Dit is wat ik wil zeggen tegen de mevrouw van de biologische winkel

-

Eens per maand bezoekt Ella de biologische supermarkt voor roomboter, brood en sesamkoekjes. Elke keer probeert de eigenares haar te bekeren tot een nieuwe voedselhype. 

LEES OOK: 30 tragische gedachten van een mislukte vegetariër

De mevrouw van de biosupermarkt is een gepassioneerde missionaris als het gaat om gezond eten. Of nou ja, wat zij voor gezond aanziet. Ze schuimt hele dagen internet af, op zoek naar bewijs dat in haar geloof du jour past. Ik kom er al jaren, dus ik weet dat haar voedselreligie afhangt van de hype van het moment. Momenteel is ze een vrome vegan en met alle respect voor vegans die wél al hun voedingstoffen binnenkrijgen: ze ziet er buitengewoon pips uit.

Volgens de mevrouw komt dit omdat ze ‘ontzettend aan het detoxen is van alle troep’ die ze blijkbaar nog binnenkreeg toen ze nog ‘gewoon’ een biologische vegetariër was. Dat is het probleem met voedselgekkies, ze gaan steeds meer elimineren, zodat ze zich steeds beroerder voelen. En zien dat dan als bewijs dat het nóg gezonder moet, terwijl ze zich vermoedelijk een stuk beter zouden voelen na een bruine boterham met kaas en een stevige bak koffie. Maar dit terzijde.

Terwijl ik mijn rondje doe, stelt zij me op de hoogte van haar nieuwste bevindingen rondom kiemen (‘Je voelt de energie die erin zit’) en zeewier (‘de nieuwe avocado!’) en haar nieuwe assortiment veganaise en quinoaflakes. Ik maak haar intussen gek door te roepen dat ik gek op gluten ben en dat ik kleurstoffen en koolhydraten tot mijn beste vrienden reken.

Dat is ook zo. Love brood, heb nog niet één slechte ervaring met een tompoes gehad. Het glutenvrije, Tibetaanse oerbrood wat mijn favoriete vegan op feestdagen ‘als traktatie’ eet, sloeg echter een deuk in het aanrecht toen het uit mijn handen viel. En leverde dagen constipatie op, waar ik na een sneetje wit casino met hazelnootpasta nooit last van heb, dus wie het weet mag het zeggen.

Het ergert mijn bio-mevrouw dat ik me niet laat bekeren. Ze bedoelt het goed en wil de hele mensheid van de granen afhebben. Als ik opmerk dat de mensheid alleen maar langer is gaan leven en steeds briljantere uitvindingen heeft gedaan sinds er granen op het menu staan, wordt ze kribbig. Dat is het probleem van de ware gelovige: zodra er harde logica aan te pas komt, gaan ze dingen roepen als ‘Je wílt het gewoon niet begrijpen.’

Ik ben inmiddels volledig gewend aan dit ritueel en kom er uitsluitend voor de goddelijke roomboter, het diepvriesdesembrood van een hip merk en de sesamkoekjes die zo lekker aan je tanden blijven plakken. Lactose, vet, gluten en suiker, wat wil een mens nog meer? Toch zeker geen malle pakken ‘plantenmelk’ die die buitengewoon ‘natuurlijk’ uit een fabriek komen omdat haver nu eenmaal lastig te melken is.

Aan het einde van dit ritueel reken ik een klein fortuin af en wijst zij me nog even op een nouveaté, meestal iets in de trant van linksdraaiende linzen of heilzaam algenpoeder waar ik óók al niet in geloof. Na me toch nog even een paleofolder te hebben toegestopt – vasthoudendheid is het kenmerk van de ware missionaris – scheiden onze wegen altijd vrolijk. Ik ga thuis hunkerend die gluten- en gistbom afbakken en besmeren met roomboter, zij gaat achter haar winkel even een sigaret roken. Dit menselijke trekje maakt dat ik dol op haar blijf, iets wat algenpoeder nooit voor elkaar zal krijgen.

LEES OOK O nee, ik pas zijn spijkerbroek 

gifgif
Ella Vermeulen
Ella Vermeulen
Ella Vermeulen (58) is journalist, dienaar van vier teckels en twee poezen, verslaafd aan tiara’s, internet, het nieuws en alles waarin teveel calorieën zitten.

RECENTE ARTIKELEN