Wanda en haar man werken allebei fulltime en wonen met twee pubers in een doodgewoon rijtjeshuis. Geen, villa, geen boot, geen luxe vakanties en al een hele tijd geen ‘leuke dingen’ meer. En toch elke maand rood staan door de stijgende vaste lasten: “Ik raak soms in paniek, hoe kán dit?”
“Een jaar geleden noemde ik het nog ‘champagneproblemen’ en in het licht van wat er elders in de wereld gebeurt is dat nog steeds van toepassing. Maar toch begin ik ‘m steeds vaker te knijpen, nu we niet meer goed kunnen rondkomen van onze inkomens. En het is echt niet zo dat we met geld smijten, sterker nog – we leven superzuinig en zijn al twee jaar niet op vakantie geweest om geld te besparen. We kopen geen alcohol, we eten maar een keer per week vlees, we zijn al twee jaar niet meer uit eten geweest, alle ‘leuke dingen’ zijn gesneuveld.
Alles is gewoon zó duur geworden. Laatst stond het nog in de krant: bij Vomar ben je nu ruim 55% duurder uit dan vijf jaar geleden en bij Albert Heijn 43%. Voor dezelfde boodschappen. Als je dan leest dat supermarkten flinterdunne marges hebben, kan het geld niet bij hen blijven hangen, maar waar blijft het dan wel?
Inflatie, lastenverzwaring, hogere kosten voor energie en telefoon, hogere belastingen – ik heb soms het gevoel dat ik voor de hele wereld moet betalen en zelf niets meer overhoud. Energiesteun is alleen voor lagere inkomens, we maken verder geen kans op subsidies of toeslagen, want daarvoor verdienen we teveel. Maar wat we verdienen gaat tegenwoordig schoon op aan rekeningen.
Ons huis is godzijdank vrij nieuw en goed geïsoleerd, maar ik word heel cynisch als er weer eens een brief van de gemeente komt dat we allemaal aan de warmtepomp moeten. Dat kunnen we helemaal niet betalen, joh. Zelfs niet met de subsidie die ze beloven. Het geld ís er gewoon niet, ik ben al blij dat we elke avond warm kunnen eten.
Ik baal ervan dat we niet kunnen sparen, het maakt ons als huishouden zo kwetsbaar. Ik baal er ook van dat we vaak nee moeten zeggen tegen onze jongens. Ze gaan er niet dood aan en ze hebben gelukkig allebei een bijbaantje waarmee ze zelf wat verdienen, maar ik zou graag eens kunnen zeggen: zullen we met zijn allen naar de film gaan? Dat kan gewoon niet meer uit, dat geld is nodig voor boodschappen.
De afgelopen maanden heb ik van alles geschrapt aan abonnementen, mijn sportuurtje, verzekeringen en andere dingen waar een mens zonder kan. Boodschappen doe ik zoveel mogelijk op de markt en bij de Aldi. Mijn man wordt door de kinderen ‘de energienazi’ genoemd omdat ze maar vijf minuten mogen douchen en de thermostaat de hele winter op 17 graden heeft gestaan. En al die besparingen hebben echt wel iets opgeleverd, maar het vliegt er ook meteen weer uit aan het eigen risico, de hogere WOZ en de peperdure boodschappen.
Het maakt me moedeloos, dat we zo hard werken voor niets. Op Calimero-momentjes heb ik het gevoel dat iedereen het beter en handiger doet dan wij. Dat je bij wijze van spreken beter niet kunt werken om van uitkeringen en toeslagen te leven dan dat je probeert jezelf te redden. We hebben altijd tot de middengroep behoord en nu voelt het al een hele tijd als armoede, maar dan zonder toegang tot de voedselbank of toeslagen die financieel een beetje helpen. Alsof we fijngemalen worden door alles wat er financieel van ons wordt verwacht, zonder er iets voor terug te krijgen. We zijn de enigen niet. Hoe kán dit?
We zijn nu al aan het puzzelen wat we met ons vakantiegeld zullen doen. Niet op vakantie, zoveel is duidelijk. Een deel dient om uit het rood te komen, we zijn aan het kijken wat we nog meer zouden kunnen schrappen om op maandbasis in het zwart te blijven. Het is een eenmalige kans om een beetje rust in de tent te krijgen. De rest gaat naar de spaarrekening, voor als de wasmachine vervangen moet worden.
Ik weet dat er mensen zijn die het slechter hebben en ik weet dat ik niet moet zeiken. Maar ik zeg eerlijk dat ik terugverlang naar de tijd waarin je met twee fulltime salarissen geen stress had over een reuteltje in de wasmachine, omdat er gewoon genoeg spaargeld was om een nieuwe te kopen.
Nooit meer iets missen?
Schrijf je in voor de nieuwsbrief en je krijgt wekelijks een verzameling van de beste stukken, updates over de podcast en de beste aanbiedingen van Saar in je mailbox!