Het was een van de vervelendste periodes uit mijn werkende leven. Ik werkte bij een groot bedrijf, was rond de veertig. Elke dag om 8.21 zat ik in de trein, veertig minuten heen en veertig minuten terug, perron 14b, precies negen minuten lopen vanaf mijn huis. Uitstappen op een winderig stationnetje waar het in mijn herinnering altijd regende. Via een donker tunneltje van dat station liep ik door de kont van het gebouw naar binnen, door de parkeergarage, en dan kon de werkdag beginnen.
Ik moet zeggen: het werk zelf was leuk, maar op de vloer was het een wespennest. Vergaderen deden we veel. Heel veel. En in die vergadering zat iedereen klaar om je te betrappen op een foutje. Elkaar een beetje uitlachen, dat vonden ze leuk. Na zo’n bijeenkomst slenterde ik doodongelukkig weer de kantoortuin in, om me te verstoppen achter mijn boekenkastje. Dan staarde ik even naar buiten, naar het bedrijventerrein. In kleine groepjes slenterden kantoormensen met hun pakje brood door de regen. Ik kon me moeilijk iets deprimerenders voorstellen.
Op donderdag verliet ik opgelucht deze biotoop, op vrijdag was ik vrij en kreeg ik steevast een lullige mail van mijn bazin. Al op zaterdagochtend zag ik op tegen de nieuwe werkweek. Vurig verlangde ik naar een ander leven, een waarbij ik op de fiets naar mijn werk kon, mijn tijd meer zelf kon indelen en een beetje meer autonomie. Maar ik bleef doorzetten, en zelfs toen ik ontslagen werd, was ik niet opgelucht. Het duurde maanden voordat ik mijn leven weer zelf kon gaan vormgeven. Achteraf denk ik: de wereld lag aan mijn voeten, waarom ben ik niet opgestapt?
Zoveel mensen zijn in een bepaalde fase ongelukkig op het werk. We vroegen het onze lezeressen en meer dan de helft geeft aan te verlangen naar iets anders. Of ze zich net zo miserabel voelen als ik destijds, dat weet ik niet. En er zijn natuurlijk ergere dingen in het leven dan niet zo leuk werk. Maar hoe zonde is het dat de helft van deze leuke vijftigplus vrouwen werk heeft waar ze niet blij van wordt?
Waarom blijven we zo lang vastzitten in een situatie waarbij we ons niet fijn voelen? Ik zie het regelmatig om me heen. Vriendinnen die al heel lang balen van hun werk en er niks aan doen. Omdat ze denken dat ze machteloos zijn. Ze maken zichzelf allemaal wijs dat er aan hun situatie niets te veranderen is.
“Niemand zit op me te wachten.”
“Ik ga nergens meer zoveel verdienen.”
“Dat wat ik echt zou willen, gaat toch niet lukken.“
Allemaal argumenten die achteraf vaak niet blijken te kloppen.
In deze special onderzoeken we hoe je weer regie krijgt over je werkende leven. Hoe je weer kunt durven dromen. Hoe je met kleine stapjes je situatie kan veranderen. Maar ook hoe je bezig kunt houden met de vraag tot welke leeftijd je wil gaan werken. Hoe werken na je 67e leuk blijft. En wat het je gaat kosten om juist vroeger te stoppen.
Zelf heb ik na mijn ontslag besloten om nooit meer voor een baas te gaan werken. Ik wil nooit meer afhankelijk zijn van een random iemand die het zich permitteert om op vrijdag kutmailtjes te sturen. Eerst heb ik me daarom op het zzp-schap gestort. Dat was heerlijk. Werken vanuit huis! Alles op de fiets! Eigen tijd indelen! Maar ook daar had ik veel last van ongeïnteresseerde of hooghartige opdrachtgevers. Een grillig inkomen. Moeilijk af te stemmen deadlines.
Voor mij lag de oplossing echt in het ondernemerschap. Een eigen bedrijf. Nu ben ik van niemand meer afhankelijk, alleen van onze lezers. Zolang ik voor jullie een goed product maak, met goede service, gaat het met mij goed. Alles wat er goed en fout gaat, daar heb ik invloed op. Er zijn ook veel problemen, maar problemen kun je oplossen.
En dat is eigenlijk de meest wijze les die ik jullie met deze special wil meegeven. Echt, je kunt de regie over je leven nemen, hoe onmogelijk het soms ook lijkt. Ga aan de slag met de aspecten die je niet aanstaan. En zorg dat je weer lol in je werk krijgt. Breng je problemen in kaart en los ze op.
Voor mij was er een ontslag voor nodig om een nieuw werkleven te beginnen, voor jullie hoop ik dat je na deze special weet wat je te doen staat. En doen, hoor!
Liefs, Barbara
Benieuwd naar de werkspecial? Als je vóór 21 sept een premium abonnement neemt ben je nog op tijd voor de werk-specials en krijg je voortaan 4x per jaar een
Wat is Saar Premium?
Saar Magazine zijn we gestart om het leven van de jonge, frisse 50+ vrouw nog leuker te maken. Maar we hebben nog een missie: we willen jullie leven ook beter maken, fijner en gelukkiger. Precies daarom hebben we de Saar Specials in het leven geroepen: verdieping voor vrouwen van onze leeftijd. Vanaf dit jaar verschijnt er daarom vier keer per jaar een Special: een zelfhulpboek van 240 pagina’s met thema’s als Liefde, Gezondheid, Werk en Geluk, die ook nog eens worden verrijkt met een aantal extra Podcasts én een Livestream waarmee we alle onderwerpen toelichten. Wij groeien door, groei je met ons mee?
