Als Irma’s oudste dochter een nieuwe auto nodig heeft, gaan ze gezellig een dagje langs dealers. En jawel: ze vinden een leuk tweedehandsje. Kan er nog iets van de prijs af, meneer? Sorry mevrouw, dat kan echt niet.
Hij zegt het met lieve, trouwe hondenogen. “Dit is de prijs die ook op onze website staat, u kunt het zo checken. Er kan echt niets af.” We besluiten er nog even over te denken en morgen terug te komen met mijn lief. Die heeft meer verstand van auto’s.
“Ah, hulp meegebracht?” zegt de verkoper als hij Rob ziet. Die zet meteen zijn zorgelijkste gezicht en roept iets over ‘flink aan de prijs’. “Daar praten we binnen wel even over, terwijl de dames een proefrit maken”, zegt de verkoper joviaal. Dochter en ik gaan op pad. Als we terugkomen is de prijs bijna duizend euro gezakt.
Hoe komt dat nou? Omdat mijn lief beter kan onderhandelen? Of bluft dat hij best naar die dealer honderd kilometer verderop wil rijden, waar dezelfde auto veel minder kost? Of komt het gewoon omdat wij vrouwen zijn, en meer naar de kleur kijken dan naar technische details?
Op vakantie gaat het precies zo. Als iets twintig euro kost, betaal ik gewoon twintig euro. Anders voel ik me zo hebberig. Rob daarentegen ziet afdingen als een sport. Hij roept: “Ik hoef het al niet meer”, loopt weg en als de verkoper hem achterna komt, strijkt hij over zijn hart. Voor de helft van de prijs of minder. Alsof het een gunst is.
Mijn jongste dochter heeft volgende week een sollicitatiegesprek. Een vet coole baan, en ook nog in Amsterdam. “Mam, wat moet ik zeggen als ze een salarisindicatie vragen?” vraagt ze. Moeilijke vraag. Als ze mij om een salarisindicatie vragen, vertel ik voorzichtig wat ik nu verdien en hoop dat ze me niet minder zouden bieden.
Haar bijna-schoonvader denkt daar anders over. Hij is een echte zakenman. “Ze willen jou toch hebben? Jij hebt al een baan, je hoeft niet zo nodig. Dus mag je best een flinke prijs vragen.” Ze aarzelt. “En als ik ze dan afschrik?”
Hij schudt het moede hoofd.
“Kijk, daarom verdienen vrouwen minder dan mannen”, verzucht hij.
Dat is het dus.
Niks glazen plafond. Niks seksisme.
Wij zijn gewoon te lief.
LEES OOK: 16 Geweldige tips om je werk beter door te komen als je in de overgang zit
