‘Als je elkaars eerste keer in bijna alles bent, dan blijf je levenslang een beetje van elkaar.’

Sascha (55): “Hij is er niet meer, mijn eerste serieuze vriendje. Van het ene moment op het andere uit het leven gerukt door een hartstilstand. Het begon voor ons met geflirt bij bandjes in donkere zaaltjes waar in 1984 nog gerookt mocht worden en de vloer plakte van het bier. Brieven, die van mij lang, die van hem wat korter van stof. Lange telefoongesprekken waarbij ik verliefd werd op zijn stem – die leek sprekend op die van radiomaker Peter van Bruggen.

Iemand om van te houden

Dat heel prille, heel spannende van een eerste serieuze relatie voor allebei, waarin je het liefst alles wilt dichttimmeren, terwijl dat nog helemaal niet kan. Maar je toch allebei zo blij bent dat je iemand hebt, dat iemand je de moeite waard vindt en dat je van iemand mag houden.

Mixtapes

Ik zat voor hem eindeloze avonden uit waarbij ik diepzinnig keek en luisterde naar het zwaarmoedige Warszawa waar hij dingen bij voelde die ik er niet in kon vinden. Hij worstelde zich op zijn beurt moedig door het oeuvre van Nederlandstalige bands waar ik destijds dol op was – liefde vermag veel, ook qua mixtapes. Ik ontmoette uiteindelijk zijn ouders, hij de mijne – een enge ervaring omdat daarmee anderen iets gingen vinden van wat tot dat moment alleen van ons was.

Eerste keer

We hebben elkaar ontmaagd en ik kan niet zeggen dat ik het een geweldige ervaring vond, maar hij was lief en de volgende pogingen gingen beter. Het was een nieuwe stap en helaas uiteindelijk ook waar het op stuk liep, want hij was net twintig en stapeldol op seks en ik wilde ook wel eens gewoon op de bank zitten zonder dat het op vozen uitliep. Dit soort dingen uitspreken was nog niet zo ingeburgerd in de jaren tachtig, we gingen in plaats daarvan elk ons weegs, waarbij ik vrees dat ik een flinke deuk in zijn hart heb geslagen door het uit te maken.

Herinneringen

Vele jaren later kruisten onze paden elkaar weer, omdat we toevallig in dezelfde branche waren gaan werken. Via LinkedIn had hij me zo gevonden, we wisselden nummers uit en hij klonk nog altijd als Peter van Bruggen. Vlotte prater, harde werker, geestig. Geen van onze levens was volgens het boekje verlopen, maar we hadden kans gezien overeind te blijven. We spraken elkaar daarna vaker, zonder die vonk van ooit, maar wel geankerd in herinneringen die voor ons allebei bepalend waren geweest. En laten we eerlijk zijn: als je elkaars eerste keer in bijna alles bent, dan blijf je levenslang een beetje van elkaar.

Nooit meer zijn stem

Hij overleed onverwacht, boordevol plannen. Hij is helaas niet de eerste van mijn lichting die veel te vroeg is weggevallen, maar ik ben er dagen van slag van geweest. Plaatsvervangend, vanwege het verdriet van zijn dierbaren. Maar ook omdat met zijn dood de deur naar de tijd waarin alles nog voor ons lag is dichtgegooid. De tijd waarin je ongestraft een nacht kon doorhalen. De tijd waarin ik op hakken liep alsof het gympen waren. De tijd waarin we er allebei van overtuigd waren dat alles mogelijk was.

Weemoed. Warszawa.