Wat doen we met moeder met de Kerstmis?

-

Wat doen we met moeder met de Kerstmis? Juliette zucht ervan, heel diep want er zijn al zoveel plichten voor een dochter van 55. En nu zit ze zich in een hoekje te schamen.

Je hoort het overal, deze dagen: ‘Wat doen we met moeder met de Kerstmis?’ Als je boven de vijftig bent, hoort er een soort wanhopige zucht bij, want moeder is een last, ze moet vervoerd en gevoederd en geëntertaind, en je moet dat allemaal doen want Kerst vier je met je familie en je kunt je arme ouwe moeder toch niet alleen laten zitten in haar eigen huis/kamertje/recreatiezaal van het verzorgingstehuis, dat vindt iedereen en dat vind je zelf ook.

Moeders zijn ook nog eens lastig – zeker voor dochters, de wezens die meestal opdraaien voor de oplossing van de vraag ‘wat doen we met moeder met de Kerst’. Want moeders zijn eigenwijs, ze zouden zelf iets heel anders koken dan jij, ze zijn doof dus je moet alles drie keer zeggen of ze begrijpen de snelle grappen van de jongere mensen niet, en die moet je dan uitleggen, en dan snappen ze ze nog niet. Als ze zelf koken, maken ze veel te zoete stoofpeertjes. Ze zijn snel moe. Ze zijn hulpbehoevend. Ze zijn vergeetachtig. Ze vertellen steeds dezelfde familieverhalen – zéker met Kerst.

En dat is allemaal nog tot daar aan toe, maar die dochters gáán elke week al naar hun moeder om de boodschappen te doen en al haar formulieren in te vullen en instanties te bellen en dingen op te zoeken op internet en te mailen en nog maar eens met een instantie te bellen om te zorgen dat moeder alle hulp krijgt die ze nodig heeft, naast die berg mantelzorg van dochterlief. Dus ja, daar ontsnapt-ie je al snel, die zucht bij de vraag: wat doen we met moeder met de Kerst?

Ik moet bekennen dat ook ik mezelf hoorde zuchten. Want er moet al zo veel. Ik heb meer dan fulltime werk dat allemaal af moet voor de Kerst, ik heb vorige week nog een vracht boodschappen voor haar gedaan, er zijn digitale kerstborrels van het werk en ik heb nog niet eens kunnen nádenken over een kerstdiner, en hoe dan, en waar dan, en wat dan. Wel staat vast dat ik twee kerstdagen bij mijn moeder zal zijn. Ze woont nog zelfstandig in haar huisje en ik laat haar niet ineens op Tweede Kerstdag daar alleen zitten omdat ik zo nodig een kerstdag voor mezelf wil hebben. Maar ja. Wel zuchten, hè.

Tot ik mezelf hoorde mopperen van ‘ik moet ook alles zelf regelen en ik wil onder een dekentje en die kutfamilie ook’ en ineens dacht: doe ik dit nou allemaal omdat ik vind dat het MOET of omdat ik het WIL?

Ja, ik doe dit omdat ik het wil, natuurlijk. En als je iets wilt, mag je niet mopperen. Mijn moeder is oud en hulpbehoevend en een beetje vergeetachtig en valt van het ene bekende verhaal in het andere en van haar stoofpeertjes vliegt het glazuur van je tanden. Maar ze is ook grappig en lief en redt het toch maar mooi in haar eentje in dat huis, en ze leest de krant en maakt prachtige schilderijen en houdt heel veel van ons, en ze is 88 en IS ER NOG.

Nu ga ik me meteen in een hoekje zitten schamen zodra ik mezelf weer hoor zuchten en steunen. Ik schud wel een kerstdineetje uit mijn mouw, zo moeilijk is dat niet, en ze vindt alles lekker. Haar huisje is knus, we steken de kaarsen aan en maken het gezellig. Ze wil wel heel graag helpen. Ik heb gevraagd of ze stoofpeertjes maakt.

Dus op de vraag: wat doen we met moeder met de Kerst? luidt het antwoord: koesteren. Zolang het nog kan.

Lees ook: Het afscheid van mijn moeder is lang en pijnlijk

NIEUW: SAAR CURSUSSEN Hey! Wist je dat we nu ook cursussen hebben? Niet van die niemendalletjes gemaakt door jonge meiden, maar stevige en slimme online trainingen gemaakt door en voor 50+ vrouwen. Kijk hier voor ons nieuwe cursusaanbod.

NU MET 15% INTRODUCTIEKORTING (gebruik bij het afrekenen de code: introductiekorting)

gifgif
Juliette Berkhout
Juliette Berkhout
Juliette Berkhout (55) is laatbloeier van beroep. Ze kreeg haar eerste vriendje pas ná de middelbare school, begon pas na haar studie voorzichtig te schrijven en werd pas echt gelukkig toen ze twee weken voor haar veertigste verjaardag haar tweede man ontmoette. Heeft nu dus haast om de rest van het leven zo veel mogelijk te omarmen. Motto: het leven is te kort voor vieze diëten, de sportschool en saaie jurkjes.

RECENTE ARTIKELEN