Zo kwam ik van de rimpelzakken onder mijn ogen af

-

Wies besluit wat aan de rimpelzakken onder haar ogen te doen en komt uiteindelijk terecht op een studiedag van twaalf cosmetische artsen. “Maar hoe moet dat dan met haar oude nek?”

Het gaat om je innerlijk en je uitstraling. Prachtige wijsheid maar waarschijnlijk bedacht door een strak jong poppetje. Ik kom een heel eind met gelukkig zijn, echt waar, maar rimpels accepteren vind ik niet te doen. Iedere keer als ik me tussen dertigers begeef, denk ik: ze zullen wel denken, wat doet die oude kop hier. Een beetje triest misschien, maar het is wel zo. Die chagrijnige lijnen tussen neus en mond vind ik heel erg, de rimpels rondom mijn ogen vreselijk en de kreukels in mijn nek echt niet leuk. Vijf jaar geleden vond ik al dat de maat vol was met mijn rimpels onder mijn ogen. Zeg maar rustig rimpelzakken, die zich ’s nachts met vocht vulden. Ik besloot naar een cosmetisch arts te gaan om te kijken of er een klein cosmetisch behandelingetje mogelijk was. Van snijden moest ik niks weten, maar wellicht was er een filler of iets anders mogelijk.

“Nee helaas, hier kan ik niets aan doen,” zei knappe dokter F. “Met fillers wordt het niet echt mooi, en dan is er nog de PRP-behandeling maar daarvan is het resultaat te minimaal”. Ik keek teleurgesteld. “Maar,” ging de dokter verder, “waar jouw gezicht zich wel perfect voor leent, is een liquid facelift.” Dat klonk heel interessant. De dokter legde uit dat het gezicht dan op diverse plekken wordt ingespoten met verschillende fillers zoals Juvéderm en Restylane. Het resultaat was vergelijkbaar met een gewone facelift. Volume creëren – dat was waar het om draaide. Ik zat op het puntje van mijn stoel, mijn hart klopte, dit was fantastisch, zo fantastisch dat ik meteen besloot het te gaan doen. “Wat kost het? “ vroeg ik. “€ 2500.” Holy shit. Ik bedankte de arts vriendelijk en ging terneergeslagen de deur uit. ’s middags belde de assistent van de kliniek me op. Dokter F. zou binnenkort naar een bijeenkomst gaan in België waar hij artsen en plastisch chirurgen een college zou geven over liquid facelifts. Als ik wilde, mocht ik mee als model en kreeg ik een gratis liquid facelift.

In plaats van dat ik in huilen uitbarstte omdat iemand mij een ideaal rimpelmodel vond, sprong ik een gat in de lucht. Zo’n mooi cadeau had ik nog nooit gehad. Op een woensdag in april reed ik met dokter F. naar een kliniek in een klein plaatsje in België. Binnen wachtten ons een twaalftal Vlaamse en Waalse artsen op. Na een introductie kreeg iedereen een vel met een getekend gezicht erop en moest ik in het midden van de groep gaan zitten. Dokter F vroeg de artsen om met stift aan te geven waar ze dachten dat het bij mij opgevuld moest worden. Als kinderen met een kleurboek gingen de artsen te keer. Er werd naar me gekeken, op het papier gekrast en gestreept. En ik bleef daar leuk in het midden zitten. Na een kwartier moest iedereen zijn blaadje inleveren en uitleggen wat zijn of haar ideeën waren. “Allee,” begon de eerste, “ik zou als eersten de rimpels tussen haar mond en neus opvullen.” Dokter F viel meteen in de rede. Dat was de klassieke beginnersfout. Nooit de rimpels zelf opvullen, dat was allang achterhaald, je moet juist zorgen dat het gebied eromheen volume krijgt waardoor de rimpel opgetild wordt en ondersteuning krijgt. De volgende stak van wal. Hij wees acht plekken aan op mijn gezicht waar ik wel wat opvulling kon gebruiken.

“Nee,” corrigeerde iemand hem, “dat kan niet want dan valt haar oude nek zo op.” “Ja,” vulde een ander aan “ en er moet juist wat gebeuren aan de masculine vorm van haar gezicht. Zo werd een uur lang over mijn rimpels, verzakkingen, groeven en lijnen gepraat. Je moet wel van heel goede huize komen om deze psychische steniging te doorstaan. Maar hé ,er stond wel mooi een jonge versie van mezelf op me te wachten, dus mij kregen ze niet gek. We gingen naar een operatiekamer waar ik midden in de kamer in een behandelstoel moest gaan zitten zodat de artsen alles goed konden zien. Dokter F vulde de ene injectienaald na de ander met Juvéderm en restylane. Terwijl hij er lustig op los prikte, gaf hij de artsen uitleg. De voorgenomen hoeveelheid filler bleek te weinig te zijn. Ik had meer nodig, Aan het einde van de behandeling zat er voor drieduizend euro aan opvulmiddel in mijn hoofd. Iedereen was helemaal uitgelaten over het resultaat. Ook ik was blij toen ik in de spiegel keek. Ik had weer een lekker ronde toet. De Belgen, Dokter F en ik gingen euforisch naar huis.

Het prachtige opgeblazen gezicht hield ongeveer vier dagen stand. Daarna liep de ballon leeg. Het eerste resultaat bleek slechts een zwelling geweest, een reactie op alle injecties. Geen hond die zei: ‘Wat zie je er goed ui’t, geen hond die riep: ‘He, lekker wijf!’ Niemand zag wat aan me. Niet dat ik wilde dat ze zagen dat ik bij Dokter F was geweest, maar een beetje leuke opmerking was fijn geweest. Zelf zag ik ook geen verschil meer. Een normaal mens zou door dit Belgische avontuur voorgoed genezen zijn van cosmetische ingrepen. Ik niet, ben inmiddels 51 en heb al lang een onder ooglift laten doen. En gelukkig dat het me maakt!

Pssstt… Wist je dat we ook een tijdschrift hebben? Neem een abonnement of koop een los nummer om te kijken wat je ervan vindt.

 

gifgif
Wies Verbeek
Wies Verbeek
Ik woon samen in Amsterdam met de allerleukste Rotterdammer: Paul. Kinderen hebben we niet, wel kat Teddy waar ik verliefd op ben. Ik ben in de vijftig maar ik denk telkens dat ik 31 ben. Van de achterkant zou ik ook zomaar voor een dertiger kunnen doorgaan. Van voren lukt dat niet. Zo zonde die rimpels, want verder is een vijftiger zijn eigenlijk best leuk. Ik ga uit met vriendinnen, geef etentjes bij mij thuis, hang graag rond in de Zara en ik sport veel. Maar van alle dingen die ik doe, vind ik borrelen verreweg de leukste bezigheid die er bestaat.

RECENTE ARTIKELEN