Op het obsessieve af is Wies bezig met haar leeftijd. Ze wil altijd jonger zijn dan dat ze is. De werkelijkheid laat toch echt wat anders zien. En dat valt zwaar.
LEES OOK: Kijk kind, zo zag ik eruit op jouw leeftijd
Elke week ga ik naar Fit20, een soort sportschool waar ik met behulp van een trainer twintig minuten aan zes verschillende fitnessapparaten hang met als doel fit, jong en alles wat verder gezond is, te worden. Het is echt verschrikkelijk, maar dat terzijde. De eerste keer dat ik er kwam moest ik op een soort weegschaal staan waarop alles werd gemeten; mijn gewicht, BMI, vetmassa, spiermassa, energieverbruik en … mijn echte leeftijd.
Allemaal opgelet, want nu komt het: Ik blijk 36 te zijn. Eindelijk gerechtigheid. Zie nou wel dat ik jonger ben dan 52! Het klopt ook wel, want ik ben slank, eet heel gezond en sport drie keer per week. Mijn vriend Paul (56) bleek 72 jaar te zijn, wat ik voor hem best zielig vond maar mij nog blijer maakte. Het maakte mij niet alleen een nog jongere vriendin het gaf ook de betrouwbaarheid van de weegschaal weer. Paul is namelijk te dik en sport nooit. Maanden heb ik op deze uitslag geteerd. Onlangs moest ik weer op die weegschaal staan. Ik was ik er na al die maanden niet jonger op geworden, maar nog wel steeds 36 en daar kan ik heel goed mee leven.
Enthousiast geworden door deze weegschaal ben ik op internet nog verder gaan zoeken naar echte leeftijd-tests. Dat had ik beter niet kunnen doen. Ik had bij Fit20 moeten blijven want daar werd niet naar mijn leefstijl gevraagd. De biologische of echte-leeftijdtestjes op internet doen dat wel. Die willen alles weten over het eet, drink en beweeggedrag. En dan kom ik er heel beroerd van af. In een klap ben ik 65! Serieus 65! Natuurlijk weet ik hoe dat komt. Ik eet weliswaar gezond en sport drie keer per week, maar verder zit ik acht uur per dag op mijn kont achter mijn pc, drink ik veel te veel en heb net iets te veel stress om een als een dertigjarige door het leven te gaan. En dan heb ik nog niet eens opgebiecht dat ik heel af en toe een sigaret rook op een feestje.
In de hoop dat deze test totaal onbetrouwbaar is, heb ik meerdere tests gedaan. Het kan toch niet zo zijn dat ik 65 ben? Hallo, zeg! Maar ook andere leeftijdtests laten zien dat ik eerder een zestiger dan een vijftiger ben. Vreselijk vind ik het. Snel verdringen en nooit meer aan denken.
Gauw naar mijn mentale of psychologische leeftijd. Laten we het daar eens over hebben. Want, hebben we het over die leeftijd dan ben ik piepjong, sterker nog: kom ik nog maar net kijken. Negentien jaar ben ik! Om verwarring te voorkomen; het zegt niets over mijn sociale en psychologische vaardigheden want die zijn natuurlijk ijzersterk, maar het zegt wat over hoe (jong) ik in het leven sta, hoe ik tegen dingen aankijk. Ik blijk uitermate jong van geest te zijn. Puberaal bijna. Ik weet niet wat erger is een puber of een bejaarde. Nee, dan is 51 beter.
