de armen langs mijn lichaam flipper ik tussen de spinnerdolfijnen in. Ik voel me als een vis in het water, bijna letterlijk. Ook van het snorkelen langs het koraal en de duizenden vissen, kan ik geen genoeg krijgen. Elke dag doe ik een ‘rondje rif’ en verwonder ik me over de gitzwarte zeekomkommers en vissen met grappige neuzen en gekke mondjes. Ik voel me als een kind in een onderwaterspeeltuin. Kinderen voelen van nature verwondering, maar als we ouder worden raken we die kinderlijke verwondering een beetje kwijt. We rennen onszelf voorbij, terwijl het leven aan ons voorbij gaat. De wereld is zo prachtig, maar we zien het niet, en daardoor koesteren we het te weinig. We zijn meer bezig met onze smartphone en het afwerken van onze to-dolijst, dan met het stilstaan bij de kleine grote wonderen om ons heen. Hier in de Rode Zee heb ik weer leren kijken. Eén met de natuur en de dolfijnen. Een ervaring die me altijd bij zal blijven, ook als ik al het andere ben vergeten.
Wil je ook een week met Nammu Travels zwemmen met dolfijnen? Alleen of met een vriendin? Surf naar nammutravels.nl
