Anne-Marie wordt omringd door vriendinnen die bij hun man weggaan omdat ze nog een keer groots willen leven en genieten van een nieuwe liefde.
Een paar vriendinnen zijn opeens verliefd en willen scheiden. Je zou zo´n golf eerder verwachten in de kleinekinderenfase, maar ik zie het vooral bij vrouwen van wie de kinderen zijn uitgevlogen. Misschien valt het tegen – na twintig jaar weer met z’n tweeën zijn. Voelt het als een laatste kans op avontuur. Mogelijk zijn wij moeders van nature iets minder verzorgend dan we ons voordoen, en hervinden sommigen zich pas als ze niet meer de hele dag voor anderen lopen te draven.
Een vriendin vertelt dat ze in de watten wordt gelegd door haar nieuwe liefde. Dat ze zich eindelijk weer mooi en geliefd voelt. Ik snap dat dat fijn is. Ik wil best meeleven met de verhalen, graag zelfs, tell me everything, maar het ging toch niet over mij? Daar denkt mijn vriendin anders over.
“En jij?” vraagt ze terwijl ze me doordringend aankijkt. “Gaat het nog wel tussen jullie?” Met een neutraal ‘goed hoor’ kom ik niet weg. Ze vraagt door en wil ook meteen horen hoe vaak we het nog doen. Dat is blijkbaar een graadmeter. Het lijkt me toch een brug te ver om dat voor haar bij te gaan houden op een papiertje naast mijn bed (of de keukentafel).
Omdat ik geen zin heb mezelf te verdedigen, begin ik een offensief. Nog voor de vriendinnen-met-de-nieuwe avonturen boe of bah kunnen zeggen, bezing ik mijn partners kwaliteiten luidruchtig (en niet helemaal waarheidsgetrouw): hij ziet het als ik een nieuwe jurk draag, doet alles thuis maar laat de belangrijkste beslissingen aan mij over, boekt vakanties (I wish), houdt zijn muil als ik jank bij Spoorloos en het allerbelangrijkste: hij kookt Indisch voor me. Als dat niet voldoet, gooi ik wat citaten door het gesprek uit het nieuwe seksdagboek van Heleen van Royen, zonder de bron te vermelden.
Het helpt niet. Als ik over mijn partner opschep, kijken mijn vriendinnen-met-de-nieuwe-avonturen me meewarig aan. Met zo’n blik van: ah gossie, zij is nog niet zover. Ik moet blijkbaar nog ontdekken hoe ik me jarenlang heb laten beknotten. Ik moet alleen nog van die oude, stoffige bank zien af te komen. Nou dat zullen we nog wel zien. En als het zover is, zijn jullie de eersten die het horen. En zij de laatsten.
Lees ook: 12 redenen om te scheiden nu het nog kan
