In de podcast van aanstaande zaterdag hebben Barbara en Femke een bijzonder gesprek met de ongeneeslijk zieke schrijver Waheeda Shadood: “Misschien is dit de eindfase, maar ik ben wél aan mijn tweede boek begonnen,” zegt ze.
Een andere podcast dan je van ons gewend bent, is deze zomersnotter-editie over terminaal ziek zijn en jezelf helen. Houd je zakdoek in de aanslag. Waheeda Shadood, schrijver van het boek Leven in termijnen, schuift aan. Ze is ongeneeslijk ziek en vertelt hoe ze daarmee omgaat: een emotioneel, maar ook veerkrachtig verhaal.
Nog steeds een taboe
Het leven van Waheeda kwam even tot stilstand toen zij de diagnose uitgezaaide kanker kreeg. Ongeneeslijk. Statisch had ze nog dertig maanden te leven. Ze begon openhartig te schrijven over onder andere haar tocht langs huisartspraktijken, klinieken en ziekenhuizen – ook omdat er in sommige culturen nog steeds een taboe rust op het praten van kanker.
Gillen en huilen
In de podcast is ze goudeerlijk: ze vertelt hoe ze het slechte nieuws van de arts hoorde, hoe ze gilde en huilde, en hoe ze zich tot in de puntjes verdiepte in alle ellendige details van haar uitgezaaide kanker. Inmiddels leeft ze al langer dan de artsen haar hebben gegeven en ze vraagt zich af: is dit dan echt de laatste fase?
Sterven kan altijd nog
Het schrijven van haar boek werkte helend voor Waheede. Zo maakte ze eindelijk korte metten met het intergenerationele trauma van haar onthechte jeugd, waardoor ze nu geen wrok meer voelt tegenover haar moeder. De podcast gaat, net als het boek, over leven in het hier en nu en niets uitstellen. Over de regie herwinnen, een doodvonnis ten spijt. Leven doet ze, sterven kan altijd nog.
Podcast & boek